Τα Ιουλιανά
Πόσο καιρό περίμενε η Καλαμαρού αυτή την ευκαιρία; Από τότε που σερνόταν η φήμη για την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Αν το μετρήσουμε σε πολιτικό χρόνο, πάντως, θα ήταν ολόκληρος αιώνας! Αλλά νά τελικά που η τύχη ευνοεί τους υπομονετικούς. Γλαφυρή απόδειξη το ρεσιτάλ ερμηνείας που έδωσε η Ευγενία, με το μπρίο της συνταξιούχου φιλολόγου, απαγγέλλοντας με στόμφο τους στίχους του Άγγελου Βλάχου στην κατάμεστη σάλα του Pralina της οδού Στασικράτους.
«Ξεύρεις την γη που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα και κοκκινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία;» απήγγειλε με τρεμάμενη φωνή η Καλαμαρού. Συμπληρώνοντας, μια παράφραση του στίχου, φιλολογική αδεία: «Ω! δεν την αγνοεί κανείς, είναι η γη η κυπριακή». Στο άκουσμα των εμβληματικών στίχων οι ψίθυροι στα γύρω τραπέζια σταμάτησαν μεμιάς. Μόνο μια παλαιά ΔΗΚΟϊκιά, του κύκλου επιρροής της Ζωζώς, τόλμησε να ρωτήσει: «Τι εννοεί η ποιήτρια;». Κι άνοιξε τον ασκό του Αιόλου!
«Το 1963 αγαπητές φίλες ήταν μια χρονιά που σφράγισε ανεξίτηλα τη νεότητά μας. Γιατί δεν ήταν μόνο οι αιματοβαμμένες διακοινοτικές συγκρούσεις που συγκλόνισαν τη μικρή μας Κύπρο. Ούτε τα “Κόκκινα Φανάρια” της Μαντάμ Παρί και η σπαρακτική κραυγή “θα φαρμακωθώ, Ντορή” που συντάραξε το κλεινόν άστυ. Ήτο και το μεγαλειώδες “I have a dream” που εκφώνησε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ουάσινγκτον…».
«Πού θες να καταλήξεις; Μη μας κρατάς άλλο σε αγωνία, γερόντισσα!» τη διέκοψε η παλαιά ΔΗΚΟϊκιά. «Θέλω να καταλήξω αγαπητές φίλες στην ανατριχίλα που έμελλε να διαπεράσει τη ραχοκοκαλιά της Ιστορίας, 60 ολόκληρα χρόνια αργότερα. Ποιος να το φανταζόταν ότι το πολυδιαφημισμένο “Έχω ένα όνειρο” εν όψει των προεδρικών 2023 θα ήταν ένα καταγέλαστο κείμενο αντιγραφής! Τουτέστιν, θέλατε Χριστοδουλίδη for president; Πάρτε ένα déjà vu σε Κασουλίδη του 2008 και περαστικά σας!».
Ξεσάλωσε κανονικά η Ευγενία η Καλαμαρού! Γυρνούσε με θριαμβευτικό ύφος από τραπέζι σε τραπέζι κι ανάγκαζε τις κυρίες να δουν το βίντεο με τις “πινελιές” από την ομιλία Κασουλίδη στην εξαγγελία Χριστοδουλίδη. Σαράντα επτά (47) τον αριθμό, που οδήγησαν στην πρώτη παράπλευρη απώλεια των προεδρικών εκλογών, το φάγωμα του επικοινωνιολόγου Φλέσσα, προτού καν ξεκινήσει επίσημα η προεκλογική περίοδος.
Το χειρότερα κρυμμένο συναγερμικό μυστικό είναι πως όσο ο Χριστοδουλίδης κοιτάει αφ’ υψηλού τον Αβέρωφ στις δημοσκοπήσεις, τόσο τα νεύρα στην Πινδάρου γίνονται τσατάλια. Η αστική Λευκωσία βοά για τις υστερικές αντιδράσεις του περιβάλλοντος Αβέρωφ, οι οποίες θυμίζουν πλέον σκηνές ζηλοτυπίας. Από τη νεύρωση ποιος κάνει like στις αναρτήσεις του τέως ΥΠΕΞ, μέχρι τον έλεγχο της λίστας καλεσμένων σε ιδιωτικά πάρτι! «Ένας είναι ο εχθρός» ωρύεται το περιβάλλον Φούλλη (sic) και τα συναγερμικά στελέχη προσπαθούν να παραμείνουν ψύχραιμα, καταφεύγοντας στις αναπνοές γέννας.
