Τα Ιουλιανά
«Έξω κοχλάζει η ζέστη» μουρμούρισα μουδιασμένα, πιο πολύ για να πω κάτι. Η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον με κοίταξε αυστηρά, ένευσε στη Ρωσίδα να σερβίρει τα ποτά κι είπε συγκαταβατικά: «Μην αναλώνεστε σε κοινοτοπίες αγαπητέ κι ας επικεντρωθούμε στα σοβαρά. Το γεγονός είναι ότι τα έκανα μαντάρα και πρέπει να το διαχειριστώ. Όσο κι αν δεν μου είναι ευχάριστο, θα έχετε την τιμή να μου πάρετε συνέντευξη για την έγκριτη εφημερίδα σας». «Αναφέρεστε υποθέτω…». «Αναφέρομαι στην αψυχολόγητη απόφασή μου να φιλοξενηθώ στο γνωστό podcast, με ό,τι μετα-τραυματικό συνεπάγεται». Δεν είχε νόημα να παριστάνω άλλο τον ανυποψίαστο αφού είχε βουίξει η αστική Λευκωσία. Ήπια λοιπόν μια γουλιά gin and tonic και πάτησα το on.
-Η τελευταία μας συνάντηση ήταν προ εξαμηνίας. Πώς σας βρίσκω κυρία Ουίλσον;
-Γηραιότερη και σοφότερη. Στη ζωή άλλωστε αν δεν πάθεις δεν μαθαίνεις.
-Θέλετε να γίνετε πιο σαφής;
-Θα σας απαντήσω με τη σοφία των στίχων της αγαπημένης μας Ευριδίκης: “Είμαι άνθρωπος κι εγώ” - Eurovision 1994. Όλο αυτό τον καιρό ακούω ότι κάνουν θραύση τα λαϊκότροπα podcast οπότε σκέφτηκα: ας μην είμαστε σνομπ. Αν ο κόσμος αγαπά τους Κωστήδες και τους Γιαννήδες, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για ν’ ακουστεί η φωνή της αστικής Λευκωσίας.
-Είχατε συγκεκριμένες προτάσεις;
-Είχα δύο προτάσεις: από το podcast “Άγια ολάν” του γνωστού YouTuber Παναή και από το podcast “Τα κορμιά τζιαι τα μασιαίρκα” του επίσης διάσημου Σαββή. Επέλεξα το δεύτερο καθότι ο Σαββής είναι εγγονός της Ελλούς και μεγάλωσε τρόπον τινά στο σπίτι μας.
-Εννοείτε τον Σαββή τον μάππατζιην;
-Αυτόν. Εκλεκτό μέλος της Ομόνοιας 29Μ, ινφλουένσερ και πολιτικός αναλυτής. Εύλογα θα αναρωτηθείτε: δεν ήξερες, δεν ρώταγες; Και εγώ θα απαντήσω με παρρησία: Είμαι αθώα κύριε δικαστά! Κατηγορήστε με αν θέλετε για άγνοια κινδύνου. Πλην όμως αναγνωρίστε μου το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Από την πρώτη ερώτηση εξάλλου φάνηκε η ελεύθερη πτώση στον κατήφορο. Όταν ο περιώνυμος Σαββής με ρώτησε: “Ήντα που λαλείς θκεια για τις εκλογές;”
-Σοκ και δέος.
-Και λίγα λέτε αγαπητέ. Τα επόμενα 150 λεπτά, διότι ζήσαμε και το Μπεν Χουρ, σκεφτόμουνα διαρκώς πού πήγα κι έμπλεξα. Εκ των υστέρων οφείλω να είμαι αν μη τι άλλο ειλικρινής: αυτά τα νέα media μου προκαλούν τρόμο. Ο Τσαρούχης το είχε πει περίφημα σε ανύποπτο μάλιστα χρόνο: Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Πόσο μάλλον στην Κύπρο, η οποία μαϊμουδίζει τα καμώματα των εξ Ελλάδος αδελφών.
-Κάπως άγαρμπα είναι αλήθεια.
-Είστε επιεικής. Μέρα που είναι δεν θα πούμε ονόματα, αλλά το παράδειγμα των αθλητικών παπουτσιών με το κομματικό logo είναι χαρακτηριστικό. Η Νέα Δημοκρατία το έκανε με χιούμορ. Εδώ, πάλι, μας θύμισαν τις βιντεοταινίες των 80ς.
