Τα Ιουλιανά
«Μα να τα βρίσκει όλα πια η άτιμη η Τότα;» εξεμάνη η Ιουλία. «Είναι αμαρτία να μιλάς έτσι για την αδελφή Πουλχερία!» την αποπήρε η Καλαμαρού, καθώς κοιτούσε γύρω της πανικόβλητη μήπως τους άκουσαν τα διπλανά τραπέζια. Είναι γνωστό πάντως ότι μόνο η Ιουλία, σε όλη την αστική Λευκωσία, αποκαλεί την αδελφή Πουλχερία με το κοσμικό της όνομα. «Το κληρονομικό χάρισμα της Τότας να προφητεύει τα μελλούμενα υπερβαίνει το ράσο της» είπε η χήρα και ζήτησε από το γκαρσόνι να ανανεώσει τα gin and tonic τους. Ως στήλη που σέβεται τα προσωπικά δεδομένα δεν θα αποκαλύψουμε φυσικά το «μπιπ» που ακολούθησε. Θα σημειώσουμε όμως, δημοσιογραφική αδεία, ότι λέχθηκε κάτι περί «της εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμά μου μέσα…» (sic).
Η επίσκεψη στο μοναστήρι έγινε την περασμένη Κυριακή. Οι κυρίες του καρέ, αφού προσκύνησαν, αγόρασαν τα νενομισμένα γλυκά του κουταλιού και κάθισαν να πιουν ένα καφέ με την αδελφή Πουλχερία. Η συζήτηση ήταν περί ανέμων και υδάτων ως την ώρα του αποχαιρετισμού που έσκασε η βόμβα: «Θα είναι σαν ΡΙΚ, αλλά θα γράφεται με Σίγμα» είπε η καλόγρια. Το βλέμμα της ήταν θολό, λες και βρισκόταν σε έκσταση. Κι ύστερα, προτού προλάβουν οι άλλες ν’ αντιδράσουν στην απρόσμενη προφητεία, ξύπνησε η παλιά Τότα μέσα στην αδελφή Πουλχερία και τραγούδησε υποδειγματικά: «Δεν σου κάνω τον άγιο, αχ αμάρτησα…». «Καλύτερα και από τη Γωγώ Τσαμπά!» παραδέχτηκαν οι κυρίες, ενώ προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον γρίφο. Δεν πέρασε ούτε ένα 24ωρο και επαληθεύτηκε η προφητεία. Ο αειθαλής Γιαννάκης Καρεκλάς αναβίωσε τις ημέρες της παντοκρατορίας του ΡΙΚ, καθώς όλη η Κύπρος συζητούσε την εκπομπή με καλεσμένους τους Χριστοδουλίδη, Αβέρωφ και Αχιλλέα. «Καρεκλάς μαινόμενος!» εξηγούσε η Ιουλία στην απογευματινή σύναξη των καρέ στο Pralina της Στασικράτους. «Γιατί ο νέος είναι ωραίος, μα πάντα ευτυχώς ο παλιός είναι αλλιώς». Μετά κι απ’ αυτό, ήτανε θέμα χρόνου να πιάσουν τις κυρίες τα ζουμιά…
Το παλαιό ΡΙΚ προκαλεί συγκίνηση όπως το παλαιό ΔΗΚΟ (η ανυπέρβλητη απαγωγή του Αχιλλέα), το παλαιό ΑΚΕΛ (οι iconic δεξιώσεις του πρέσβη Αστάβιν), το παλαιό ευ ζην (η ευγενής άμιλλα στο Field Club της Λευκωσίας) και τόσα άλλα. «Συγκρίνεται η Φρύνη με τις σημερινές; Ούτε για αμπιγιέζ της δεν κάμνουν τούτες, μάνα μου» υπερθεμάτισε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού. Κι έπειτα, αφού οι κυρίες τσούγκρισαν τα ποτήρια τους, ομοφώνησαν ότι «το χρώμα των μαλλιών για τον Καρεκλά είναι ό,τι το μήκος των μαλλιών για τον Σαμψών. Η δύναμή του!». «Chapeau, Γιαννάκη» είπε η Ιουλία κι ήπιε μια γουλιά τζιν «προς τιμήν του παλαιού ΡΙΚ κι ας γράφεται με Σίγμα».
