Τα Ιουλιανά
Η πρόσκληση για την εορταστική σύναξη με τον εύγλωττο τίτλο «Οι πρώτες 100 ημέρες της Διακυβέρνησής μας: Ηθικόν ακμαιότατον!» σχεδιάστηκε από τη Βουλγάρα οικιακή βοηθό της Ρενέ Κυπαρίσσι και παραδόθηκε στις κυρίες ιδιοχείρως. Η Βουλγάρα, με καλλιτεχνική φλέβα, αντάξια του εικαστικού ταλέντου του Μάκη Κεραυνού, ζωγράφισε την κάθε πρόσκληση ξεχωριστά, αντλώντας συμβολισμούς από την κυπριακή χλωρίδα.
Η οικοδέσποινα Ρενέ Κυπαρίσσι (ΔΗΚΟ) προσκάλεσε τις καθεστωτικές Θεοπίστη Θεοδούλου (ΔΗΠΑ) και Λητώ Περιστέρη Μουσουπέττη (ΕΔΕΚ) με δύο μπουκέτα λουλούδια, λαλέδες και ματσικόριδα αντίστοιχα. Η Φώφη Κούταλου (τέως ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ) έλαβε τα ταπεινά χαμομηλάκια, ενώ στη Μαργαρίτα Πεύκου Hazelwood (ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ) εστάλησαν βαλεριάνες για κατευνασμό των νεύρων. Τα χρυσάνθεμα στην Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον ερμηνεύτηκαν ως ένδειξη αβρότητας, και τα γαρύφαλλα στην αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού ως σεβασμός στις ΑΚΕΛικές παραδόσεις. Η πρόσκληση που προκάλεσε πάταγο στη χαρτοπαιχτική κοινωνία του Αγίου Ανδρέα ήταν της συναγερμικιάς Καλαμαρούς: ένα ματσάκι κουρτουνιάς, το φυτό της παρηγοριάς, δεμένο με μια γαλανόλευκη κορδέλα.
Άστραψε και βρόντηξε η Καλαμαρού, καθότι τις τελευταίες 100 ημέρες είναι τα νεύρα της τσατάλια. «Να ηρεμήσω; Πώς να ηρεμήσω μπροστά στο απύθμενο θράσος τους;» ξέσπασε. «Για να μη λένε ότι είσαι bad loser, μάνα μου» τόλμησε να την αντικρούσει η Ιουλία. «Σε αυτόν τον τόπο θα μας φάνε οι ευγένειες. Να μην πιάνουμε τον Πρόεδρο στο στόμα μας ολοφύρονται οι κλαίουσες της πολιτικής ορθότητας. Και τι να κάνουμε δηλαδή; Να του παραδώσουμε λευκή επιταγή και να δώσουμε ραντεβού το 2028;».
Στο ακανθώδες ερώτημα, αν η Καλαμαρού θα αποδεχτεί την πρόσκληση της καθεστωτικής Ρενέ Κυπαρίσσι, η απάντηση ήταν: «Ακατάχνωτα». «Θα πάω και θα πω κι ένα τραγούδι» ενημέρωσε το καρέ. Όπερ και εγένετο. Όχι μόνο προσήλθε φορώντας ωραιότατο ταγιέρ χρώματος μπλε (από την εποχή που μεσουρανούσε η δεσποινίς Ουρανία Κοκκίνου) αλλά ύψωσε και τους τόνους ανάμεσα στο κοσμικό πλήθος.
«Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει…» τραγούδησε η Ευγενία. «Ό,τι έχω ζήσει, το ’χει πει η Βίσση» ψιθύρισε με θαυμασμό η αριστερή (με την κακή έννοια) Ανδριάνα Ζιβάνα Βλαδιμήρου, η οποία δύσκολα θα πει καλή κουβέντα για δεξιό άνθρωπο. Το θάρρος όμως της Καλαμαρούς υπερέβαινε τις κομματικές γραμμές. «Τέρμα στη δικτατορία της σιωπής!» φώναξε με σθένος η Ανδριάνα και τα λόγια της ήταν οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι. Η Ευγενία ύψωσε τη φωνή της και εκφώνησε ένα πύρινο λόγο που έγινε viral ως το «Κατηγορώ της Καλαμαρούς».