«Είναι δυνατόν να στηρίξετε ένα κοινό αντιγραφέα;» επιτέθηκε η Καλαμαρού στην παλαιά ΔΗΚΟϊκιά. «Ηρέμισε, χρυσή μου, και είσαι σε κρίσιμη ηλικία…». «Πώς να ηρεμίσω, μάνα μου, που τα πήρε όλα παραμάζωμα; Από το όραμα και τα ποσοστά μας, μέχρι την Πίτσα μας που ήταν το πετράδι του συναγερμικού στέμματος!». «Όλη αυτή η συναισθηματική έκθεση δεν βοηθά» παρενέβη η Ιουλία. «Γιατί δεν παίρνετε ως παράδειγμα την πολιτική… δωρικότητα του Κρις Τριανταφυλλίδη;».
Η Ιουλία ως συνήθως είχε δίκαιο. Μέσα στο σύστριγγλο των μικροπολιτικών μας συγκρούσεων καλό είναι να παραδειγματιζόμαστε από τα τζάκια που σιγοκαίνε ακόμα στην αστική Λευκωσία. «Επέκρινα πρόσφατα τον Έλληνα πρωθυπουργό για την παράλειψη του να αναφερθεί στη Τουρκική εισβολή στη Κύπρο. Τον συγχαίρω διότι κατά την επίσκεψη του στις ΗΠΑ η αναφορά του στη καταδίκη της Τουρκικής εισβολής στη Κύπρο και τερματισμό της κατοχής ήταν ξεκάθαρη. Να συνεχίσει» έγραψε ο Κρις και με αυτό το μεγαλόψυχο σινιάλο η ελληνική εξωτερική πολιτική παρέμεινε στις ράγες.
«Κύριος!» σχολίασε η Ιουλία, κοιτώντας την Καλαμαρού με νόημα, σαν να ήθελε να της πει σταματήστε να ασχολείστε με τα likes εάν θέλετε να σταυρώσετε καμιά ψήφο. Το overdose από το διάγγελμα Χριστοδουλίδη εξάντλησε τις αντοχές των κυριών. Δεν άντεχαν άλλα πολιτικά νέα πια, ούτε καν την μπλαζέ συνέντευξη του Μάρκου Κυπριανού στην Κατερίνα Ηλιάδη, η οποία ανέβασε την αδρεναλίνη του παλαιού ΔΗΚΟ. «Όταν λες μπλαζέ;» θέλησε να μάθει η Ιουλία. «Του τύπου με θέλουν όλοι αλλά εγώ έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να σώσω τον τόπο. Θεούλης!».
Στα πιο ελαφρολαϊκά νέα την τιμητική του είχε βεβαίως ο διαγωνισμός της Eurovision και πιο συγκεκριμένα το στιλιστικό υπερθέαμα. Η Ιουλία λύγισε μπροστά στο μεγαλείο της ζώνης του Ρουμάνου και υποκλίθηκε μπροστά στο υπερχλιδάτο μιλιτέρ σακάκι του Χάματσου. «Με τον Λουκά δεν πλήττουμε ποτέ» ομοφώνησε το καρέ, αποφεύγοντας τα σχόλια για «την καημένη την κορούδα που στείλαμε να μας εκπροσωπήσει». Μόνο η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού είπε πως «αλλού πατούσε τη νότα και αλλού βρισκόταν» αλλά το σχόλιό της αποδόθηκε σε ευρω-μηδενισμό.
Όταν το τηλέφωνο κτύπησε και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν η Μαίρη Ουίλσον, λυμένη στα γέλια με τις «πινελιές Κασουλίδη στην εξαγγελία Χριστοδουλίδη», το καρέ βεβαιώθηκε ότι η φιλενάδα τους έπαθε εμμονή. «Καλά, μάνα μου, έστειλες το βίντεο ΚΑΙ στην ξινή την Εγγλέζα;». «Για να ενημερωθεί ο διεθνής παράγοντας» ψέλλισε η Ευγενία η Καλαμαρού και τότε η Ιουλία σφύριξε τη λήξη.
