Τα Ιουλιανά
Δεν μπορούσα να διακρίνω πολλά από την οθόνη του κινητού μου. Μονάχα ότι η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον φόραγε γυαλιά ηλίου από ταρταρούγα και ένα βεραμάν τουρμπάν που της προσέδιδε μια αριστοκρατική λάμψη αλλοτινών εποχών. Της το είπα κι εκείνη μειδίασε αυτάρεσκα. «Λόγια της πλώρης» είπε ανάλαφρα, και προτού προλάβω να αντιδράσω μου εξήγησε πως όποτε βρίσκεται στη βεράντα του ξενοδοχείου Anassa έχει την ίδια αίσθηση: ότι στέκεται στην πλώρη ενός μεγάλου καραβιού όπου απολαμβάνει τη συγκλονιστικότερη θέα, αρμενίζοντας στις πιο όμορφες θάλασσες. Ήταν φανερό πως βρισκόταν σε καλή διάθεση... «Χάρη στην ευγενική χορηγία του αγαπητού μου Τζάστιν, μπορώ ν’ απολαμβάνω όλες αυτές τις περιποιήσεις κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του κυρίου Sebastian Wurst. Πλην όμως, ο κοινωνικός σχολιασμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν αγαπητέ» σχολίασε με χαμόγελο.
– Οι φίλες σας;
– Οι φίλες μου φυλάνε Θερμοπύλες στην πρωτεύουσα. Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος ως γνωστόν είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για bonding ανάμεσα στις γηραιές κυρίες της αστικής Λευκωσίας και τους έρμους αλλοδαπούς που η μοίρα έριξε στη μικρή μας βραχονησίδα. Τέτοια ώρα, αργά το απόγευμα συνήθως, συναντιόνται στις πυρακτωμένες πλάκες του γιοφυριού της Ζάχα, για να υμνήσουν την τύχη τους. Τουτέστιν, είμαστε ακόμα ζωντανοί σαν ροκ συγκρότημα, αν με αντιλαμβάνεσθε…
– Προσπαθώ, κυρία Ουίλσον.
– Να προσπαθείτε, αγαπητέ. Δεν μας έμεινε άλλωστε και κάτι καλύτερο να κάνουμε. Η προσπάθεια για να κατανοήσουμε αυτόν τον νέο περίπλοκο κόσμο που ζούμε είναι –αν μη τι άλλο– αξιέπαινη.
– Μήπως η άρνησή μας ν’ αποδεχτούμε αυτόν τον νέο περίπλοκο κόσμο δεν έχει νόημα πια;
–Τις τελευταίες ημέρες σκέφτομαι συχνά αυτό που λέτε. Αν πρέπει δηλαδή να αποδεχτούμε τη νέα πραγματικότητα και να μην γκρινιάζουμε διαρκώς. Διάβασα ένα άρθρο σήμερα για τη «φειδιοποίηση» της πολιτικής. Με τη δυσοίωνη πρόβλεψη ότι ο δρόμος προς τις βουλευτικές εκλογές του 2026 θα είναι γεμάτος σειρήνες των social media. Με Φειδίες ή σαν Φειδίες. Ο φόβος μου είναι ότι οι ρεπλίκες θα αποδειχτούν πολύ πιο επικίνδυνες.
– Λέτε λοιπόν πως τα χειρότερα έρχονται.
– Αυτό που λέω είναι ότι τα χειρότερα συμβαίνουν τώρα, αγαπητέ. Άκουγα χθες το νέο επεισόδιο του αγαπημένου μου podcast «Μικροπράγματα», του Άρη Δημοκίδη στη Lifo, ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε αυτό που ονομάζουμε νέα δημοσιογραφία. Στο επεισόδιο λοιπόν «Η σκληρή αλήθεια για τον Hayate», αποκαλύπτεται ένας αποκρουστικός διαδικτυακός κόσμος με θύματα σε αυτή την περίπτωση ΑΜΕΑ. Ξέρετε τι είναι το πιο τρομακτικό; Ότι στον δημόσιο εξευτελισμό αυτών των ατόμων συμμετείχαν και ανήλικοι. Προσέξτε, δεν μιλάμε για το dark web, αλλά δημόσια στο YouTube.
