Bernard Arnault: Έγινε ο πλουσιότερος στον κόσμο και το χρωστά σε έναν… ταξιτζή

Ο Elon Musk δεν είναι πλέον ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Σύμφωνα με το Forbes, στο κλείσιμο των αγορών τη Δευτέρα, έχασε τον τίτλο από τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της LVMH, Bernard Arnault.

Η μετοχή της Tesla έκλεισε με πτώση περίπου 6,3% και έχει χάσει πάνω από τη μισή αξία της φέτος, καθώς το sell-off επιταχύνθηκε μετά την εξαγορά του Twitter από τον Musk, αντί 44 δισ. δολαρίων.

Η περιουσία του Musk, που προέρχεται κυρίως από τις μετοχές της Tesla, είχε εκτιναχθεί από τη μετεωρική άνοδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, όταν η μετοχή της εκτοξεύτηκε πάνω από 1.000% σε δύο χρόνια.

Ο Arnault διαθέτει περιουσία 186,2 δισ. δολαρίων σύμφωνα με το Forbes, καθώς μέσω εταιρειών συμμετοχών και οικογενειακών καταπιστευμάτων, κατέχει κάτι περισσότερο από το 60% των μετοχών με δικαίωμα ψήφου της LVMH.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της FactSet, ο Musk κατέχει το 14,11% των μετοχών της Tesla, με χρηματιστηριακή αξία 530 δισ. δολαρίων. Έχει επίσης πάνω από το 40% των μετοχών της SpaceX, οι οποίες προσθέτουν δισεκατομμύρια στην περιουσία του, με βάση την αποτίμηση της εταιρείας του διαστήματος στα 125 δισ. δολάρια.

Το Bloomberg Billionaires Index, που χρησιμοποιεί ελαφρώς διαφορετική μεθοδολογία, εξακολουθεί να κατατάσσει τον Musk ως τον πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο, με 168 δισεκατομμύρια δολάρια έναντι 167 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Arnault.

Πώς ο Bernard Arnault έγινε ο πλουσιότερος του κόσμου

Εάν ο Bernard Arnault έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου της γης, το χρωστά σε έναν ταξιτζή που γνώρισε στους δρόμους της Νέας Υόρκης πριν σχεδόν 40 χρόνια. Ήταν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1984, όταν έπιασε κουβέντα με τον οδηγό του ταξί. «Τι ξέρεις για τη Γαλλία;», τον ρώτησε, όπως συχνά κάνουν οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε έναν μακρινό τόπο. Ο ταξιτζής δεν γνώριζε το όνομα του Γάλλου προέδρου, ήξερε όμως τον Christian Dior.

Αυτή η συζήτηση φύτεψε στο μυαλό του Arnault μία ιδέα που έμελλε να εξελιχθεί σε μία παντοδύναμη αυτοκρατορία της πολυτέλειας. Ο όμιλος της Louis Vuitton περιλαμβάνει σήμερα σχεδόν 80 από τα διασημότερα brands του κόσμου και αξίζει περισσότερα από 360 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ο 73χρονος πια επιχειρηματίας με τα διαπεραστικά μπλε μάτια αποκαλείται συχνά «αυτοκράτορας της πολυτέλειας» ή «άρχοντας των logos». Άλλωστε αυτό που ήθελε σε όλη του τη ζωή ήταν να γίνει το Νο1. Η πρώτη του αγάπη ήταν η μουσική, όμως ο Arnault διαπίστωσε από νεαρή κιόλας ηλικία ότι το ταλέντο του στο πιάνο δεν ήταν αρκετό για να τον οδηγήσει στην κορυφή. Εξάλλου, η πορεία του ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη. Γιος ενός βιομηχάνου από το γαλλικό βορρά, σπούδασε στο Ecole Polytechnique, την πολυτεχνική σχολή της γαλλικής ελίτ, από την οποία έχουν βγει τρεις νομπελίστες και άλλοι τόσοι πρόεδροι της Γαλλίας. Έως τα 25 του χρόνια είχε αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, όμως ο κλάδος των κατασκευών δεν χωρούσε τις φιλοδοξίες του.

