Money Review
Τι κοινό μπορεί να έχει η παρολίγον κατάρρευση της Credit Suisse και ο «αναγκαστικός γάμος» της με τη UBS, με την ελληνική κρίση χρέους της περασμένης δεκαετίας; Σύμφωνα με τους Financial Times, οι κάτοχοι των AT1 τίτλων της ελβετικής τράπεζας θα έπρεπε να είχαν πάρει ένα μάθημα από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, πριν από μία δεκαετία.
Αφότου η συμφωνία για την πώληση της Credit Suisse στην UBS εκμηδένισε την αξία των ύψους 16 δισ. δολαρίων τίτλων AT1 της τράπεζας, πολλοί ήταν εκείνοι που επεσήμαναν ότι οι ελβετικές αρχές δεν είχαν πλήρη νομιμοποίηση για να κάνουν μία τέτοια κίνηση, τουλάχιστον με βάση τους όρους των ομολόγων.
Μάλιστα, η ΕΚΤ, η Τράπεζα της Αγγλίας και η εποπτική αρχή του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου EBA τάχθηκαν ξεκάθαρα κατά της κίνησης αυτής. Όμως, η ελβετική αρχή FINMA υπερασπίστηκε την απόφαση, λέγοντας ότι στηρίχθηκε, μεταξύ άλλων, σε «έκτακτο διάταγμα» της κυβέρνησης.
Σύμφωνα με τους FT, όσοι θυμούνται την ελληνική κρίση, δεν μπορούν παρά να δουν τις ομοιότητες.
Το 2012, η Ελλάδα πραγματοποίησε το λεγόμενο PSI (private sector involvement – το σχέδιο που αφορούσε τη συμμετοχή των ιδιωτών ομολογιούχων στην ελληνική διάσωση). Στην πραγματικότητα, θυμίζει ο αρθρογράφος, ήταν ένα σκληρό κούρεμα επί κρατικών ομολόγων ονομαστικής αξίας σχεδόν 200 δισ. ευρώ (haircut 53,5% σε ονομαστικούς όρους και περίπου 75% σε net present value).
Για να διασφαλίσει ότι το σύνολο του ελληνικού χρέους θα έμπαινε σε αυτή την αναδιάρθρωση, χωρίς προβλήματα και holdouts, η ελληνική βουλή ψήφισε τότε την αναδρομική εισαγωγή collective action clauses σε όλα τα ομόλογα εθνικού δικαίου. Αυτό σήμαινε ότι όλοι οι ομολογιούχοι δεσμεύονταν από αυτό στο οποίο συμφωνούσε η πλειοψηφία.
Και καθώς οι περισσότεροι ομολογιούχοι ήταν ευρωπαϊκές τράπεζες, που δέχονταν πιέσεις από τις κυβερνήσεις τους, το «κούρεμα» πέρασε.
Βλέποντας τις ομοιότητες με την περίπτωση των AT1 της Credit Suisse, οι Financial Times διαπιστώνουν πως για μία ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι οι επενδυτές έχουν πάντα μικρότερη δύναμη από τις κυβερνήσεις. Ανεξάρτητα από τους όρους ενός ομολόγου, οι κάτοχοί του θα έρχονται πάντα δεύτεροι μπροστά στην πολιτική σκοπιμότητα.
«Η σκληρή αλήθεια είναι πως η ελληνική κατάσταση δείχνει ότι στα ομόλογα εθνικού δικαίου, η κυβέρνηση μπορεί βασικά να κάνει ό,τι θέλει», σημειώνεται.
Στις αντιδράσεις κάποιων εκ των επενδυτών των AT1 της Credit Suisse, οι FT θυμίζουν ότι και ομολογιούχοι της Ελλάδας κινήθηκαν νομικά, σε ελληνικά και διεθνή δικαστήρια, ενώ έφτασαν μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, χωρίς ωστόσο να δικαιωθούν.
Όσο για εκείνους που ισχυρίζονται ότι ένας εκδότης που αθετεί τις συμφωνίες του κινδυνεύει να μείνει αποκλεισμένος από τις αγορές για χρόνια; Οι Financial Times θυμίζουν ότι η Ελλάδα επέστρεψε στις αγορές ομολόγων μόλις δύο χρόνια μετά την αναδιάρθρωση χρέους-ρεκόρ. Το 2014 δανείστηκε 3 δισ. ευρώ με επιτόκιο μόλις 4,75%, καθώς δέχθηκε προσφορές 20 δισ. ευρώ, κυρίως από ξένους επενδυτές.
Και το 2021 μπόρεσε να δανειστεί για 30 χρόνια, με επιτόκιο χαμηλότερο του 2%, ενώ το κόστος δανεισμού σε μικρότερες διάρκειες ήταν αρνητικό.
«Επομένως, δεν θα μας προκαλούσε έκπληξη να δούμε την UBS 2.0 να βγαίνει στην αγορά των AT1 συντομότερα από ό,τι ο κόσμος πιστεύει», καταλήγουν οι Financial Times.
