Τα Ιουλιανά
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, όταν η 95χρονη Τζίνα Λολομπρίτζιτα, η εκρηκτική Lollo της νεότητάς μας, κατέρχεται στις ιταλικές εκλογές, επειδή «βαρέθηκε τους πολιτικούς που τσακώνονται» το πρόβλημα είναι πολύ πιο μεγάλο απ’ ό,τι ενδεχομένως υποψιαζόμαστε. «Τουτέστιν;» αναρωτήθηκε η Καλαμαρού, η οποία ως υποστηρίκτρια του Φούλλη διάγει φάση παντελούς άρνησης της πραγματικότητας. «Τουτέστιν, καλή μου, το πολιτικό παιχνίδι δεν έχει πλέον κανόνες. Ό,τι του φανεί του Λολοστεφανή».
«Και γιατί να μην είναι η Lollo ένα παράδειγμα προς μίμηση;» αναρωτήθηκε η Ευγενία. «Σκεφτήκατε αν η λύση στο πολιτικό αδιέξοδο μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας και να μην τη βλέπουμε; Το ΑΚΕΛ, επί παραδείγματι, δεν αναζητεί εδώ και χρόνια τον νέο Βασιλείου; Γιατί να μην κατεβάσει τον παλιό Βασιλείου που και δοκιμασμένος είναι και σίγουρος; Αν η Lollo διεκδικεί έδρα στα 95, γιατί όχι και ο αγαπητός Γιώργος στα 91;». «Γιατί ο Βασιλείου έχει επίγνωση του γελοίου του πράγματος. Και γιατί το ΑΚΕΛ έχει υποψήφιο» απάντησε πικαρισμένη η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού.
Δύο εβδομάδες απουσίασα, αγαπημένο μου ημερολόγιο, και είναι σαν να μην πέρασε μία μέρα. Την τελευταία εβδομάδα ειδικά, που άδειασε η Λευκωσία, στην Πινδάρου αντιλαλεί σπαρακτικό το υπαρξιακό ερώτημα: Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε; Ο καημένος ο Φούλλης κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, ανεμίζοντας κομματικά λάβαρα και σημαίες του lifestyle, αλλά δεν είναι προφανώς αρκετό. Ο άλλος κυκλοφορεί χαλαρός, με ανασηκωμένα τα μανίκια, σε κατάσταση ζεν. Ο Νίκος Της Σιωπής! Χωρίς δηλώσεις, χωρίς αντιπαραθέσεις. Δεν είναι να απορεί κανείς, αγαπημένο μου ημερολόγιο, γιατί οι λίγες γριές που απομείναμε στην έρημη πόλη να φυλάμε Θερμοπύλες κυκλοφορούμε με τα νεύρα μας τσατάλια.
«Σκέφτηκα κάτι ρηξικέλευθο» είπε η Κούταλου κι όπως ήταν φυσικό απέσπασε την προσοχή όλων. Μάλλον γιατί σε μια τόσο μικρή πρόταση χώρεσαν δύο λέξεις που δεν συνάδουν με την προσωπικότητα της Φώφης: σκέφτηκα κάτι ρηξικέλευθο. «Να πούμε στη Ρενέ Κυπαρίσσι να μιλήσει στη Ζωζώ (βαθύ ΔΗΚΟ) κι εκείνη με τη σειρά της να διαμηνύσει στη Φωτεινή για να ζητήσει από την Αναστασία να προτείνει στον Νικόλα την κατάθεση μιας πρωτοποριακής πολιτικής πρότασης: την παραχώρηση carte blanche». «Τουτέστιν;» «Τουτέστιν, να δώσουμε στον Χριστοδουλίδη μια ελευθέρας για να γλυτώσουμε αφενός από τα έξοδα κι αφετέρου από την ταλαιπωρία.
