Το ζαχαροπλαστείο Hurricane και οι συντάγες 100 χρόνων που δεν πρέπει να χαθούν

«Θέλουμε να το αναλάβει κάποιο άτομο που θα αγαπά αυτό που θα κάνει, όπως το αγαπάμε εμείς. Κάποιος που να γίνει συνεχιστής προπάντων της τυρόπιτας, του κρουασάν, των μπισκότων αμυγδάλου και των amaretto. Που να μάθει πώς να φτιάχνει τα σοκολατάκια που έχουμε κάθε Χριστούγεννα. Γιατί κι εμάς, ο κόσμος, γι’ αυτό μας αγάπησε».

Οι αφοπλιστικές κουβέντες της κυρίας Ειρήνης σε πείθουν μονομιάς: Το περίφημο ζαχαροπλαστείο Hurricane, το οποίο από το 1942 λειτουργεί ασταμάτητα στο τέρμα της οδού Λήδρας, στη διασταύρωση με Νικοκλέους, δεν πρέπει να κλείσει. Για τρεις και πλέον δεκαετίες, άλλωστε, η κυρία Ειρήνη και ο σύζυγός της, κύριος Νίκος, κατόρθωσαν να κρατήσουν αυτούσιο τον παραδοσιακό χαρακτήρα του ζαχαροπλαστείου, ακριβώς όπως τον είχαν κληροδοτήσει, αρχές της δεκαετίας του 1990, από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες.

«Εγώ έκανα 34 χρόνια και άλλα τόσα χρόνια θα ήθελα να κάνει κι ο επόμενος που θα το αναλάβει» τονίζει ο κος Νίκος, ο οποίος λόγω θεμάτων που προέκυψαν με την υγεία του, αναγκάζεται με μεγάλη θλίψη, όπως εξομολογείται, να αποχωρήσει από το Hurricane.

«Δυστυχώς έχω διαγνωστεί με κατά πλάκα σκλήρυνση. Το τελευταίο διάστημα έχω συχνά επεισόδια και όταν λέω επεισόδια, μπορεί να φτάσω σε σημείο που να μην μπορώ να κινούμαι καθόλου. Ο γιατρός μου μού είπε ότι παρουσίασα και κάτι στο αίμα και ότι πρέπει οπωσδήποτε να ξεκουραστώ. Πήρα επομένως την πάρα πολύ δύσκολη απόφαση να το πουλήσω».

Δεν είναι απλή απόφαση, υπογραμμίζει, καθώς, μετά από τόσα χρόνια, ιδιοκτήτες και πελάτες έχουν γίνει σαν μια οικογένεια στο Hurricane.

Συνταγές εκατονταετίας

Ο κος Νίκος Νικολάου είναι ο ιδιοκτήτης του ιστορικού ζαχαροπλαστείου από το 1990. «Ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος στο Hurricane από το 1960. Εγώ ήρθα όταν αποφάσισε ο πρώτος ιδιοκτήτης, ο Γιαννάκης Σταμάτης, ότι ήθελε να αφυπηρετήσει. Έκανε πρόταση στον πατέρα μου, ο πατέρας μου έκανε πρόταση σε εμένα και στις 2 του Μάη του 1990 το αγοράσαμε».

Παραλάβαμε πέντε παραδοσιακά πράγματα και τα διατηρούμε, σημειώνει. «Αυτά είναι η τυρόπιτα, το κρουασάν, τα μπισκότα του αμυγδάλου, τα amaretto και τώρα που αλλάζει ο καιρός τα σοκολατάκια». Τα σοκολατάκια, ο λεγόμενος καούκκος, επισημαίνει, είναι αμύγδαλο με καραμέλα «όπως τα έφτιαχναν πριν 80 χρόνια».

