Η απόσυρση Μπάιντεν και η «επόμενη μέρα»

Μετά από μια παρατεταμένη περίοδο κριτικής και πιέσεων, όχι από αντιπάλους αλλά από φίλους και υποστηρικτές, κάτι που την κατέστησε και ιδιαιτερα επώδυνη, ακολούθησε η αυτογνωσία και, τελικά, η δύσκολη απόφαση.

Ο Τζο Μπάιντεν, 81 ετών, δεν θα διεκδικήσει την επανεκλογή του. Η ηλικία του, αλλά κυρίως η εμφανώς ανησυχητική κατάσταση της υγείας του, τον οδήγησαν στην απόσυρση απο τη μάχη.

Ηταν μια αυτονόητη απόφαση και θα έπρεπε να έχει ληφθεί εδώ και πολύ καιρό, όχι μετά την οδυνηρή τηλεμαχία του Ιουνίου με τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά τουλάχιστον από τον Ιανουάριο, πριν τις προκριματικές.

Θα ήταν ορθή και αξιοπρεπής στάση και θα αντιμετωπιζόταν με σεβασμό ακόμη και από αντιπάλους.

Ολα δείχνουν ότι το περιβάλλον του αντιστάθηκε στην απώλεια της εξουσίας, και τον εγκλώβισε σε μια κατάσταση που, τελικά, έπληξε τόσο τον ίδιο όσο και το κόμμα του και έφερε ακόμη πιο κοντά στην προεδρία τον Ντόναλντ Τραμπ.

Αν ο Μπάιντεν είχε ανακοινώσει έγκαιρα, στις αρχές του έτους, ότι δεν θα διεκδικήσει την επανεκλογή του, θα ήταν σήμερα σε ρόλο εγγυητή της ενότητας και της συνέχειας, θα είχε διευκολύνει να εξελιχθεί ομαλά και στους Δημοκρατικούς η θεσμοθετημένη διαδικασία επιλογής του προεδρικού υποψήφιου διασφαλίζοντας την πλήρη νομιμοποίησή του νικητή στα μάτια τόσο των ψηφοφόρων του κόμματος όσο και της αμερικανικής κοινωνίας γενικότερα.

Σε κάθε περίπτωση, οι Δημοκρατικοί καλούνται να αναδείξουν έναν ισχυρό υποψήφιο, ικανό να αντιπαρατεθεί ως “ίσος προς ίσον” με τον Ντόναλντ Τραμπ, και ταυτόχρονα να διασφαλίσουν τη συσπείρωση γύρω από το πρόσωπο αυτό και κατ’ επέκταση την ενότητα του κόμματος.

Επικρατέστερη να πάρει τη σκυτάλη είναι η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις, που έχει και το θεσμικό προβάδισμα και τη στήριξη του Μπάιντεν, ενώ στο προσκήνιο είναι και ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, της μεγαλύτερης της χώρας, Γκάβιν Νιούσαμ, και οι επίσης κυβερνητες τριών αμφίρροπων και καθοριστικών για την εξασφάλιση της προεδρίας πολιτειών, του Μίσιγκαν, Γκρέτσεν Γουίτμερ, της Πενσιλβάνια, Τζος Σαπίρο, και του Ιλινόι, Τζέι Ρόμπερτ Πρίτσκερ. Οι δυο τελευταίοι είναι και πιθανοί αντιπρόεδροι σε περίπτωση που η Χαρις είναι τελικά υποψήφια προεδρος.

Η Χάρις έχει το πλεονέκτημα να έχει άμεση πρόσβαση στα χρήματα που έχουν συγκεντρωθεί για την οικονομική χρηματοδότηση του Τζο Μπάιντεν καθως η υποψηφιότητα υου τελευταίου είναι στην κορυφή του ενιαίου ψηφοδέλτιου με την Χαρις.

Παράλληλα, ένας ακόμη στόχος είναι το πρόσωπο που θα επιλεγεί να έχει απήχηση και πέραν των Δημοκρατικών. Να διαθέτει μετριοπαθές προφίλ ώστε να δύναται να προσελκύσει και αρκετούς Ρεπουμπλικανούς οι οποίοι δεν αντέχουν τον Τραμπ και αισθάνονται αποξενωμένοι από το κόμμα τους το οποίο δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι στην ουσία δεν είναι πλέον το Ρεπουμπλικανικό αλλά έχει μεταλλαχθεί στο κόμμα του Τραμπ.

Δεν θα είναι εύκολο εγχείρημα καθώς, ταυτόχρονα, η αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών πιέζει για μια ατζέντα που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν, με έμφαση σε κοινωνικά ζητήματα, από τη διαχείριση του μεταναστευτικού έως τα δικαιώματα σειράς κοινωνικών ομάδων, που δεν φαίνεται να είναι αποδεκτά από την πλειοψηφία της κοινωνίας με αποτέλεσμα να μειώνονται οι πιθανότητες επικράτησης τον Νοέμβριο.