Τα Ιουλιανά
Αν πρέπει να περιγράψω με μία λέξη τις κυρίες του καρέ, έπειτα από τον μαραθώνιο απολογισμό των πρώτων 100 ημερών της διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη, θα ήταν: εξουθενωμένες. Η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον, περισσότερο ψύχραιμη, το έθεσε με σινεφίλ όρους: «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» χαρακτήρισε τη διάσκεψη στον Λόφο. Η Ευγενία η Καλαμαρού πάλι, ως αμερικανοτραφής, την αποκάλεσε «ο ατέλευτος, τύπου Μπεν Χουρ». Όπως πάντα, βεβαίως, τις εντυπώσεις έκλεψε η λαϊκή θυμοσοφία…
«Επόφκαλεν μας ο Πρόεδρος» είπε η Ελλού κι ας, εκείνη την ώρα που σιδέρωνε, της ήρθε πως ξημέρωνε και σφύριζε καράβι. «Ποτά!» πρόσταξε η Ιουλία και η Ρωσίδα έσπευσε να ετοιμάσει τα νενομισμένα gin and tonic. Το αλκοόλ ήταν το αντίδοτο ενός εξοντωτικού απολογισμού ο οποίος αποδείχτηκε εντέλει μια τρύπα στο νερό. «Αν εξαιρέσουμε τη δήλωση του Προέδρου ότι έχει αναπτύξει αντισώματα στην κριτική, όλα τ’ άλλα ήταν πολιτική παπαγαλία ήσσονος ενδιαφέροντος» ομοφώνησε το καρέ.
«Εκτός κι αν η ερώτηση για την ανακαίνιση στο προεδρικό ανοίξει τον ασκό του Αιόλου» σχολίασε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού. «Τουτέστιν;». «Τουτέστιν, αν δεν έχουν κάτι να κρύψουν, γιατί δεν άφησαν τον Βικέτο ν’ ανέβει στον επάνω όροφο; Η ενεργειακή αναβάθμιση περιλαμβάνει μάρμαρα, παρκέ και ακριβά οικοδομικά υλικά; Κι αν τελικά αποδειχτεί ότι οι φήμες ισχύουν, θα πληρωθούν από τα κονδύλια της Προεδρίας ή από τον Πρόεδρο όπως έκαναν οι προκάτοχοί του;».
«Εξεκινήσαν να παίζουν οι πομπούες» ψιθύρισε η Ελλού αλλά οι κυρίες την αγνόησαν, καθότι δεν ήθελαν να ρίξουν χαμηλά το επίπεδο. «Αν πρέπει να κυλιστεί το επίπεδο στα πατώματα, ας ασχοληθούμε με τον ασύμμετρο πόλεμο που μαίνεται γύρω μας» είπε με νόημα η Ιουλία, ανοίγοντας το κεφάλαιο του πολιτικού σχολιασμού της επικαιρότητας.
Κυρίαρχη θέση στις πολιτικές εχθροπραξίες της εβδομάδας είχε «η μάχη των μαχών» που εξήγγειλε ο ογκόλιθος της ακροδεξιάς Ανδρέας Θεμιστοκλέους. Με αφορμή τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία έβαλε στο στόχαστρό του, με ένα νέο ρεσιτάλ χυδαιότητας, την πρόεδρο του Συμβουλίου Φωνή Αναστασία Παπαδοπούλου και την επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Δέσπω Μιχαηλίδου. «Την αποκάλεσε επίτροπο Παρενόχλησης του Παιδιού» είπε η Ιουλία και οι κυρίες κατένευσαν ότι «ο τύπος το τερμάτισε». Κι όμως, υπήρξαν χειρότερα… Όπως το πολεμικό ανακοινωθέν που εξέδωσε, μέρος του οποίου διάβασε η Ιουλία στο καρέ.