Στην ερώτηση εάν κληρονόμησε χειρόγραφες τις συνταγές η απάντηση είναι καταφατική! Από χέρι σε χέρι, περιγράφει παραστατικά από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. «Είναι όλες χειρόγραφες οι συνταγές, ναι, κι αν με το καλό βρεθεί ο επόμενος που θα θέλει να συνεχίσει δηλώνω διατεθειμένος να του δώσω την τεχνογνωσία μου. Ο πατέρας μου ήταν ο ζαχαροπλάστης που έκανε τότε όλα τα σφολιατοειδή κι από εκεί έμαθα κι εγώ. Τώρα θα μου πεις, εσύ θα φύγεις, τι σε νοιάζει; Δεν είναι απλό. Είναι το συναισθηματικό κομμάτι. Γι’ αυτό ψάχνω αντικαταστάτη και παρόλο που έχω ήδη πολλές προτάσεις δεν θέλω να πουλήσω την επιχείρηση και σε έξι μήνες, για οποιοδήποτε λόγο, να κλείσει».

«Εγώ δούλευα δίπλα, στο bebe chic. Μετά ήρθα. Ερχόμουν εδώ για την τυρόπιτα και έμεινα», συμπληρώνει με ένα δυνατό, πηγαίο γέλιο η κα Ειρήνη.

Τη ρωτώ εάν υπάρχει μυστικό. «Το μυστικό μας είναι η αγάπη που βάζουμε και η συνταγή. Τα αγνά υλικά που χρησιμοποιούμε. Είναι όλα χειροποίητα, για αυτό, αν προσέξετε, δεν είναι στο ίδιο μέγεθος επειδή κόβονται στο χέρι ένα, ένα».

«Πληγώθηκα πολύ»

Πριν λίγο καιρό δημοσίευμα στο ίντερνετ έγραψε ότι παλιό γνωστό ζαχαροπλαστείο στην παλιά πόλη βάζει λουκέτο, συμπληρώνει με πικρία ο κος Νίκος. «Ψέματα! Δεν βάζω λουκέτο. Αμέσως έστειλε ο γιος μου που ασχολείται με τεχνολογία και ζήτησαν συγγνώμη. Όταν το έβαλαν με πήραν πάρα πάρα πολλοί πελάτες και με ρωτούσαν αν έβαλα λουκέτο, το τι τηλεφωνήματα δέχθηκα όταν μαθεύτηκε αυτό το πράγμα είναι απίστευτο. Τούτο δείχνει ότι με εκτιμά και με σέβεται ο κόσμος και με αγαπά και τον αγαπώ. Δεν βάζω λουκέτο. Απλώς δημοσίευσαν τη φωτογραφία που έχω έξω στη βιτρίνα που λέει πωλείται επιχείρηση. Έχει τεράστια διαφορά το πωλείται επιχείρηση από το βάζω λουκέτο».

Την επομένη ημέρα, προσθέτει, είχε ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση όπου σχολίαζαν πού θα πάει η συνταγή της τυρόπιτας «και κάποια δημοσιογράφος είπε ότι θα τη κλειδώσω στο συρτάρι. Πληγώθηκα πολύ. Μέχρι πριν λίγες μέρες είχα πρόταση να πουλήσω τη συνταγή και είπα δεν πουλώ συνταγές. Εγώ την επιχείρηση προσπαθώ να πουλήσω. Εκείνος που αγοράσει θα του πω κάτι άλλο;»

Λόγω του προβλήματος υγείας του Νίκου μπήκα και εγώ στην παραγωγή και βοηθώ, προσθέτει η κα Ειρήνη. «Τώρα βγάζω περισσότερο εγώ τα κρουασάν και τις τυρόπιτες. Κάθε μέρα προσπαθούμε να καλυτερεύουμε λόγω του ότι αλλάζουν τα υλικά και να διατηρούμε την ποιότητα όπως την παραλάβαμε από τους προηγούμενους ζαχαροπλάστες. Αρχίσαμε όμως και κουραζόμαστε» παραδέχεται από την πλευρά της η κυρία του Ηurricane.

