Τα Ιουλιανά
«Την μια μονότονην ημέραν άλλη μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι – οι όμοιες στιγμές μάς βρίσκουνε και μας αφήνουν». Αγαπημένο μου ημερολόγιο, καταφεύγω στη σοφία του Αλεξανδρινού έχοντας πάντα κατά νου τη συμβουλή μιας πάλαι ποτέ εμβληματικής μορφής του ποκεριζέ στο θρυλικό Πολύδροσο: «Αν δεν μπορείς να αποφύγεις την κατάθλιψη, κράτησε τουλάχιστο ένα άλφα επίπεδο». Η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού, πάλι, επιμένει να το θέτει πιο ωμά κι ας κυλιέται το επίπεδο στο δάπεδο: «Τούτοι εβάλαν το σκοπόν να μας ποφκάλουν, Ιουλία». «Τουτέστιν;». «Τουτέστιν, το υποχθόνιο σχέδιό τους είναι να μας εξοντώσουν με όπλο την πλήξη και την πολιτική ορθότητα», υπερθεμάτισε η Ευγενία η Καλαμαρού.
Οι «τούτοι» βεβαίως είναι ο εξής ένας: o φίλαθλος και φιλάνθρωπος νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος σε αντίθεση με τον πληθωρικό τέως έχει αναγάγει το «μη μου τους κύκλους τάραττε» σε επιστήμη. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κάνει αυτό που επιθυμεί το κοινό των social media: φωτογραφίζεται, είτε στο γήπεδο είτε με νεαρό φοιτητή ΑΜΕΑ, πλειοδοτώντας στο συναίσθημα. «Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, η πολιτική ανία ενισχυμένη με κοινωνική ευαισθησία θα μας ποφκάλει, μάνα μου» επέμεινε η Κουλλίτσα.
Στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδίου Καλοί Μου Άνθρωποι πήγε και ο Κωνσταντίνος Ιωάννου στο πανηγύρι (sic) του Αγίου Μάμα στους Τρούλλους με μια φρέσκια δήλωση βγαλμένη από τα παλαιολιθικά μακαριακά χρόνια: «Η κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην ανάδειξη της θρησκευτικής μας παράδοσης ως κεντρικού κομματιού της πολιτιστικής ταυτότητας της χώρας μας». Πλην, όμως, τις εντυπώσεις στις Ιστορίες Του Χωρκού έκλεψε τελικά η Αννίτα Των Τρούλλων. Η οποία εμφανίστηκε στο πανηγύρι με τη γλυκύτατη γιαγιά της, σε ένα ενσταντανέ που έκανε θραύση.
Με τούτα και με κείνα η έναρξη της νέας πολιτικής σεζόν είχε άρωμα από Οικογενειακές Ιστορίες. Με χειρότερες ερμηνείες φευ από το γνωστό σήριαλ του Alpha (απίστευτο κι όμως αληθινό!) αλλά με πικάντικα σεναριακά ευρήματα. Όπως π.χ. η συμμετοχή της Άννας Κουκκίδου Προκοπίου στη Συμβουλευτική Ομάδα Κυπριακού, η οποία έπειτα από το πέρασμα στο ΔΗΚΟ και την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη επέστρεψε στη μεγάλη οικογένεια του ΔΗΣΥ. Ορθά λοιπόν σημείωσε η Καλαμαρού: «Όπως σε κάθε καλή σαπουνόπερα, όλα είναι βγαλμένα μέσα από τη ζωή, μάνα μου».