«Είστε ο κ. Χριστοδουλίδης; Ναι ή όχι;». «Χαίρομαι που μου κάνετε αυτή την ερώτηση. Θέλω να είμαι πολύ ξεκάθαρος σε αυτό…». Από όσα γράφτηκαν την επομένη του debate (που ήταν πολλά και πετυχημένα) η ανάρτηση για το όνομα του Χριστοδουλίδη έκανε το μεγαλύτερο σουξέ. «Εμάς πάντως σκασίλα μας» αντέδρασε η όψιμη οπαδός του Νίκου της Σιωπής Φώφη Κούταλου. «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Από αυτή τη βδομάδα προστίθεται στο dream team και η Δημοκρατική Παράταξη!» θριαμβολόγησε.
Η πρόσδεση των ορφανών του ΔΗΚΟ στο άρμα του Νίκου Χριστοδουλίδη σχολιάστηκε από το καρέ με την αθάνατη επιτυχία του Κινούση: «Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά…». Επίσημο και ανεπίσημο ΔΗΚΟ, αποστάτες και νομιμόφρονες, στεγάζονται πλέον κάτω από τη φιλόξενη στέγη του πουλέν των επερχόμενων εκλογών. Κάποιοι βεβαίως από τα παλιά φιλαράκια διαφωνούν και ξεσπούν στην ποίηση. «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις» έγραψε η Αθηνά Κυριακίδου, επιβεβαιώνοντας ότι ο Καβάφης χρησιμοποιείται πλέον διά πάσαν νόσον και πάσαν… άστε καλύτερα.
Σε άλλα νέα, όσοι νομίζουν ότι το τρελό πάρτι γίνεται στα πολιτικά αλώνια είναι μάλλον βαθιά νυχτωμένοι. Οι παπάδες πάντοτε θα βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά από τους πολιτικούς, επιβεβαιώνοντας ότι ο εχθρός του γελοίου είναι το γελοιωδέστερο. Διδαχτικό παράδειγμα, η διαδικτυακή ανάρτηση για τον τάφο του Αγίου Αββακούμ από εξωστρεφή Αρχιμανδρίτη. Απολαύστε υπεύθυνα: «Σύντομα ο τάφος του Αγίου μας, εκεί όπου εκατοντάδες πιστοί πέρασαν να προσκυνήσουν στη χάρη του και να εναποθέσουν τα προβλήματα τους, θα ολοκληρωθεί και θα περιμένει και πάλι να σας υποδεχτεί στη ζεστή “αγκαλιά” του». Εν τω μεταξύ, για να απολαύσουν οι πιστοί τη «ζεστή αγκαλιά» τους ζητά 100 ευρώ το κεφάλι για την αποπεράτωση του έργου. Θεούλης!
Είχανε φτάσει πια στο τρίτο gin and tonic οπότε λύθηκαν οι γλώσσες. Η ζεστή αγκαλιά του τάφου του Αγίου Αββακούμ θύμισε στις κυρίες την απολαυστική ιστορία για «τον φίλο του νεκρού». Πρόκειται για ένα παλαιό επίσης μπιζουδάκι του πελλότοπου μας, όπου αναδεικνύεται η αβάσταχτη ελαφρότητα της κυπριακής πολιτικής σκηνής σε όλο της το μεγαλείο. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε πολιτευτής της εκλογικής περιφέρειας Λάρνακας, ο οποίος εμφανιζόταν σε κηδείες προσώπων που δεν γνώριζε. Φυσιολογικά οι συγγενείς και οι φίλοι τον ρωτούσαν διακριτικά ποιος είναι και εκείνος απαντούσε με το μνημειώδες: «Φίλος του νεκρού!». Με τούτα και με κείνα, ο εν λόγω ογκόλιθος κατάφερε να εκλεγεί. «Θεούλης!» επανέλαβε το καρέ και κατέβασε τα τζιν άσπρο πάτο.
