Του Αθανάσιου Έλλις
Η Τουρκία επιχειρεί να προσεγγίσει τις περισσότερες χώρες της περιοχής της αναζητώντας μια νέα, πιο ομαλή και τελικά επωφελή για την ίδια, συμβίωση μαζί τους. Το έδειξε ξεκάθαρα στην περίπτωση του Ισραήλ, ενώ έχει διαμηνύσει ανάλογες προθέσεις και έναντι της Αιγύπτου.
Προφανώς, αναγνωρίζει τον ιδιαίτερο ρόλο και την ισχύ της κάθε μιας από αυτές τις χώρες, κάτι που έως τώρα τουλάχιστον, δεν κάνει στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου αντίθετα συνεχίζει μια επιθετική ρητορική η οποία «συμπληρώνεται» από προκλητικές δραστηριότητες. Ο υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος επενδύει –και προσωπικά– στο επεκτατικό αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», για πολλοστή φορά διολίσθησε σε μια ρητορική επιθετικότητα έναντι της Ελλάδας κατηγορώντας την πως «με προβοκάτσιες και ενέργειες σε ασκήσεις προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα», κάτι που, όπως είπε, η Τουρκία δεν θα επιτρέψει. Και πρόσθεσε: «Η Πολεμική μας Αεροπορία δείχνει την απαραίτητη αντίδραση απέναντι στις παραβιάσεις τους. Το Πολεμικό μας Ναυτικό βρίσκεται ήδη σε επιφυλακή. Κάνουν ό,τι χρειάζεται για να προστατεύσουν τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες μας».
Είναι σαφές ότι η εμβάθυνση της γεωστρατηγικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ (καλύπτει ακόμη και τον τερματικό σταθμό φυσικού αερίου που εγκαινιάσθηκε στην Αλεξανδρούπολη) και η αυξανόμενη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην ελληνική επικράτεια, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων –της αεροπορίας, μέσω της αγοράς των γαλλικών Rafale και της αναβάθμισης των αμερικανικών F-16, του ναυτικού με την αγορά νέων φρεγατών και τον εκσυγχρονισμό παλαιότερων, και τα σχέδια για την προμήθεια συστημάτων αντιμετώπισης των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών– έχουν θορυβήσει την Αγκυρα, παρότι πρόκειται για κινήσεις καθαρά αμυντικού χαρακτήρα.
Μπορεί τουρκικές πηγές να επιμένουν πως η Αγκυρα δεν επιδιώκει περαιτέρω κλιμάκωση, ωστόσο τουρκικά μαχητικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη το τελευταίο διάστημα έχουν προβεί σε πτήσεις πάνω από όλα τα νησιά των οποίων την αποστρατιωτικοποίηση απαιτεί η Τουρκία στο πλαίσιο της ανυπόστατης αλλά σαφώς σχεδιασμένης διεκδικητικής πολιτικής που έχει υιοθετήσει. Η τακτική αυτή αντανακλά και τις εσωτερικές εκλογικές σκοπιμότητες που απορρέουν από την κυβερνητική Συμμαχία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης με αυτό της Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ιδιαίτερα σε αυτή τη χρονική περίοδο όπου καθώς προχωράμε προς τις προγραμματισμένες για το 2023 εκλογές ο Ερντογάν υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις και κινδυνεύει να χάσει την εξουσία. Τουλάχιστον εάν οι εκλογές είναι ελεύθερες και δημοκρατικές.
Σε αυτό το δύσκολο προεκλογικό περιβάλλον και στο πλαίσιο της εμμονικής αντιπαράθεσης με την Ελλάδα, ο Μπαχτσελί επιτέθηκε ακόμη και στον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, επειδή στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Γιάννη Σουλιώτη, για την ΕΡΤ και την «Κ», μίλησε για «διπλά στάνταρντς» από την πλευρά της Τουρκίας, ενώ έφθασε στο σημείο να κατηγορήσει τον Ουκρανό πρόεδρο για «έλλειψη σεβασμού», δηλώνοντας ότι «θα ήταν καλύτερο ο κ. Ζελένσκι να εμπιστεύεται περισσότερο το τουρκικό έθνος παρά την Ελλάδα».
Ο,τι και αν συμβαίνει, η Ελλάδα παραμένει εμμονικά στο στόχαστρο κάποιων.