– Όλ’ αυτά ερήμην των γονιών και των δασκάλων τους.
– Κάτω απ’ τη μύτη τους ακριβώς. Οι οποίοι γονείς βιώνουν με άλλο τρόπο την τρέλα της εποχής. Είτε ακκίζονται στο Instagram, είτε τοξικολογούν στο X, είτε αναλώνονται στις διαδικτυακές μόδες του Facebook.
– Εδώ ζήσαμε το απολύτως σουρεαλιστικό να κάνουν κάνσελ τον Καραγάτση.
– Πόσο δίκιο έχετε. Σήμερα το πρωί προσπαθούσα να εξηγήσω τη νέα υστερία στην Ευγενία την Καλαμαρού και στάθηκε αδύνατον. Ως παλαιά φιλόλογος αδυνατεί να κατανοήσει πώς ξαφνικά ένα σωρό, σοβαροί κατά τ’ άλλα άνθρωποι, ακυρώνουν τον Καραγάτση ως σεξιστή και μισογύνη. Το cancel culture εξελίσσεται σε κανονικό εφιάλτη. Έτσι όπως πάμε, από κάνσελ σε κάνσελ, δεν θα μείνει κάστρο της λογοτεχνίας όρθιο. Από τον Σαίξπηρ μέχρι τον Ντοστογιέφσκι, οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας θα πάρουν όλους τους κλασικούς παραμάζωμα. Μιλάμε όμως τόση ώρα και αισθάνομαι πως γίνομαι βαρετή με όλα αυτά, αγαπητέ.
– Όλα είναι μέσα στη ζωή, κυρία Ουίλσον. Από το κάνσελ του Καραγάτση μέχρι το σαρδάμ του προέδρου μας.
–Σε καλό σας, με κάνατε και γέλασα. Ναι, το σαρδάμ του προέδρου Χριστοδουλίδη είναι το καλύτερο viral των ημερών. Η Ευγενία η Καλαμαρού βεβαίως διαφωνεί, σε σημείο που απείλησε να μου κλείσει το τηλέφωνο. «Τι αστείο βρίσκεις όταν ο αρχηγός του κράτους μιλάει σε τελετή αποφοίτησης και λέει “αγαμ@@τοι μου απόφοιτοι”!» ωρυόταν, σε αντίθεση με την αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού, η οποία γέλασε με την καρδιά της.
– Ο πρόεδρος πάντως έχει πιο σοβαρά θέματα για ν’ ανησυχεί από ένα αθώο λεκτικό ολίσθημα.
– Αν εννοείτε τις κατηγορίες για τα fake accounts του Προεδρικού στο Χ δεν θα διαφωνήσω καθόλου μαζί σας. Τώρα, πώς αποδεικνύεται κάτι τέτοιο είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία, για την οποία δεν είμαι σίγουρη πόση αξία έχει να επιμείνουμε. Εδώ κατά την προεκλογική έγιναν τα αποκαλυπτήρια από τον Μανώλη Κυριάκου για τα fake accounts του υποψήφιου Χριστοδουλίδη και δεν συγκινήθηκε κανείς.
– Ναι, η ανοχή είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει ως λαό.
– Ενδεχομένως γι’ αυτό ξεθάρρεψε και ο Γιαννάκης Γιαννάκη, ο οποίος λίγο ακόμα και θα μας ζητήσει τα ρέστα. Ο δικηγόρος του μαθαίνω, ισχυρίζεται πως παραβιάστηκε το δικαίωμα της δίκαιης δίκης ένεκα του κραξίματος στα ΜΜΕ και λοιπά social.
– Αυτός πάντως που σίγουρα ξεθάρρεψε είναι ο Αβέρωφ.
– Μολών λαβέ της είπε της Ξανθής Αγαπημένης Παναγιάς. Κλασικός μελοδραματικός Φούλης: «Προκαλώ την πρόεδρο αν έχει τα guts να βγει να το πει» ξεσπάθωσε στο podcast του Πολυδώρου. Τι ζούμε και δεν το μαρτυρούμε!
– Όπως πάντα χάρηκα την κουβέντα μας, κυρία Ουίλσον.
– Αυτό σας έλειπε να μην χαρείτε, αγαπητέ. Εις το επανιδείν.
