Money Review
Του έδειξαν την πόρτα της εξόδου από το γραφείο στο οποίο εργαζόταν το 2018, επειδή «δεν έκανε τίποτα» και δεν άξιζε στην εταιρεία. Ο Ιάπωνας Shoji Morimoto απολύθηκε επειδή, σύμφωνα με τον προϊστάμενό του δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες και καθόταν. Το παράδοξο είναι ότι αυτό ακριβώς κάνει και σήμερα, σε ηλικία 41 ετών, έχοντας δημιουργήσει μάλιστα μια επικερδή καριέρα.
Γνωστός ως ο τύπος που νοικιάζεται για να μην κάνει τίποτα στην Ιαπωνία, η καθημερινή δουλειά του Morimoto είναι να προσλαμβάνεται από αγνώστους που αναζητούν την παρέα κάποιου για σχεδόν ο,τιδήποτε. Τα αιτήματα αυτά μπορεί να κυμαίνονται από το να περιμένει έναν μαραθωνοδρόμο στη γραμμή τερματισμού, μέχρι το να τον καλούν με βίντεο ενώ μια βαριεστημένη πελάτισσα ανακαινίζει και καθαρίζει το δωμάτιό της. Μια φορά, μία πελάτισσα που δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει μια συναυλία με έναν φίλο της «νοίκιασε» τον Morimoto για να πάρει τη θέση της.
Η γκάμα των λόγων για τους οποίους κάποιοι πληρώνουν για την παρουσία του Morimoto είναι μεγάλη, όμως το σεξ αποκλείεται σε κάθε περίπτωση.
Ο ίδιος σημειώνει ότι η «ενοικίασή του» τον έχει βάλει σε αντικειμενικά δύσκολες καταστάσεις, όπως το να στέκεται στην ουρά κάτω από τον καυτό ήλιο ή για ώρες στο κρύο, να παρευρίσκεται σε πάρτι με αγνώστους και να στέκεται μόνος σε μια σκηνή μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό. Ωστόσο, προσθέτει ότι, όποια κακοτυχία και αν έχει βιώσει, αισθάνεται ότι είναι κάτι ξεχωριστό που συνέβη μόνο επειδή κάνει αυτή τη δουλειά, οπότε μπορεί να το εκτιμήσει.
Ο Soji Morimoto – CNBC
Δεν είναι θεραπευτής
Η μεγαλύτερη εργασία του Morimoto ήταν ένα 17ωρο ταξίδι, όπου διένυε την ίδια σιδηροδρομική γραμμή, από άκρη σε άκρη, από νωρίς το πρωί μέχρι το τελευταίο τρένο. «Κάναμε 13 γύρους στη γραμμή Yamanote», είπε.
Πολλοί επίσης θέλουν τον Morimoto για να είναι «ένα αυτί που ακούει κατα τη διάρκεια των κακών ημερών τους». Ο ίδιος γνέφει και ακούει με προσοχή, αλλά φροντίζει να μην το παίζει ψυχολόγος.
Ο Morimoto εισήγαγε το μοντέλο «πληρώνω όσο θέλω» στα τέλη του περασμένου έτους. Ο ίδιος δήλωσε στο CNBC ότι δέχεται περίπου 1.000 αιτήματα ετησίως και αφήνει τους πελάτες του να αποφασίσουν πόσο θα τον πληρώσουν. Συνήθιζε να χρεώνει κατ’ αποκοπή 10.000 έως 30.000 γιεν (65 έως 195 δολάρια) για μια συνεδρία διάρκειας δύο έως τριών ωρών και κέρδισε περίπου 80.000 δολάρια πέρυσι από αυτή τη δραστηριότητα.
«Χρεώνω μια εθελοντική αμοιβή, οπότε δεν ξέρω αν θα είναι βιώσιμο, αλλά διασκεδάζω προσπαθώντας να δω αν είναι βιώσιμο», δήλωσε, τονίζοντας ότι στόχος του δεν είναι να βγάλει τα προς το ζην ή να συντηρηθεί, αλλά «απλά να ζήσει τη ζωή και να την απολαύσει».
Παρόλο που δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία που να παρακολουθούν τη βιομηχανία ενοικίασης προσώπων στην Ιαπωνία, η χώρα φιλοξενεί μια πληθώρα υπηρεσιών ενοικίασης για προσωρινούς φίλους ακόμη και συγγενείς.
«Αυτό ταιριάζει καλά με τις πρόσφατες ανάγκες των Ιαπώνων, οι οποίοι δεν αναζητούν την αγάπη ή τον γάμο και δεν θέλουν την ταλαιπωρία τέτοιων σχέσεων, αλλά θέλουν κάποιον με τον οποίο μπορούν να βγουν περιστασιακά ραντεβού ή να δειπνήσουν μαζί του», σύμφωνα με τον Ai Sakata, σύμβουλο στο Nomura Research Institute.
Όχι μόνο για τη μοναξιά
Η μοναξιά μπορεί να είναι ένας λόγος που κάποιοι πληρώνουν για τέτοιες υπηρεσίες, αλλά δεν είναι ο μόνος. Ορισμένα άτομα μπορεί να επιθυμούν συντροφικότητα, αλλά άλλοι μπορεί απλώς να είναι «κοινωνικά αδέξιοι», δήλωσε ο Hiroshi Ono, καθηγητής ανθρώπινων πόρων στο Πανεπιστήμιο Hitotsubashi.
Οι περισσότεροι Ιάπωνες δεν αντιμετωπίζουν απαραίτητα καλά την αντιπαράθεση ή ακόμη και την άμεση επικοινωνία, με αποτέλεσμα να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν γι’ αυτό.
Ο Morimoto είπε ότι μια γυναίκα κάποτε τον πλήρωσε για να καθίσει σε μια γωνία ενός καφέ, μέσα στο οπτικό της πεδίο, ενώ επέδιδε τα χαρτιά του διαζυγίου στον σύζυγό της. Η υπογραφή των εγγράφων κύλησε ομαλά και ο Morimoto είπε ότι η διαζευγμένη πήρε μια επιπλέον δόση θάρρους από το γεγονός ότι είχε κάποιον που γνώριζε κοντά της.
Η παρουσία του λειτουργεί ως ένα είδος κουβέρτας ασφαλείας, κοινωνικοποιώντας προσωρινά όσους αισθάνονται άβολα σε ορισμένα περιβάλλοντα, όπως υποστηρίζει. Υπογραμμίζει δε ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο που πραγματικά ήθελα να κάνει.
