Τα Ιουλιανά
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, όταν ο ιστορικός του μέλλοντος διαβάσει αυτές τις σελίδες θα μάθει ότι την Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου του σωτηρίου έτους 2024, εδώ, στη δοκιμαζόμενή μας βραχονησίδα, γράφτηκε Ιστορία. Ένας λαϊκός ήρωας γεννήθηκε: O Οδυσσέας, ο Αρχηγός των Ανάρμοστων. Αν κρίνουμε άλλωστε από τα όσα ηρωικά γράφονται αυτές τις ημέρες, ο Άρης, ο Αρχηγός των Ατάκτων, ωχριά μπροστά του. Γιατί ενώ θα μπορούσε να είναι απλώς ένας ανεξάρτητος αξιωματούχος, ο οποίος κάθε χρόνο παραδίδει στον Πρόεδρο την έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και μετά μην τον είδατε, αυτός μετέτρεψε τη θητεία του σε ένα αληθινό έπος με συγγραφέα τον ίδιο.
Και εμπαθής και εμμονικός και ανεπαρκής; Αυτό δεν είναι σκεπτικό απόφασης κύριοι δικαστές αλλά ο λίβας που καίει τα σπαρτά! Ας μην απογοητεύονται πάντως οι πιστοί οπαδοί του Οδυσσέα. Τώρα ξεκινούν όλα! Για να το θέσω δε με τηλεοπτικούς όρους: Το παιχνίδι πλέον παίζεται αλλιώς. Τουτέστιν, η παύση αποτελεί μονάχα μια κορύφωση στην «Οδυσσέως Οδύσσεια» καθώς η πολιτική συνέχεια προβλέπεται συναρπαστική.
Δήλωσε ο Αρχηγός των Ανάρμοστων: «Νιώθω την υποχρέωση να υπηρετήσω την πατρίδα μου. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη εμπλοκή στην πολιτική αλλά είναι μια υποχρέωση η ενασχόληση με τα κοινά». «Αν δεν ασχοληθεί με την πολιτική, τι θα κάνει δηλαδή για να υπηρετήσει την πατρίδα; Νέα θητεία στον στρατό;» σάρκασε -και δικαίως- η Ευγενία η Καλαμαρού αγαπημένο μου ημερολόγιο. Remaining Time-0:00
Εκεί πάντως που νομίζαμε ότι έχουν λεχθεί όλα, με αξιομνημόνευτες μάλιστα κορώνες (Ντροπή! Αηδία! Αίσχος!) η δημόσια επιστολή του πατέρα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη ανέβασε τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Απολαύστε υπεύθυνα: «Τρεις φορές η ελληνική ιστορία παρουσιάζει παραδείγματα αθώων ανθρώπων που καταδικάστηκαν από άνομο συνέδριο. Πρώτη περίπτωση είναι στην αρχαιότητα ο Σωκράτης. Καταδικάστηκε σε θάνατο, διότι διέδιδε δήθεν καινά δαιμόνια. Δεύτερη περίπτωση είναι η περίπτωση του Χριστού. Καταδικάστηκε σε θάνατο διότι τον ζήλευαν. Προς τούτο δημιουργήθηκε άνομο συνέδριο, που αναζητούσε μάρτυρες για να τον καταδικάσουν. Τρίτη περίπτωση, είναι η υπόθεση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, του γιου μου». Δεν τα ζούμε αυτά μάνα μου!
Για όσους διερωτώνται εάν υπάρχει απαξιωτικός χαρακτηρισμός που δεν περιλαμβάνεται στην απόφαση-κόλαφο του Ανωτάτου η απάντηση είναι, ναι, υπάρχει. Και μάλιστα τόσο ευφάνταστος που μόνο το βρετανικό φλέγμα μπορούσε να συλλάβει. «Προκλητική αναισθησία». Ιδού δείγμα γραφής από το διδακτικό ρεπορτάζ για το σκάνδαλο διαφθοράς που ξέσπασε στη Μεγάλη Βρετανία: «Η Βικτόρια Στάρμερ κατηγορείται για προκλητική αναισθησία αφού φόρεσε ένα πουά φόρεμα, το οποίο φέρεται να έλαβε δωρεάν, στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, ενώ αποκαλύφθηκε ότι η σύζυγος του πρωθυπουργού έλαβε ρούχα υψηλής ποιότητας από τον δωρητή των Εργατικών Λόρδο Ουαχίντ Άλι».