«Τώρα θέλουν να μας πάρουν δίκην παιδομαζώματος τα παιδιά μας, για να τους επιβάλουν αντισυνταγματικά τις ψυχανώμαλες κι έκφυλες πεποιθήσεις τους, για να προωθήσουν και να διαφημίσουν τα πολλά καλά της ομοφυλοφιλίας, της αποδοχής της, της επιβράβευσης, της διαφήμισης και της προώθησής της. (…) Τώρα σε θέλουν καχεκτικό, μίζερο, γονατισμένο ευπειθή κι ουχί δύστροπο υπήκοό τους, αλλά και μισταρκό τους, κι εσένα και την οικογένεια αλλά και τα παιδιά σου, τα οποία θα πρέπει να προδώσεις και να παραδώσεις για να σου τα μετατρέψουν σε γιουσουφάκια και χανουμάκια…». «Έλεος!», κατάφερε μόνο να ψελλίσει σοκαρισμένο το καρέ.
Οπως είναι βεβαίως γνωστό, ενός κακού μύρια έπονται. Ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους δεν είναι ο μόνος ελεύθερος σκοπευτής που πυροβολεί ανεξέλεγκτα κατά της νοημοσύνης μας. «Καθότι ο εχθρός του γραφικού είναι το γραφικότερο» είπε η Κουλλίτσα Κυριακού και οι κυρίες αμέσως έπιασαν το υπονοούμενο. «Τι είπε πάλι ο Κουλίας;» ρώτησε η Ιουλία. «Κατηγόρησε την Ομοσπονδία Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου ότι είναι παρακλάδι του ΑΚΕΛ! Θα μπορούσε φυσικά οι ισχυρισμοί να ήταν βαρύτεροι... Οτι η ΟΣΑΚ είναι Τροτσκιστική Οργάνωση ή Αντιεξουσιαστικός Επαναστατικός Πυρήνας. Ποιος του το παραλάλησε του Κουλούμα ότι θα του φόραγε ο Κουλίας κόκκινο μπερέ και θα πρωταγωνιστούσε σε αντάρτικο πόλεων. Πελλότοπος, μάνα μου!».
«Για το αντάρτικο του ΔΗΣΥ λέμε κάτι ή θα θεωρηθεί κτύπημα κάτω από τη μέση;» ρώτησε τάχαμου αθώα η Ιουλία. Οι κυρίες συμφώνησαν ότι γι’ αυτόν τον εσωκομματικό πόλεμο θα πρέπει να κάνουμε λίγη ακόμα υπομονή. «Πρώτο θύμα ειρήνης, πάντως, ήταν η Νατάσα Πηλείδου» επιβεβαίωσε τις πληροφορίες η Ευγενία. «Η τέως υπουργός τα βρόντηξε κι έφυγε, όχι επειδή καίγεται να γίνει δήμαρχος Λευκωσίας, αλλά επειδή δεν ανέχεται να την παίρνει τηλέφωνο ο Δίπλαρος και να της δίνει οδηγίες σαν να είναι η γραμματέας του. Οσο για το αντάρτικο που κάποιοι ετοιμάζουν κατά της Αννίτας, ας περιοριστούμε απλώς στη διαπίστωση ότι ούτε ο Πετρίδης αλλά ούτε και ο Χάρης έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί ακόμα» συμπλήρωσε το ρεπορτάζ της η Καλαμαρού.
Μέσα σε αυτό το πολεμικό κλίμα μια πιο ελαφριά νότα κρίθηκε απαραίτητη. Οπως ο «αντίγαμος» π.χ. του Γιώργου Θεοδότου και της Ελις Μισιρλή στη Λεμεσό, πλην όμως η (αμετανόητα) αριστερή Κουλλίτσα Κυριακού θύμισε στο καρέ τη ρήση του Μαρξ: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Και μ’ αυτή την πάσα, πέρασε το καρέ στο ακόμα πιο ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο…
Ο ωραίος Κωνσταντίνος Αργυρός σήκωσε το λάβαρο του αντικατοχικού αγώνα απευθυνόμενος στους φανς του: «Εχω μια ιδέα, εκεί που γίνεται το “Ελεύθερος” στην Κύπρο το Κυπριακό, να φέρετε μαντήλια από το σπίτι λευκά να τα σηκώσουμε, να στείλουμε παντού το μήνυμα ότι η Κύπρος είναι εκεί ζωντανή». Φιλική συμβουλή προς τις επιρρεπείς στις γελοιότητες σοσιαλιτέ: Η αυτοσυγκράτηση, σε κάτι τέτοια πανηγύρια με εθνικοπατριωτικά μηνύματα, δεν έβλαψε ποτέ κανένα.
