Του Πάρη Δημητριάδη
Από το τέμπο και τη χροιά της φωνής του στο τηλέφωνο και από τα σπιρτόζικα αντανακλαστικά του διαισθάνομαι ότι η συνέντευξη με τον 85χρονο Ανδρέα Κουννή θα αποδειχθεί αβασάνιστη και απολαυστική, καθώς παρά την προχωρημένη του ηλικία, δείχνει να είναι ένας άνθρωπος εύστροφος και διαυγής, που φαίνεται να έχει κιόλας μία συναρπαστική ιστορία να αφηγηθεί.
Η αρχική μου εντύπωση, όταν λίγες μέρες μετά συναντιόμαστε στο κουρείο του, επιβεβαιώνεται με το παραπάνω. Το κουρείο του, στην οδό Χυτρών, στο κέντρο της Λευκωσίας, δεν έχει πινακίδα. «Από το φαρμακείο του Κτενά στρίβεις αριστερά και ακολούθως το δεύτερο δεξιά», μας εξηγεί, πατροπαράδοτα.
Ό,τι δίνεις, παίρνεις
Από το ραδιόφωνο, με το που μπούμε μέσα στο κουρείο, ακούγεται η δημοφιλής ανάμεσα στους λάτρεις της κλασικής μουσικής, πρωινή εκπομπή του τετάρτου προγράμματος του ΡΙΚ. «Α! Η Παμπίνα μου παίζει καθημερινά» μας λέει με ενθουσιασμό αναφερόμενος στην αγαπημένη του ραδιοφωνική παραγωγό.
Γρήγορα στο μεταξύ αντιλαμβάνομαι γιατί η πινακίδα για τον κ. Ανδρέα είναι αχρείαστη. «Μετά από τόσα χρόνια οι πελάτες μου έγιναν φίλοι μου. Στη δουλειά έρχομαι για να δω τους φίλους μου». Και τι φίλοι! Στα σχεδόν… 70 χρόνια που ο κος Κουννής ασκεί το επάγγελμα του μπαρμπέρη έχει κουρέψει και ξυρίσει προσωπικότητες που κυμαίνονται από τον Βρετανό κυβερνήτη της Κύπρου, τον καιρό της ΕΟΚΑ, στρατάρχη Σερ Τζον Χάρτινγκ, μέχρι πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας όπως ο Γλαύκος Κληρίδης και ο Γιώργος Βασιλείου και επιφανείς προσωπικότητες της επιχειρηματικής και της οικονομικής ζωής του τόπου όπως ο Κίκης Λαζαρίδης, ο Ανδρέας Παπαέλληνας, ο Νίκος Σιακόλας και ο Ντίνος Σιακόλας.
«Να σου πω, αν είμαι ο κουρέας της ελίτ, αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μου. Ανάλογα με τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά σου, αποκτάς την αντίστοιχη πελατεία», πιστεύει.
20 χρόνια κουρέας στο Λήδρα Πάλας
Πώς άρχισαν όμως όλα; Με καταγωγή από το κατεχόμενο χωριό Βώνη της επαρχίας Λευκωσίας, ο κος Ανδρέας, αφού εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στην ενιαία, τότε, εντός των τειχών Λευκωσία, από το 1955 μέχρι το 1974 δούλεψε για είκοσι ολόκληρα χρόνια στο κουρείο που λειτουργούσε εντός του κορυφαίου, για την εποχή, ξενοδοχείου Λήδρα Πάλας.
«Σημείωσε πως ο παρπέρης ο μάστρος μου που δούλευα κοντά του κάτω στη Λευκωσία, στην περιοχή της Αγιάς Σοφιάς, μου έδινε τρεις λίρες τον μήνα. Όταν πήγα στο Λήδρα Πάλας μού έδιναν δέκα λίρες τον μήνα» μας λέει.
Το Λήδρα Πάλας ήταν το καμάρι της Λευκωσίας, σημειώνει ο κος Κουννής. «Ήταν το επίκεντρο των γεγονότων!».
«Ήταν το μοναδικό καλό ξενοδοχείο που είχε κουρείο μέσα συνεπώς όλη η ελίτ του τόπου, είτε αυτοί ήταν Κύπριοι, είτε ξένοι, εκεί ερχόντουσαν να κουρευτούν. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, στρατιώτες, οι πάντες. Σκεφτείτε μόνο ότι τον καιρό της ΕΟΚΑ στην Κύπρο είχαμε 50.000 Εγγλέζους στρατιώτες. Επειδή στο μεταξύ δουλεύαμε με πολλούς ξένους πελάτες, είχαμε και καλά φιλοδωρήματα».
«Του Κληρίδη του άρεσε η κουβέντα»
Ο Χάρτινγκ, ο Βρετανός κυβερνήτης, είχε μια αυστηρότητα ως άνθρωπος, θυμάται. «Ήταν τυπικός στρατιωτικός. Για να τον κουρέψω ερχόταν μάλιστα στο Λήδρα Πάλας με το αυτοκίνητό του ο Κλέμενς (σ.σ Άγγλος διοικητής Λευκωσίας) και με έπαιρνε στο Κυβερνείο».