Ενώ γίνεται γενικώς το σύστριγγλο -από τους κοινωνικούς κλυδωνισμούς που έφερε η καρατόμηση του Οδυσσέα, μέχρι την προκλητική αναισθησία της κοκέτας συζύγου του Βρετανού πρωθυπουργού- η παρηγορητική σκέψη της ημέρας είναι πως υπάρχει κι ένας παράλληλος κόσμος. Ένας σιωπηλός ζεν κόσμος: Ο κόσμος του Κώστα Καδή. Ο οποίος διορίστηκε από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν Επίτροπος Ωκεανών (sic) και Αλιείας, δίνοντας στο αδυσώπητο X (Twitter) τροφή για μεγάλη καζούρα. Τι «μας κλαίνε οι ρέγγες», τι «πιάσαμε λαβράκι», τι «μας ψήνουν το ψάρι στα χείλη» και τι «τηρούμε σιγήν ιχθύος» δεν γράφτηκε. Κορυφαία στον Χορό του δράματος ήταν η καθεστωτική Ρενέ Κυπαρίσσι η οποία μονολογούσε απελπισμένη: «Γιατί Ούρσουλα, γιατί;». Ακριβώς όπως η Άντζελα όταν έβλεπε το rockumentary της Βίσση (Γιατί Άννα, γιατί;).
«Το χαρτοφυλάκιο για την Αλιεία και τους Ωκεανούς δεν αποτελεί το μήνυμα πολιτικής αναβάθμισης που ήθελε να δει η κυπριακή κυβέρνηση μέσω του χαρτοφυλακίου για τη Μεσόγειο». Λύσσαξε ο ανταποκριτής της «Κ» Γιώργος Κακούρης αγαπημένο μου ημερολόγιο. «Ωστόσο, το χαρτοφυλάκιο δεν περιλαμβάνει πλέον τον τομέα του περιβάλλοντος, όπως επί του Λιθουανού Βιργίνιους Σινκεβίτσιους, καθώς περνά στην Επίτροπο από τη Σουηδία» έριξε κι άλλο αλάτι στην πληγή ο αμείλικτος Κακούρης. Έλεος χρυσέ μου! Εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο. Δεν είναι και το πιο αβανταδόρικο Επιτροπάτο αλλά σκασίλα μας. Μια χαρά θα περάσει ο Καδής. Εδώ κοτζάμ Βουγιουκλάκη με το «Ψάρια πουλάω» έγινε Το Πιο Λαμπρό Αστέρι.
Προτού ολοκληρώσω αυτή την καταγραφή, δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω δύο συ-γκλο-νιστι-κά γεγονότα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Καθότι ο ιστορικός του μέλλοντος οφείλει να γνωρίζει πως αυτή η βδομάδα δεν σημαδεύτηκε μόνο από την καταδίκη του Οδυσσέα. Μια τηλεπερσόνα και ένα κουπέπι συγκλόνισαν επίσης την κουτσουλιά στη Μεσόγειο, η οποία υποδύεται το κανονικό κράτος.
«Μου το ζητάει μια μερίδα κόσμου. Είναι κάτι που ήρθε σαν πρόταση και όπως τους είπα η πολιτική στην Κύπρο είναι επάγγελμα και με ενοχλεί που κάποιοι λένε ότι οι πολιτικοί είναι ένα ψέμα». Τάδε έφη Μαυρίκιος Μαυρικίου, κουμπάρος του Ευθύμιου Δίπλαρου, για την πρόθεσή του να κατέλθει ως υποψήφιος βουλευτής. Μια δήλωση που ακούστηκε ως απειλή, τρομοκρατώντας τους απροστάτευτους συναγερμικούς.
Τι μας έλειπε για να ολοκληρωθούμε ως γνήσιοι Κυπραίοι; Η αγωνία για να κατακτήσουμε ένα ακόμα Ρεκόρ Γκίνες. Αυτή τη φορά η μητέρα των μαχών δόθηκε στο Φεστιβάλ Κουπεπιού της Αυδήμου. Διαβάζουμε στο γλαφυρό ρεπορτάζ: «Το γιγαντιαίο κουπέπι, μήκους 7 μέτρων, έκανε την εμφάνισή του εντυπωσιάζοντας όλους τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι το υποδέχθηκαν με όλες τις τιμές και φωτογραφήθηκαν μαζί του». Έλεος, αγαπημένο μου ημερολόγιο! Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον
