Τα Ιουλιανά
Όπως μου εξήγησε η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον υπάρχει μια πασχαλινή παράδοση στην αστική Λευκωσία, από τα πέτρινα χρόνια της παντοκρατορίας του ΡΙΚ, την οποία οι κυρίες συνεχίζουν με θρησκευτική ευλάβεια: τα καρέ της Μεγάλης Εβδομάδας. Παλαιά, όταν ανθούσε το ποκεριζέ, μαζεύονταν έως και οκτώ άτομα γύρω από τη πράσινη τσόχα. Στις μέρες μας όμως, με τη δραματική μείωση των εν ζωή χαρτοπαικτριών, το έθιμο τηρείται με τη διοργάνωση καρέ μπιρίμπας τριών ή τεσσάρων ατόμων.
Τα «παλαιά» χρόνια η ζωή στη βραχονησίδα ήταν έτσι κι αλλιώς ιδιαζόντως πληκτική. Τη Μεγάλη Βδομάδα όμως η πλήξη απογειωνόταν και η αστική Λευκωσία βίωνε τη βαρεμάρα στον υπερθετικό βαθμό. Μιλάμε για μια πόλη όπου τα εστιατόρια κατέβαζαν ρολά επί μέρες και εκτός από τις εκκλησίες τίποτε άλλο δεν λειτουργούσε. Όσο για το μονοπωλιακό ΡΙΚ, συμμετείχε στο πάνδημο πένθος, μεταδίδοντας κλασική μουσική και ένα βραχείας διάρκειας πρόγραμμα που έστελνε τους ιθαγενείς νωρίς για ύπνο.
Αυτά σχολίαζαν, ενώ η οικοδέσποινα μοίραζε χαρτιά και η Ρωσίδα σέρβιρε τα αμαρτωλά gin and tonic. «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» είπε με φιλοσοφική διάθεση η Ιουλία και ζήτησε μπιριμπάκι. «Τουτέστιν;» αναρωτήθηκε η Καλαμαρού. «Τουτέστιν όσο κι αν λέμε πως τα χρόνια πέρασαν και εκσυγχρονιστήκαμε, η χώρα παραμένει μια κουτσουλιά στον χάρτη, υποδυόμενη ανεπιτυχώς το κανονικό κράτος». «Τουτέστιν;» μουλάρωσε η Ευγενία. «Τουτέστιν, αυτό!» ήταν η απάντηση της αμείλικτης χήρας. Κι έπειτα τους παρουσίασε το αδιάψευστο φωτογραφικό τεκμήριο, καίγοντας τα τελευταία σώα εγκεφαλικά κύτταρα των φιλενάδων της.
Ας προσπαθήσουμε να συλλάβουμε τη σουρεαλιστική εικόνα: Έτος 2023 μ.Χ. - Μια ομάδα μαθητών επισκέπτεται το προεδρικό μέγαρο χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Ευρωπαίος Πρόεδρος του εν λόγω κοσμικού κράτους (τρομάρα μας) βλέπει ξαπλωμένο στο μαρμάρινο πάτωμα ένα μωρό τυλιγμένο με σάβανο! Ο ανώτατος άρχοντας αντί να ρωτήσει το αυτονόητο («Τι είναι τούτες οι πελλάρες;»), αφήνει το καημένο το μωρό να υποδύεται το πεθαμένο πριν από τη νεκρανάσταση, ακούγοντας ατάραχος τα άλλα μωρά να του τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου. «Πελλότοπος, μάνα μου!» αποφάνθηκε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού και αυτή τη φορά καμία από τις δεξιές φίλες της δεν τόλμησε να την αμφισβητήσει.
Η ιστορία με το σαβανωμένο μωρό στα κρύα μάρμαρα του προεδρικού μεγάρου προκάλεσε στο καρέ θυμηδία για το «γελοίον του πράγματος». Να όμως που η ζωή, απρόβλεπτη όπως πάντα, επιφυλάσσει οδυνηρές εκπλήξεις. Το κουδούνι του διαμερίσματος της οδού Κωστή Παλαμά κτύπαγε επίμονα ως προπομπός των δυσοίωνων νέων. Όταν άνοιξε η πόρτα, η Φώφη Κούταλου εισέβαλε σε έξαλλη κατάσταση στο καθιστικό. «Έππεσεν το κράτος!» ανακοίνωσε στο σοκαρισμένο καρέ.
