Του Αθανάσιου Έλλις
Χωρίς να υπεισέλθει κανείς στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, πόσο μάλλον στις εσωκομματικές διεργασίες στην Κύπρο, η παραίτηση του υπ. Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη, και οι αναταράξεις στους κόλπους του κυβερνώντος Δημοκρατικού Συναγερμού δεν βοηθούν την εθνική υπόθεση στη σημερινή συγκυρία.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ωφελεί την Κυπριακή Δημοκρατία η τόσο πρόωρη κινητικότητα ενόψει των επόμενων προεδρικών εκλογών. Οι Κύπριοι πολίτες θα επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο τον Φεβρουάριο του 2023. Προφανώς, θα προηγηθούν οι σχετικές διεργασίες για την ανάδειξη υποψηφίων, όπως και οι επαφές μεταξύ κομμάτων με στόχο την εξασφάλιση ευρύτερης υποστήριξης, καθώς κανένα από αυτά –ούτε τα δύο μεγαλύτερα, ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ– δεν διαθέτει από μόνο του τα αναγκαία ποσοστά για την εκλογή προέδρου.
Οπως σε κάθε προεδρική εκλογή στη Μεγαλόνησο, τα δύο μεγάλα κόμματα μετρούν τις δυνάμεις τους, την απήχηση συγκεκριμένων προσώπων σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, την επιρροή αντίπαλων κομμάτων, κυρίως του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, τώρα πλέον και της άκρας Δεξιάς, κ.λπ., και χαράσσουν τη στρατηγική τους. Το «κλειδί» στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου είναι πάντα η δυνατότητα των υποψηφίων να συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις.
Είναι υπερβολικά νωρίς να εισέρχεται η χώρα σε μιαν ιδιότυπη, παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, όταν μάλιστα το γεωπολιτικό σκηνικό στην περιοχή είναι εύφλεκτο.
Σε μια χρονική συγκυρία κατά την οποία η επιθετικότητα της Αγκυρας προκαλεί έντονο προβληματισμό για το πώς μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα, κι ενώ οι εθνικιστικές κραυγές ενόψει και των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία ακούγονται όλο και πιο δυνατά στη γειτονική χώρα, το τελευταίο που χρειάζεται η Κυπριακή Δημοκρατία το επόμενο διάστημα είναι προσωπικές έριδες, εσωκομματικές συγκρούσεις και κάθε είδους διαιρέσεις.
Αντιθέτως, απαιτείται ενότητα ή, τουλάχιστον, η ελάχιστη δυνατή συνεννόηση. Τα ανοιχτά μέτωπα που χρήζουν σωστής διαχείρισης είναι πολλά. Και πιέζουν. Από τις βραχυπρόθεσμες εξελίξεις, μεταξύ αυτών και οι σχεδιαζόμενες γεωτρήσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου, μέχρι την υλοποίηση μεσοπρόθεσμων στρατηγικών, στις οποίες εντάσσεται και η διαχείριση των εξελίξεων σχετικά με τον αγωγό East Med.
Και όλα αυτά στη σκιά της πανδημίας, που δοκιμάζει τις αντοχές και της κυπριακής κοινωνίας.
Το μόνο θετικό στο πρώιμο αυτό ρευστό σκηνικό που δημιουργήθηκε είναι ότι δεν θα υπάρξει κενό ή αβεβαιότητα στην εξωτερική πολιτική της Λευκωσίας από τη στιγμή που τον κ. Χριστοδουλίδη αντικατέστησε ο σοβαρός και έμπειρος προκάτοχός του, Ιωάννης Κασουλίδης.
Η παρουσία στο τιμόνι της κυπριακής διπλωματίας ενός αξιόπιστου συνομιλητή όλων των διεθνών πρωταγωνιστών –διετέλεσε υπ. Εξωτερικών για έντεκα χρόνια (1997-2003, 2013-2018) ενώ είχε και μακρά θητεία θητεία ως ευρωβουλευτής (2004-2013)– αποτελεί μια εγγύηση σταθερότητας, συνέχειας και αρμονικής συνεργασίας με την Αθήνα, που είναι απαραίτητες τη στιγμή που ελλοχεύουν τόσοι κίνδυνοι.