-Είστε σκληρή κυρία Ουίλσον.
-Είμαι ρεαλίστρια αγαπητέ. Σε αυτή την προεκλογική εξάλλου τα είδαμε όλα. Αν και στην εκπνοή του χρόνου κάποιοι δεν σταμάτησαν να μας εκπλήσσουν. Ονόματα συνεχίζουμε να μην λέμε, όμως όταν υποψήφιος διαφημίζει Giveaway με smart tv 43″ αντιλαμβάνεστε ότι δεν υπάρχει πιο κάτω από εδώ. Ή όταν διαβάζουμε προεκλογικά συνθήματα του τύπου: (Ο τάδε) είναι για σένα ΜΠΑΜ!
-Τα social media έχουν καταστρέψει πολύ κόσμο.
-Μα πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Στην περίπτωσή μας ισχύει το σοφό: δείξε μου τους ινφλουένσερ σου να σου πω ποια χώρα είσαι. Σκεφτείτε ότι κυκλοφορεί ανάμεσά μας γόνος παλαιού τζακιού της Λευκωσίας, βίος και πολιτεία, αλλά τα μεγαλοαστικά σαλόνια μπροστά του σφυρίζουν αδιάφορα.
-Το χρήμα τα ξεπλένει όλα;
-Αυτή είναι η αρρώστια της εποχής μας. Ο νεοπλουτισμός είναι η νέα θρησκεία. Πρόσφατα μου έλεγαν για το επικών διαστάσεων μέγαρο που κτίζει η τέως υπουργός Πρετ α Πορτέ, ένα μνημείο επίδειξης πλούτου. Όλα αυτά σε μια χώρα που οι μαθητές μπήκαν σε τάξεις, χωρίς κλιματισμό, στους 44 βαθμούς Κελσίου. Είχαμε περιστατικά με ζαλάδες και αιμορραγίες στη μύτη, αλλά δεν ντράπηκε κανείς.
-Μιλώντας για σχολεία, ακούω ότι το υπουργείο θα επιστρατεύσει τον καθηγητή Μπαμπινιώτη για προώθηση της ελληνικής γλώσσας.
-Με κίνδυνο να ακουστώ ισοπεδωτική θα απαντήσω με ένα δάνειο από την αργκό της νεολαίας: Τάχα;
-Είπατε νεολαία και μου θυμίσατε την εμφάνιση του προέδρου μας με αμάνικο και αθλητικό σορτσάκι σε αγώνα μπάσκετ.
Τι να πω… Άντε να δεχτώ την αθλητική φανέλα στον τελικό. Να δεχτώ επίσης και τη σέλφι στην κερκίδα του Ολυμπιακού. Το στιλ όμως “Λιονταράκια” του Δαλιανίδη δεν το βρίσκω και τόσο presidential. Ο πρόεδρός μας, θα χρησιμοποιήσω ξανά μια φράση του συρμού, νομίζω το τερμάτισε.
-Το παιχνίδι της πολιτικής επικοινωνίας πλέον παίζεται αλλιώς.
-Αν ξέρεις να το παίζεις, καλώς. Αν όχι, κινδυνεύεις να σε καταπιεί η μαύρη τρύπα των social media. Λένε π.χ. για τον Μητσοτάκη ότι σαρώνει στο TikTok. Ναι, αλλά πώς; Η διευθύντρια επικοινωνίας του είναι απόφοιτος του Columbia, με προϋπηρεσία στους New York Times και σε εκπομπές έρευνας. Έτσι, ναι, παίζεις πρώτη εθνική και κερδίζεις. Στην Κύπρο φοβάμαι ότι οι πολιτικοί μας παίζουν ακόμα στο ερασιτεχνικό.
-Μια τέτοια ποδοσφαιρική προσέγγιση θα άρεσε και στον Σαββή.
-Μα το λέει και το σήμα του podcast του: «Τα κορμιά τζιαι τα μασιαίρκα, άτε μεν βρεθούν σε λάθος σιέρκα, κάποιο φονικό θα γίνει, τζιαι ποιος πιάνει την ευθύνην».
-Μιλάτε με γρίφους κυρία Ουίλσον.
-Καλή ψήφο αγαπητέ.