«Πώς έπεσε;» αναρωτήθηκε η Καλαμαρού. «Γλίστρησε κι έπεσε; Το έσπρωξαν κι έπεσε; Διέπραξε το απονενοημένο ή ήτο απλώς ατύχημα;». «Έπεσαν οι σέρβερς, κοπέλες!». «Τουτέστιν;». «Τουτέστιν, πλημμυρίσαμε» ψιθύρισε η καθεστωτική Φώφη και κοκκίνησε από ντροπή. Ακολούθησε μια μακρά αμήχανη σιωπή. Ώσπου η Ιουλία, ανταποκρινόμενη στην ευθύνη εκείνων των ιστορικών στιγμών, ανέλαβε πρωτοβουλία. «Ελλού, δεύρο έξω!» φώναξε με σθένος. Και η Ελλού –την ώρα που σιδέρωνε της ήρθε πως ημέρωνε στα γόνατα λιοντάρι– ανασήκωσε τα μανίκια κι ευθύς ανέλαβε δράση.
Η επίλεκτη ομάδα ΕΜΑΚΚ (Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Κουλών Καταστροφών) συστάθηκε αμέσως, με την Ελλού επικεφαλής και μέλη τις καλύτερες παραδουλεύτρες του Αγίου Ανδρέα. Ο κυπριακός λαός έπειτα από 24 ώρες αγωνίας πληροφορήθηκε απλώς το αποτέλεσμα, όταν εστάλη η ειδοποίηση: «Στέγνωσαν οι σέρβερς». Εκείνο που δεν γνώριζε ο κυρίαρχος λαός της ηρωικής βραχονησίδας, είναι ότι προηγήθηκαν οι άοκνες προσπάθειες της ΕΜΑΚΚ. Δεκάδες πιστολάκια μαλλιών δούλεψαν επί ώρες έως ότου επιτευχθεί το θαύμα της υψηλής τεχνολογίας: Να στεγνώσουν οι σέρβερς!
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της στήλης η κυρία Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον, ως επίτιμη Πρόεδρος της ΕΜΑΚΚ, απέστειλε επιστολή στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη με την οποία του πρότεινε μια αληθινά ρηξικέλευθη ιδέα: Κάθε χρόνο, την 11η Απριλίου, να διοργανώνεται στο προεδρικό μέγαρο μια σεμνή τελετή για την «Ανάσταση του Σέρβερ». Ο υφυπουργός Καινοτομίας, Έρευνας και Ψηφιακής Πολιτικής Φίλιππος Χατζηζαχαρίας θα ξαπλώνει στο πάτωμα τυλιγμένος με άσπρα σεντόνια, ενώ η χορωδία καλλίφωνων IT Specialists θα τραγουδά τα Κάλαντα του Λαζάρου.
Όταν επιτέλους στέγνωσαν οι σέρβερς, το καρέ μπορούσε να επιστρέψει απερίσπαστο στη νέα αγαπημένη του συνήθεια που έγινε λατρεία: τα Instagram stories της ινφλουένσερ προέδρου του ΔΗΣΥ. Όπως εξήγησε στο καρέ η Ιουλία «δεν είναι απλώς αναρτήσεις στα social media, αλλά μπιζουδάκια της έβδομης τέχνης όπου η Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά πρωταγωνιστεί καθημερινά σε ταινίες μικρού μήκους». Όπου πάει πλέον η φωτογενής πρόεδρος την ακολουθεί μια κάμερα, η οποία καταγράφει τις επαφές της με «όλες και όλους», με «τις Κύπριες και τους Κυπρίους», με «τις φίλες και τους φίλους», με «τις συναγωνίστριες και τους συναγωνιστές» της κ.ο.κ.
«Ενώ η ινφλουένσερ αρχηγός προς τη δόξα τραβά, τα γατάκια προσπαθούν αγχωμένα για λίγα ψίχουλα δημοσιότητας» είπε η Ιουλία, χαμογελώντας με νόημα. Και διάβασε στο καρέ την κορυφαία ανάρτηση των ημερών, από τον Μιχάλη Σοφοκλέους, όπου γέλασε ο κάθε πικραμένος: «Στόχος μου είναι να εκπληρώσω την αποστολή του Αναπληρωτή Προέδρου, εργαζόμενος όπως πάντα 20 ώρες την ημέρα». «Εμείς συμβιβαζόμαστε και με το οκτάωρο» είπε η Ιουλία και σήκωσε το ποτήρι της. «Εβίβα κοπέλες!».
