ΚΥΠΕ
Σε λιγότερο από επτά χρόνια, έργα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης είτε χάνονται, είτε διαγράφονται ή ακόμα και απλά εξαφανίζονται, αναφέρει σε ανακοίνωση της η Διευθύντρια Καλλιτεχνικού Προγράμματος Πάφος2017 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης Γεωργία Ντέτσερ.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, αυτό που συνέβηκε τώρα με τα έργα «Πριόνι» του Ρήνου Στεφανή και «Ιερό Δάσος» του Herman Pitz που βρίσκονταν στο Δυτικό Παραλιακό Πεζόδρομο και έχουν εξαφανισθεί όπως και με το έργο «Χορευτής» του Ρήνου Στεφανή που αφαιρέθηκε χωρίς καμιά ενημέρωση του δημιουργού από τη θέση του στο πάρκο Ήβης Μαλιώτη, «υπερβαίνει την απλή περιφρόνηση προς τα έργα, τους δημιουργούς και το θεσμό και μοιάζει πιο πολύ με μια προσπάθεια διαγραφής της κληρονομιάς και της ιστορίας της ΠΠτΕ στην Πάφο το 2017».
Είναι πολλά τα παραδείγματα, προστίθεται και τίθενται τα ερωτήματα «πόσες από τις τσιμεντογραφίες ή τις τοιχογραφίες του προγράμματος Street Art Square υπάρχουν ακόμα και σε ποια κατάσταση; Το σβήσιμο του έργου του διάσημου Millo το 2021 είναι απλά το γνωστότερο από τα πολλά. Πόσα άραγε από τα γλυπτά του προγράμματος "Σημάδια στο Χρόνο και Χώρο" βρίσκονται στη θέση τους»;
Σύμφωνα με την κ. Ντέτσερ «το ένα από τα δύο γλυπτά του Umit Inatci στον Μούτταλο αγνοείται εδώ και μήνες. Παρόμοιες δικαιολογίες και εδώ, χωρίς και πάλι να γνωρίζει κανείς υπεύθυνος για την πραγματική τύχη του». Αναφορά κάνει και στον Δημόσιο Κήπο, όπου, καταγγέλλει ότι «κυριολεκτικά γκρεμίστηκαν και πετάχτηκαν σημαντικές εγκαταστάσεις του προγράμματος "Δεύτερη Φύση" με τη δικαιολογία της αναβάθμισης του κήπου, που δεν έγινε ποτέ».
Αναφέρεται επίσης ότι «η σημαντική εγκατάσταση "Το Τραπέζι της Ένωσης" των Anthony Heywood και Uwe Derksen στο Χάνι του Ιμπραήμ χρειάζεται πραγματική συντήρηση και όχι ένα απλό μπογιάντισμα όπως έγινε».
Προστίθεται, μεταξύ άλλων, ότι «η παρακαταθήκη για το μέλλον, που άφησε ο σημαντικός θεσμός του Πάφος 2017 δεν έχει εκτιμηθεί ανάλογα και πως είναι πολλά τα παραδείγματα και όλα δείχνουν όχι μόνο έλλειψη γνώσης και απαξίωσης προς το θεσμό, τους καλλιτέχνες αλλά και προς την ίδια την πόλη και τους κατοίκους της».