Έτσι, όταν το 1984 η γαλλική κυβέρνηση έβγαλε σε πλειστηριασμό την Boussac, μία χρεοκοπημένη εταιρεία που έφτιαχνε υφάσματα και βρεφικές πάνες, ο Arnault είδε κάτι που του άρεσε. Ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας ήταν και το brand name του οίκου Christian Dior, το οποίο ο Γάλλος επιχειρηματίας απέκτησε αντί του συμβολικού τιμήματος του ενός φράγκου. Παρά τις υποσχέσεις του να αναβιώσει την Boussac και να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας, εκείνος πούλησε σχεδόν τα πάντα και απέλυσε 9.000 άτομα. Το επιθετικό του στυλ, εμπνευσμένο από τους λεγόμενους «corporate raiders» της Αμερικής, που την εποχή εκείνη αγόραζαν μεγάλες επιχειρήσεις μόνο και μόνο για να τις ξεπουλήσουν κομμάτι-κομμάτι, ήρθε να ταράξει τα νερά του συντηρητικού γαλλικού επιχειρείν, έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχούσαν τότε οι αριστοκράτες, οι μεγάλες δυναστείες και οι ευγενείς ιδιοκτήτες των διάσημων chateaux. Πολύ σύντομα, ο διεθνής Τύπος θα έδινε στον Bernard Arnault το προσωνύμιο «ο λύκος με το κασμιρένιο παλτό». Αφού αυτός ο αδίστακτος μάνατζερ δεν δίσταζε να «κλέψει» επιχειρήσεις μέσα από τα χέρια των ιδρυτών τους, να χωρίσει οικογένειες και να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα σε συνεταίρους για να φτάσει στο στόχο του.

Άλλωστε το μεγάλο βήμα, που αποτέλεσε και το εφαλτήριο για τη μετέπειτα κυριαρχία του στο κομμάτι του luxury δεν ήταν παρά η επιθετική εξαγορά της Louis Vuitton, το 1989. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Arnault αγόρασε δεκάδες από τα πιο γνωστά ονόματα της μόδας και της πολυτέλειας. Η αυτοκρατορία του περιλαμβάνει σήμερα οίκους υψηλής ραπτικής όπως οι Dior και Fendi, brands ακριβών ρολογιών όπως τα Tag Heuer και Hublot, τις σαμπάνιες Veuve Clicquot και Dom Perignon, ακόμα και το πολυτελές Orient Express.

Ο Arnault μπορεί να μην δημιούργησε αυτά τα πασίγνωστα ονόματα της πολυτέλειας, ήταν όμως εκείνος που δημιούργησε τη βιομηχανία του luxury. Ο Γάλλος οραματιστής πήρε αυτές τις οικογενειακές επιχειρήσεις και τις μετέτρεψε σε μία ανίκητη υπερδύναμη, με επαγγελματικό μάνατζμεντ, συνέργειες και οικονομίες κλίμακας.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε και τις αποτυχίες του. Το 2001 ηττήθηκε σε αυτόν που οι εφημερίδες ονόμασαν ως τον «πόλεμο της τσάντας», καθώς έχασε τον έλεγχο της Gucci από τον αιώνιο αντίπαλό του, τον Francois Pinault.

Εκείνοι που έχουν δουλέψει μαζί του μιλούν για έναν αδίστακτο επιχειρηματία, ένα απαιτητικό αφεντικό και έναν ανυπόμονο άνδρα. «Δουλεύει 24 ώρες. Ακόμα και όταν κοιμάται, ονειρεύεται ιδέες», έχει πει για εκείνον η Delphine Arnault, το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του. Πραγματικά, η μέρα του ξεκινά στις 6:30 το πρωί στην εντυπωσιακή έπαυλη του 17ου αιώνα που διατηρεί στο αριστοκρατικό 7ο διαμέρισμα, στην Αριστερή Όχθη του Παρισιού. Σε ένα σπίτι γεμάτο με έργα του Pablo Picasso, του Andy Warhol και του Damien Hirst, κάθε πρωί ακούει κλασική μουσική και διαβάζει τα νέα της αγοράς, καθώς στέλνει μηνύματα στους συνεργάτες του. Στο γραφείο του περνά τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα, κάνοντας κάποιες φορές ένα μικρό διάλειμμα, για να παίξει μία από τις αγαπημένες του σονάτες του Σοπέν, σε ένα μαύρο πιάνο με ουρά.