«Ηθικόν; Αθλιότατον! Τουτέστιν, για να το πούμε λαϊκά, άλλα μας έταξαν και άλλα λουστήκαμε τελικά» ωρυόταν η Καλαμαρού. «100 ημέρες μετά πρέπει επιτέλους να το χωνέψετε ότι χάσατε, μάνα μου» απάντησε ψυχρά η Ρενέ Κυπαρίσσι. Ακολούθησε μια μακρόσυρτη σιωπή. «Αμηχανία, αμηχανία…» ηχούσε στ’ αφτιά τους το υπέρτατο σουξέ. Κι ύστερα μίλησε η Ιουλία βάζοντας όπως πάντα τα πράγματα στη σωστή τους θέση: «Αυτός ο έρμος ο τόπος κυβερνήθηκε κάποτε από τον Σπύρο Κυπριανού, οπότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Γιατί ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή, κοπέλες…» ξεκίνησε να λέει, αλλά τη διέκοψε το «Κατηγορώ της Καλαμαρούς» που συνεχίστηκε με φόρα.
«Να θυμίσω τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα για την “πρώτη κορυφαία πολιτική πράξη” του νέου Προέδρου μας; Ο οποίος δεν θα έμπαινε σε κομματικές συναλλαγές, θα μοίραζε τα υπουργεία ισοδύναμα σε γυναίκες και άντρες, θα έφερνε νέο ύφος και ήθος στη διακυβέρνησή του; Ο πήχης τέθηκε τόσο ψηλά που πέρασε εντέλει με άνεση όλη η κυβερνητική συμμαχία από κάτω. Εάν εξαιρέσουμε δε τον Νικόλα, ο οποίος δήλωσε εντελώς ανερυθρίαστα πως αν δεν υπήρχε ο Χριστοδουλίδης έπρεπε να τον επινοήσουμε, ο υπόλοιπος άμαχος πληθυσμός παρακολούθησε τις εχθροπραξίες άναυδος. Και δεν αναφέρομαι στη βόμβα υπουργοποίησης του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Αν αυτό ήταν μόνο το πρόβλημα θα ήταν και επικοινωνιακά διαχειρίσιμο».
«Το πουλέν της κυβέρνησης που έσκασε σαν πυροτέχνημα πάνω από τα κεφάλια μας ήταν άλλο: ο υφυπουργός Καινοτομίας, Έρευνας και Ψηφιακής Πολιτικής Φίλιππος Χατζηζαχαρίας, ο οποίος με το καλημέρα σας ερωτήθηκε τι είναι το GPT3 και δεν γνώριζε! Σαν να μην έφτανε αυτό μάς προέκυψε και γκαντέμης. Η είδηση “έπεσαν οι σέρβερς του κράτους” επειδή πλημμύρισε το… υπόγειο, ήταν εξίσου θεαματική με την είδηση “στέγνωσαν οι σέρβερς” που λάβαμε στα κινητά μας. Το κυβερνητικό υπερθέαμα συνεχίστηκε βεβαίως με το συναρπαστικό σήριαλ των διορισμών».
«Στον δρόμο που χάραξε ο Γιαννάκης Γιαννάκη μάς προέκυψε ο Μιχαλάκης Μιχαήλ. Πτυχία της πλάκας για μια θέση με ετήσιες απολαβές 100.000 ευρώ είναι μια υπόθεση πάντως που δεν έχει καθόλου πλάκα. Με σαφώς λιγότερα λεφτά, αλλά εξίσου φλου διαδικασίες, μάθαμε και για τον διορισμό της 19χρονης (άνευ λοιπών πτυχίων) στο υφυπουργείο Τουρισμού. Η τρίλιζα των υφυπουργείων δεν θα μπορούσε βεβαίως παρά να κλείσει με μια εντυπωσιακή κορώνα από τον σταρ υφυπουργό Πολιτισμού».
«Η πιο πικάντικη στιγμή των πρώτων 100 ημερών ήταν το Happy Birthday που τραγούδησε ο υφυπουργός Χατζηγιάννης στον πρίγκιπα Νικόλαο και γονάτισε το Twitter. Δεν θα επεκταθώ, πρώτον επειδή τα είπα κι εκτονώθηκα και δεύτερον, επειδή ανέκαθεν υπήρξα Κυρία. Οπότε στην υγειά μας, κοπέλες και να τα χιλιάσουμε. Όπως λέει και η Απόλυτη: Αμηχανία, αμηχανία, να μ’ αγαπάς, να σ’ αγαπώ... Αγάπη ολούθε!»