Ακόμα και η Καλαμαρού συμφώνησε ότι αν είναι να περάσουμε ολόκληρη προεκλογική με τον Νίκο Της Σιωπής ν’ απαντά μονότονα «Δεν ξέρω, δεν απαντώ» ας σφυρίξουμε τη λήξη. Θα γλυτώσει την ταλαιπωρία ο Φούλλης να φωτογραφίζεται με το τζετ σκι και ο Μαυρογιάννης το τουρ στους λόγγους και τα ρουμάνια της τιμημένης κυπριακής επαρχίας. «Carte blanche, μάνα μου. Να ηρεμίσει και ο Κολοκασίδης που βολοδέρνει ακόμα με τα debate του ΡΙΚ. Δεν είναι προσωπικό το θέμα, χρυσέ μου, γιατί δεν το καταλαβαίνεις; Είναι που για πρώτη φορά έχουμε υποψήφιο πρόεδρο με πολιτικό σύνθημα τύπου Μαρία Αλιφέρη - Σας αγαπώ! Carte blanche να ηρεμίσουμε κοπέλες…».
Έπειτα από ένα τέτοιο ρηξικέλευθο πολιτικό μήνυμα τι απόμενε να ειπωθεί για να ανέλθουμε στο (χαμηλό) ύψος των περιστάσεων; Η κουλή ευχή φυσικά «Καλή Παναγιά»! Την οποία Παναγιά τίμησε φέτος και ο ανθός του κυπριακού κοινοβουλευτισμού Αλέκος Τρυφωνίδης, κατά το προσκύνημά του στον Άγιο Γεράσιμο της Κεφαλονιάς. Η φωτογραφία του με το φίδι στην Παναγία Φιδούσα έκανε μεγάλο σουξέ. Βοήθησε βεβαίως τα μάλα και το σωστό για την περίσταση styling: Φανέλα, σορτς και παντόφλες. Μόνο το διπλοκάμπινο έλειπε και μια παττίχα (sic) για να ολοκληρωθεί το λαϊκό υπερθέαμα. Τι ζούμε και δεν το μαρτυρούμε, αγαπημένο μου ημερολόγιο!
Τρεις είναι οι φετινές υποψηφιότητες στην κατηγορία «Τον Αύγουστο Δεν Υπάρχουν Ειδήσεις»: Την πρώτη καβάτζωσε ο βουλευτής με το φίδι και το θεϊκό hashtag: ΠΑΝΑΓΙΑ – tryfonides (!). Η δεύτερη ανήκει στον Ευθύμιο Δίπλαρο, ο οποίος κοινοποίησε βίντεο εποχούμενος σε αυτοκίνητο - γουρούνα (!) στο πλαίσιο της καμπάνιας για την υποψηφιότητα Αβέρωφ. Η τρίτη αφορά ανάρτηση του ευρωβουλευτή Φουρλά με μια φωτογραφία από τη «λεβεντομάζωξη» (!) εφέδρων βατραχανθρώπων. Το βραβείο δικαίως απέσπασαν οι «μεσοδαχτυλιές του Τρυφωνίδη», για να το θέσω όσο λαϊκά το έθεσε το φιλοθεάμον κοινό που ψήφισε, αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Το καρέ ομόφωνα αποφάσισε ότι πρέπει να αποδοθεί και τιμητική μνεία σε μια είδηση η οποία αδίκως πέρασε στα ψιλά: «Δώρον άδωρον θεωρούν οι τοπικές αρχές και οι εταιρείες τουριστικής ανάπτυξης, την τροποποίηση των κανονισμών έτσι ώστε να επιτρέπεται η τέλεση πολιτικών γάμων σε εννέα αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ.». Το «δώρον άδωρον» αναφέρεται στο ποσό, 1.000 έως 1.500 ευρώ, ασύμφορο για μια τελετή με 30 καλεσμένους χωρίς καν λουλούδια, ρύζι ή έστω πυροτεχνήματα.
«Το μέλλον δεν ανήκει στη βία. Το μέλλον δεν ανήκει στη δύναμη. Στη λογική ανήκει το μέλλον». Αυτά τα λόγια, του Προμηθέα Δεσμώτη, κράτησα από την τελευταία παράσταση που παρακολούθησα στο αρχαίο Κούριο φέτος το καλοκαίρι. Όσο σκέφτομαι ότι χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία για ν’ ακουστεί στο λίκνο του πολιτισμού ο λόγος της αγάπης («Το μέλλον ανήκει στην Άντρη και τον Άντρο. Στον έρωτά τους ανήκει το μέλλον») θλίβομαι, αγαπημένο μου ημερολόγιο. «Δώρον άδωρον» όπως εμβριθώς σημείωσε και το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.