Τον επίσης πελάτη του και πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Γλαύκο Κληρίδη, με τον οποίο ο κος Ανδρέας φαίνεται να είχε αναπτύξει στενή φιλία, τον είχε γνωρίσει το 1955 στο Λήδρα Πάλας. «Ήταν large άνθρωπος ο Κληρίδης», μας λέει. «Ευγενής και ομιλητικός. Συνεχώς ανέκδοτα έλεγε. Δεν είχε ποτέ το ύφος “εγώ είμαι ο τάδε”».
«Λόγω της πείρας σου, ξέρεις τι θέλει ο κάθε πελάτης», μας εκμυστηρεύεται ο κος Κουννής. «Έχει άνθρωπο που έρχεται στην καρέκλα και δεν θέλει να του μιλήσεις. Έχει που θέλει να κουβεντιάζεις. Του Κληρίδη του άρεσε η κουβέντα».
Σε ό,τι αφορά στον άλλο πρώην ΠτΔ, τον Γιώργο Βασιλείου, που εξακολουθεί μάλιστα μέχρι σήμερα να πηγαίνει σπίτι του να τον κουρεύει, αυτός είναι πελάτης του από το 1964. «Ο Βασιλείου είναι πανέξυπνος άνθρωπος. Το μυαλό του είναι όπως το ξυράφι, παραπάνω από το ξυράφι των μπαρμπέρηδων. Πιστεύω ότι αν ο Βασιλείου έβγαινε δεύτερη φορά Πρόεδρος ίσως το Κυπριακό να ήταν λυμένο».
Πίσω στα μυθιστορηματικά χρόνια του στο Λήδρα Πάλας, αυτά ήταν μια μοναδική εμπειρία, τονίζει «έπρεπε να τη ζήσει κάποιος για να καταλάβει περί τίνος επρόκειτο». Τα πρώτα χρόνια, θυμάται, το ξενοδοχείο γέμιζε με Εβραίους, καθώς όταν πρωτοιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, δεν είχε τίποτα εκεί και έρχονταν στην Κύπρο για ψώνια.
Από δημόσια πρόσωπα μέσα στο ξενοδοχείο, ανακαλεί στη μνήμη του με νοσταλγία, γνώρισε σελέμπριτι της εποχής όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο διεθνής Έλληνας ποδοσφαιριστής Μίμης Δομάζος καθώς και «όλη τη συνταγματική ομάδα του Δημήτρη Τσάτσου και την αντίστοιχη του Τούρκου πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Νιχάμ Ερίμ, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του 1950 εκπροσωπούσε την Τουρκία, στις συνομιλίες που γινόντουσαν τότε για το σύνταγμα του 1960».
Μετά την εισβολή, ο κος Ανδρέας εργάστηκε για δεκαετίες στο κουρείο International «που βρισκόταν εκεί όπου σήμερα είναι ο πύργος 360» μέχρι το 2001, που εγκαταστάθηκε πια στο κουρείο που τον βρήκαμε στην οδό Χυτρών.
«Το μυστικό για μυαλό ξυράφι»
Υπάρχουν άνθρωποι «παραλήδες», μάς λέει παραστατικά για τους συνομήλικους, φίλους πελάτες του ο κος Κουννής «οι αρρώστιες όμως δεν αγοράζονται με τα λεφτά».
«Έχω έναν πελάτη μου, γιατρό, που μου λέει ότι με έχει ως παράδειγμα, επειδή είμαι 85 χρονών και ακόμα στέκω και δουλεύω και το μυαλό μου είναι όπως το ξυράφι. Πράγματι, πιστεύω ότι ο άνθρωπος που σταματά και είναι σε αδράνεια είναι λες και μένει σπίτι του και καρτερά τον Χάρο να έρθει να πάρει τη ψυχή του. Σίγουρα η υγεία σου μπορεί να μην σου επιτρέπει να κάνεις ό,τι έκανες πρώτα, όταν κινείσαι όμως αισθάνεσαι χρήσιμος».
Με τη διατροφή του να είναι κυρίως όσπρια, σημαντικό για τον ίδιο είναι ότι δεν καπνίζει. «Έχει 45 χρόνια που το έκοψα και πιστεύω ότι η ζωή του ανθρώπου και του κάθε ανθρώπου είναι το να μην καπνίζει».
Επί καιρώ Σπύρου Κυπριανού, από τους έντεκα συνολικά Υπουργούς οι εννέα ήταν πελάτες του, σημειώνει ο κος Κουννής. «Ένας απ’ αυτούς, ζει. Ξέρεις, Ιάκωβε, του είπα μια μέρα, το παράπονό μου εμένα είναι ότι δεν έμαθα γράμματα. Μου λέει “Αντρέα γιατί νομίζεις η τέχνη είναι λίγο; Εγώ ξέρεις από πού έρχομαι; Αλλάζω επαρχία κάθε φορά για να έρθω κοντά σου. Γιατί νομίζεις πως έρχομαι”.
«Φαίνεται πως και με την τέχνη, άμα είσαι καλός, πετυχαίνεις!», καταλήγει ο πολυμήχανος κουρέας της ελίτ!
