Του Αθανάσιου Έλλις
Τα αλλεπάλληλα κύματα καύσωνα που πλήττουν τη χώρα απειλούν όχι μόνο το σήμερα αλλά και, κυρίως, το αύριο του ελληνικού τουρισμού και κατ’ επέκταση της ελληνικής οικονομίας.
Για δεκαετίες έχουμε συνηθίσει να λέμε, και τα στοιχεία το επιβεβαιώνουν, ότι ο τουρισμός αποτελεί τη βαριά βιομηχανία της χώρας. Το 25% του ΑΕΠ συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με το τουριστικό προϊόν. Δεν έχει τόση σημασία αν κάποιος υποστηρίζει τον απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο του τουρισμού στο μείγμα της οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας ή όχι.
Κάποιοι θέλουν έναν ακόμη μεγαλύτερο τουριστικό τομέα με το επιχείρημα ότι αποφέρει γρήγορα και σημαντικά οφέλη στην ελληνική οικονομία. Αλλοι, μεταξύ αυτών όχι μόνον κάποιοι ρομαντικοί περιβαλλοντολόγοι, αλλά και ένας αυξανόμενος αριθμός ακόμη και επιχειρηματιών, δηλώνουν αντίθετοι σε αυτή τη λογική επισημαίνοντας ότι η απότομη, άναρχη, και εν πολλοίς διαστρεβλωτική τουριστική εξάπλωση, κάθε άλλο παρά ανάπτυξη θα αποδειχθεί.
Τα κενά και τα προβλήματα στις υποδομές, ειδικά σε νησιωτικές περιοχές –από τις μεταφορές και τα οδικά δίκτυα μέχρι τον βιολογικό καθαρισμό και τη διαχείριση απορριμμάτων– προκαλούν εύλογο προβληματισμό. Αυτή είναι μια εξαιρετικά σημαντική συζήτηση που πρέπει να γίνει και κάποιοι έχουν ενεργοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Την ίδια ώρα, εμφανίζεται με επιθετικό τρόπο πλέον μια άλλη απειλή για το μέλλον του ελληνικού τουρισμού, που δεν αφορά τη μορφή που θα πάρει αυτός, την ορθή και καλά σχεδιασμένη ή την άνευ ορίων και δυνητικά αυτοκαταστροφική λειτουργία του, αλλά το κατά πόσον θα συνεχίσει να αποτελεί η χώρα προορισμό τόσο μεγάλου διεθνούς τουριστικού ενδιαφέροντος.
Και αυτό διότι λόγω της κλιματικής κρίσης, της οποίας αυτές τις ημέρες βιώνουμε τις καταστροφικές και ενίοτε θανατηφόρες συνέπειες, παρατηρείται μια τάση μεταστροφής της τουριστικής κίνησης προς περιοχές με χαμηλότερες θερμοκρασίες από αυτές που επικρατούν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς. Με τον υδράργυρο να ξεπερνά όλο και πιο συχνά τους 40 βαθμούς, τα στοιχεία δείχνουν πτώση 10% για δημοφιλείς προορισμούς της Μεσογείου.
Ταυτόχρονα, χώρες όπως η Ιρλανδία, η Δανία και η Τσεχία αρχίζουν να προσελκύουν τουρίστες που αναζητούν φυσική ομορφιά, αλλά χωρίς την αποπνικτική ζέστη που υπομένουν όσοι επισκέπτονται την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελλάδα ή την Κροατία.
Προφανώς, η Ελλάδα παραμένει ένας κορυφαίος προορισμός, αλλά η κλιματική κρίση θα έχει αρνητικές επιπτώσεις και η χώρα μας, όπως και άλλες που φημίζονται για τον ήλιο και το ζεστό κλίμα τους, θα είναι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα της νέας κανονικότητας που βιώνουμε.
Η μόνη αχτίδα ελπίδας μέσα από τον προβληματισμό που προκαλούν οι καύσωνες είναι ότι όλο και περισσότεροι τουρίστες σχεδιάζουν διακοπές σε άλλες εποχές, εκτός καλοκαιριού, που η θερμοκρασία είναι πιο ήπια. Με αυτό τον τρόπο συμβάλλουν στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, εξέλιξη που πρέπει να αποτελεί στρατηγικό στόχο της Ελλάδας, πολιτείας και επιχειρηματιών.
