Του Αθανάσιου Έλλις
Μπορεί ο Εμανουέλ Μακρόν να κέρδισε τις προεδρικές εκλογές, αλλά το μήνυμα των Γάλλων ψηφοφόρων είναι ξεκάθαρο και ηχηρό: οι ηγέτες πρέπει να έρθουν πιο κοντά στις κοινωνίες για τις τύχες των οποίων αποφασίζουν.
Η Μαρίν Λεπέν μπορεί να έχασε με σημαντική διαφορά, ωστόσο εξασφάλισε 42%, ένα απίστευτα υψηλό ποσοστό για ακροδεξιά υποψήφια σε γαλλικές εκλογές, το οποίο επιβάλλει πολλή και σε βάθος ανάλυση καθώς απειλεί να τινάξει στον αέρα τη συστημική ομαλότητα, όχι μόνο στην ίδια τη Γαλλία, αλλά, σε βάθος χρόνου, σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Οι πολιτικοί, και ακόμη περισσότερο οι διορισμένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, καλούνται να ακούσουν και να αλλάξουν. Να αφουγκρασθούν τις κοινωνίες, να εξηγήσουν τι κάνουν, και να πείσουν για την ορθότητα, τα οφέλη, αλλά και τη διαφάνεια των δράσεών τους. Το βέβαιο είναι πως δεν μπορεί να παραμείνει ζωντανή η αίσθηση ότι κάποιοι, κάπου, αποφασίζουν «για εμάς χωρίς εμάς».
Οσο για την κατά Le Monde «κουρασμένη γαλλική Δημοκρατία», ταλαντεύεται και διολισθαίνει σε αχαρτογράφητα νερά. Αριστερά και Ακροδεξιά έλαβαν στον πρώτο γύρο σχεδόν 60%, ενώ τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα (Δεξιά, Σοσιαλιστές) μόλις 10%.
Οταν ο πατέρας της Λεπέν, ιδρυτής του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου πριν από 50 χρόνια, κατάφερε για πρώτη φορά να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, είχε λάβει μόλις 5 εκατομμύρια ψήφους και 18%.
Τώρα, η κόρη του αυξάνει τα ποσοστά της σε πρωτοφανή επίπεδα, εξασφαλίζοντας σχεδόν τριπλάσιο αριθμό ψήφων σε σχέση με τον πατέρα της. Το 2017 είχε λάβει 10 εκατομμύρια ψήφους και τώρα πάνω από 13 εκατομμύρια.
Και, φυσικά, υπάρχουν οι βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου όπου οι πιέσεις είναι τεράστιες, προερχόμενες και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κεντρώος Μακρόν είναι σε θέση να τις αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, με την έννοια της εξασφάλισης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και διορισμού πρωθυπουργού της αρεσκείας του.
Το 42% των Γάλλων δεν είναι ακροδεξιοί. Απογοητευμένοι από τη σημερινή πραγματικότητα είναι. Οπως και το μεγάλο ποσοστό αυτών που επέλεξαν την αποχή. Και υποκύπτουν στις κάθε είδους υποσχέσεις. Αυτό ισχύει σε όλη την Ευρώπη, όπως φυσικά και στην Ελλάδα. Στη γενικότερη αίσθηση απογοήτευσης, το τελευταίο διάστημα προστέθηκε και η έκρηξη της ακρίβειας καθιστώντας το μείγμα εκρηκτικό.
Το στοίχημα για τους νυν αλλά και τους μελλοντικούς δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες, είναι να πείσουν ότι δεν είναι αποκλεισμένοι στον πλασματικό κόσμο τους, αλλά ότι ακούν τους απλούς ανθρώπους και ενδιαφέρονται ειλικρινά για τις δυσκολίες τους. Και στη συνέχεια ότι έχουν τη γνώση και την ικανότητα να τις διαχειριστούν και να τις αντιμετωπίσουν.
Οι γαλλικές εκλογές προσφέρουν πολλά διδάγματα και για την ελληνική πολιτική τάξη. Το ερώτημα είναι αν και οι δικοί μας πολιτικοί, σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, θα εξάγουν τα σωστά συμπεράσματα και θα προβούν στις ανάλογες, διορθωτικές κινήσεις.