Τι κάνει έναν ζαχαροπλάστη καλό;

Μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης πορείας, ο κος Νικολάου πιστεύει ότι ο καλός ζαχαροπλάστης είναι αυτός που ξέρει τι να αγοράσει από πρώτες ύλες και που δεν υποκύπτει στη μαζική παραγωγή. «Εγώ είμαι ιδιότροπος στις πρώτες ύλες. Ξέρω όμως τι να αγοράσω. Την τυρόπιτα, το κρουασάν και τα μπισκότα που φτιάχνω δεν τα φτιάχνει κανένας άλλος. Όχι γιατί δεν ξέρει. Ξέρει. Απλώς ορισμένα πράγματα γίνονται στο χέρι και είναι δύσκολο στο mass production να γίνει το συγκεκριμένο πράγμα με εκείνα τα υλικά».

Είναι όπως στο σπίτι σου, πιστεύει. «Φτιάχνεις ένα φαί, ξερω γω, οτιδήποτε, φτιάχνει και κάποιος άλλος την ίδια συνταγή και δεν βγαίνει το ίδιο αποτέλεσμα. Καμία σχέση. Είναι τα υλικά, οι πρώτες ύλες. Εγώ, δυστυχώς ή ευτυχώς, καλώς ή κακώς, ορισμένα πράγματα τα κάνω με τον δύσκολο τρόπο. Χωρίς μηχανήματα. Χειροποίητα. Η τυρόπιτα, η σφολιάτα, το κρουασάν, όλα είναι χειροποίητα. Οι δόσεις μου είναι όπως ήταν. Στοιχίζουν ναι αλλά ο κόσμος θέλει να φάει κάτι καλό, κι αν του πεις κι ένα ευρώ παραπάνω θα το πληρώσει γιατί θα φάει και θα ευχαριστηθεί».

Επίπλωση και ονομασία

Πέραν από τη μοναδικότητα στις γεύσεις, μοναδική είναι και η επίπλωση στο Hurricane. Το στυλ του μαγαζιού δεν άλλαξε καθόλου, σημειώνει ο ιδιοκτήτης του. «Να φανταστείς τα τραπεζάκια είναι τα ίδια από το 1942 που άνοιξε! Οι βιτρίνες εδώ που είναι τα μπισκότα είναι επίσης ίδιες. Άλλαξα μόνο τις καρέκλες. Ήθελα να διορθώσω τις παλιές αλλά επειδή δεν βρήκα μάστορα στην Κύπρο να μου τις διορθώσει έφερα παρόμοιες από Ιταλία».

Κάτι, τέλος, που μπορεί να μην είναι γνωστό στο κοινό της Λευκωσίας είναι ότι το όνομα Hurricane προέκυψε από τα ομώνυμα αεροπλάνα, που ήταν γνωστά επί Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εποχή κατά την οποία το μαγαζί πρωτολειτούργησε. «Καμία σχέση με τον τυφώνα».

«Τότε, μάλιστα, όταν άνοιξε είχε πολλούς πελάτες Άγγλους που έρχονταν για να πιουν το τσάι τους και να φαν τυρόπιτα», αφηγείται ο κος Νίκος ενθυμούμενος προφανώς ιστορίες που είχε ακούσει από τον πατέρα του. «Ο κυβερνήτης της Αγγλίας επί Αγγλοκρατίας, ο Σερ Χιου Φουτ, ήταν επίσης πελάτης».

«Υπάρχει προοπτική»

«Κοίταξε, εγώ θα ήθελα όπως είναι το ζαχαροπλαστείο να συνεχιστεί, με εκείνα τουλάχιστον τα πέντε πράγματα, τα καλά, τα σωστά, τα ιδιότροπα, πώς να σου το πω, αυτά τα οποία δεν βρίσκεις αλλού. Υπάρχει προοπτική δηλαδή δεν θα πουλήσω μια επιχείρηση διαλυμένη. Αρκεί να βρεθεί κάποιο άτομο που να έχει όρεξη να το αναλάβει και θα μείνω κι εγώ ένα μήνα, δύο μήνες, όσο χρειαστεί να βοηθήσω».