ΚΑΘΡΙΝ ΠΙΡΣΟΝ / THE NEW YORK TIMES
Mπορεί ένα τηλεφώνημα ή μήνυμα σε φίλο, απλώς για ένα «γεια», να φαίνεται ασήμαντο, μια «υποχρέωση» που δεν αξίζει ούτε τον χρόνο ούτε την προσπάθεια. Κάποιοι, μάλιστα, θεωρούν ότι συνιστά έναν παρεμβατικό και δυσάρεστο τρόπο ελέγχου σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία είμαστε υπερβολικά απασχολημένοι.
Μια νέα μελέτη καταρρίπτει αυτές τις θεωρίες, αποδεικνύοντας ότι η προσπάθεια να προσεγγίσουμε ανθρώπους του κοινωνικού μας κύκλου είναι πολύ πιο σημαντική από όσο θα πίστευε κανείς.
«Ακόμα και ένα σύντομο μήνυμα για να πούμε “γεια, τι κάνεις;” έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτή που κάποιοι άνθρωποι του αποδίδουν», εξηγεί η Πέγκι Λιου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ και συντάκτρια της σχετικής μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Journal of Personality and Social Psychology και καταγράφει την τάση που έχουμε να υποβαθμίζουμε την αξία μιας τέτοιας, απλής κοινωνικής προσέγγισης.
Η δρ Λιου πραγματοποίησε 13 πειράματα με 5.900 συμμετέχοντες. Βασικός στόχος της ήταν να διαπιστώσει πώς αξιολογείται η σημασία που αποδίδουν οι φίλοι μας σε μια χειρονομία προσέγγισής μας και ποιες αλληλεπιδράσεις είναι οι ισχυρότερες.
Σε ορισμένα πειράματα οι εθελοντές προσέγγισαν (μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού μηνύματος) ανθρώπους που θεωρούσαν φίλους, ενώ σε κάποια άλλα απευθύνθηκαν σε άτομα με τα οποία δεν είχαν ιδιαίτερο σύνδεσμο. Στην πρώτη περίπτωση, αυτοί που έκαναν το πρώτο βήμα υποβάθμιζαν το πόσο θα το εκτιμούσαν οι αποδέκτες τους. Μεγαλύτερη σημασία έδωσαν στις προσεγγίσεις που έγιναν με άτομα με τα οποία δεν είχαν επικοινωνήσει για καιρό.
Οπως επισημαίνει η Μαρίσα Φράνκο, ψυχολόγος και αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, «για να βρισκόμαστε στα καλύτερά μας θα πρέπει να είμαστε συνδεδεμένοι με τους γύρω μας. Οπως χρειαζόμαστε φαγητό και νερό, χρειαζόμαστε και κοινωνική επαφή».
