Του Αθανάσιου Έλλις
Ο πρόσφατος, πρόωρος θάνατος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη άγγιξε την ελληνική κοινωνία. Το ηχηρό μήνυμα ανθρωπιάς και ευαισθησίας που εξέπεμψε το συγκλονιστικό σημείωμα που άφησε, αποτέλεσε ένα σπάνιο δίδαγμα για όλους μας. Πολλοί έγραψαν για τον ξεχωριστό αθλητή, σύζυγο και πατέρα, αλλά ο πρώην πρωταθλητής του Tae Kwon Do ενδιαφερόταν και για τα κοινά και συμμετείχε στην πολιτική. Ηταν αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα είναι διχασμένη και οι πολιτικοί μας αλληλοκατηγορούνται καθημερινά, συχνά με ακραίες εκφράσεις και βαρείς χαρακτηρισμούς, η μεγαλοψυχία, η γενναιοδωρία και η ευγένεια του δύο φορές αργυρού ολυμπιονίκη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 42 ετών, αποτελούν χρήσιμο σημείο αναφοράς. Η ποιότητα του λόγου του δικαιολογημένα προκάλεσε μια κοινή συναισθηματική αντίδραση, που υπερέβη ιδεολογικά πάθη και πολιτικές διαχωριστικές γραμμές.
Το συγκινητικό σημείωμα που έγραψε, και δημοσιεύθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αμέσως μετά τον θάνατό του, έκανε πολλούς να δακρύσουν σε ανθρώπινο επίπεδο. Καλό θα ήταν να εισακουστεί και από τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μίλησε στην κηδεία του Νικολαΐδη για την «αγνή και βαθιά» αγάπη του για την Ελλάδα, που τον έκανε ανένδοτο σε όσους χρησιμοποιούν το όνομά της για να δημιουργήσουν διχασμό.
Ισως το πιο σημαντικό μήνυμα σε ό,τι αφορά την πολιτική παρακαταθήκη του Νικολαΐδη, ήρθε από το «αντίπαλο» στρατόπεδο. Την ημέρα της ανακοίνωσης του θανάτου του, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε την ομιλία του στη Βουλή σημειώνοντας ότι ο Νικολαΐδης ήταν «πρωταθλητής της ζωής, σπουδαίος αθλητής, ευαίσθητος οικογενειάρχης, ευγενικός πολιτικός αντίπαλος». Αυτό το τελευταίο σημείο αξίζει να τονιστεί: «Ενας ευγενικός πολιτικός αντίπαλος».
Μπροστά στην ηθική παρακμή που παρατηρούμε από μια σειρά αποκρουστικών υποθέσεων διαφόρων μορφών, το ύφος και το ήθος του αείμνηστου πρωταθλητή προσέφεραν μια ξεχωριστή ποιοτική ανάταση. Κόντρα στην ασχήμια που εισπράττουμε καθημερινά, εξέπεμψαν καλοσύνη και ελπίδα. Μας υπενθύμισε τα πράγματα που έχουν σημασία και τα οποία είναι κοινά για όλους.Σε μια εποχή που η ευγένεια και ο πολιτικός πολιτισμός απουσιάζουν από τον δημόσιο λόγο μεγάλου αριθμού Ελλήνων πολιτικών, η συμπεριφορά των οποίων χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη δόση τοξικότητας, το μήνυμα ενός ολυμπιονίκη, που μας έκανε υπερήφανους ως αθλητής, ήρθε να μας υπενθυμίσει, μεταξύ πολλών άλλων ισχυρών συμβολισμών, ότι κάποιος μπορεί να είναι πολιτικός αντίπαλος, αλλά δεν είναι εχθρός.
Ο Νικολαΐδης έγραψε ότι σε αυτήν τη ζωή, στην οποία είμαστε όλοι παροδικοί, έχει μεγαλύτερη σημασία τι αφήνουμε πίσω μας, όχι πώς ή πότε φεύγουμε. Αυτό ισχύει και για τους πολιτικούς.