Όταν βεβαίως ο τίτλος του αγώνα είναι «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια», το αποτέλεσμα έχει κριθεί ήδη από τα αποδυτήρια. Ο λόγος για το ΕΛΑΜ που κατάφερε να το τερματίσει με μια λιτή ανακοίνωση: «Σε μία εποχή όπου ο θεσμός της Οικογένειας δέχεται επίθεση, το Κίνημά μας στέκεται μπροστάρης στον αγώνα ενάντια σε όλους αυτούς που με διάφορους τρόπους προσπαθούν να πλήξουν με κάθε τρόπο την πίστη, την οικογένεια και κατ’ επέκταση την ίδια μας την Πατρίδα. Η “Ημέρα της Οικογένειας” αποτελεί την απαρχή ενός ξεχωριστού αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, ενάντια στη διάλυση του θεσμού της οικογένειας, ενάντια στην ισλαμοποίηση της πατρίδας μας και υπέρ της υπέρτατης οικογένειας όλων μας, του Έθνους».
Αγαπημένη λεπτομέρεια, αγαπημένο μου ημερολόγιο: το κάλεσμα του ΕΛΑΜ συνοδεύεται από βίντεο όπου πρωταγωνιστούν τα μέλη της γνήσιας ετεροφυλόφιλης χριστιανής κυπριακής οικογένειας. Κατά μια διαβολική σύμπτωση τα παιδιά είναι ξανθά και κάτασπρα, μέλη μιας φυλής που ουδεμία σχέση με το μαυροτσούκαλο γένος των Κυπρίων. Στο Χ έπεσε φυσικά μεγάλο κράξιμο, αν και έχω την άποψη πως πιάστηκαν αδιάβαστοι. Το ΕΛΑΜ είναι επιρρεπές στα πρόσωπα των stock images. Το διέπραξε ξανά τον Μάρτιο του 2021, όπου fake άτομα πρωταγωνιστούσαν σε διαδικτυακή καμπάνια. Μια δήθεν Αντιγόνη («Είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να βάλουμε ένα τέρμα στα διεφθαρμένα κόμματα») και ένας δήθεν Αλέξανδρος («Είμαι προβληματισμένος για όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μου») ήταν τα πρόσωπα της ΕΛΑΜίτικης φαντασίωσης για τα γονίδια των Κυπραίων της διπλανής πόρτας.
Μιλώντας για πολιτικές φαντασιώσεις δεν μπορώ να προσπεράσω, αγαπημένο μου ημερολόγιο, τη ρηξικέλευθη ανάρτηση της Αφροδίτης Μάνου: «Θέλω την Ελένη Θεοχάρους Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές. Συμφωνείτε;». Το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει έστω και μια ψυχή ανά το πανελλήνιο που οραματίζεται την Ελενάρα πρόεδρο είναι συγκινητικό. Μια απτή απόδειξη ότι οι φίλοι, ενίοτε και οι πολιτικά ομογάλακτοι, είναι κατ’ επιλογήν οικογένεια.
Έτσι πληκτικά κύλησε μια ακόμα πολιτική βδομάδα, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Αυτό που φοβάμαι είναι να μη βιώσουμε την αλήθεια του ποιητή… «Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα. Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει· είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα. Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει». «Πρόκειται για υποχθόνιο σχέδιο για να μας εξοντώσουν ψυχολογικά, ύπουλα και αθόρυβα», επιμένει η Ευγενία.
Εγώ, πάλι, συνεχίζω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Γι’ αυτό αναμένω από τη ζωή να μας εκπλήσσει με ό,τι ξεπερνά τα συνήθη μέτρα του ανθρώπινου νου. Όπως προχθές π.χ., που είδα σε ένα podcast μια κυρία να ισχυρίζεται ότι συμβούλευσε την κυπριακή Αστυνομία –ως αστρολόγος!– πού να ψάξει τα θύματα στην υπόθεση Ορέστη. Και διά του λόγου το αληθές επικαλέστηκε την τιμητική πλακέτα που της απέστειλαν για να την ευχαριστήσουν! Γι’ αυτό φροντίζω να θυμάμαι πάντα, αγαπημένο μου ημερολόγιο, το απόσταγμα σοφίας του Στίβεν Χόκινγκ: «Η ζωή θα ήταν τραγική, αν δεν ήταν αστεία». – Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον
