Η ζωογόνος ένωση ενός σπερματοζωαρίου και ενός ωαρίου αποτελεί σταθερά ένα μυστήριο ακόμη και για την επιστήμη.
Μια νέα έρευνα Αυστριακών επιστημόνων προσφέρει νέα στοιχεία, καταδεικνύοντας πως η γονιμοποίηση σε όλο το ζωικό βασίλειο, από τα ψάρια έως τους ανθρώπους, λειτουργεί σαν ένα… κλειδί σε κλειδαριά.
«Ανακαλύψαμε αυτόν τον μηχανισμό που είναι θεμελιώδης σε όλα τα σπονδυλωτά από όσο γνωρίζουμε», δήλωσε μία εκ των συντακτών της μελέτης, η Αντρέα Πάουλι, από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Μοριακής Παθολογίας στη Βιέννη.
Egg and sperm use a "lock-and-key" mechanism to initiate #fertilisation.
— IMP (@IMPvienna) October 17, 2024
Our @PauliGroup and collaborators have revealed the formation of a fertilisation complex, shedding light on the very first contact between egg and sperm.
Read more: https://t.co/r4DWhaaMG6 pic.twitter.com/Rakt3M98UA
Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε χθες, Πέμπτη, στο επιστημονικό περιοδικό Cell, τρεις πρωτεΐνες στο σπέρμα σχηματίζουν κάποιου είδους «κλειδί» που «ξεκλειδώνει» το ωάριο, επιτρέποντας στο σπέρμα να συνδεθεί.
Τα ευρήματά τους, που προέκυψαν μετά από έρευνες σε ποντίκια, σε ψάρια ενυδρείου (zebrafish) και ανθρώπινα κύτταρα, μαρτυρούν πώς διατηρήθηκε η διαδικασία αυτή κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών εξέλιξης.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες γνώριζαν για δύο πρωτεΐνες – μία στην επιφάνεια του σπέρματος και μία άλλη στη μεμβράνη του ωαρίου. Σε συνεργασία με ξένους συνεργάτες και τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης (μέσω του εργαλείου AlphaFold της Google DeepMind, επιστήμονες της οποίας τιμήθηκαν με βραβείο Νόμπελ αυτόν τον μήνα) εντόπισαν μια νέα πρωτεΐνη που επιτρέπει την πρώτη μοριακή σύνδεση μεταξύ σπέρματος και ωαρίου.
Σύμφωνα με την Πάουλι, μέχρι πρότινος «δεν ήταν γνωστό πως οι πρωτεΐνες συνεργάζονταν ως ομάδα για να μπορέσουν το σπέρμα και το ωάριο να αναγνωρίσουν το ένα το άλλο».
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη πώς, αφότου προσκολληθεί, εισέρχεται στο εσωτερικό του ωαρίου.
Σύμφωνα με την Πάουλι, η μελέτη αυτή θα μπορούσε να συμβάλει στην περαιτέρω κατανόηση από τους επιστήμονες της υπογονιμότητας και στην ανάπτυξη νέων μεθόδων για την καταπολέμησή της, αλλά και για τον έλεγχο των γεννήσεων.
Η έρευνα αυτή μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη ανδρικών αντισυλληπτικών, σημειώνει ο Ντέιβιντ Γκρινστάι, ειδικός σε θέματα γενετικής και κυτταρικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα – ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
