Του Απόστολου Τομαρά
Η «πολιορκία» που δέχεται από τον περασμένο Μάϊο η Τράπεζα Κύπρου προκειμένου να εξαγορασθεί από την Lone Star Funds, καθώς και η ομόφωνη απόρριψη των τριών προτάσεων που υποβλήθηκαν, από το διοικητικό συμβούλιο, εκ των πραγμάτων δεν κλείνουν το θέμα που έχει δημιουργηθεί για το ιδιοκτησιακό μέλλον του τραπεζικού οργανισμού. Παρά το γεγονός ότι επικρατεί μια νηνεμία από τις 16 Ιουνίου, με την Lone Star Funds να μην έχει κάνει την επόμενη κίνησή της, διάχυτη είναι η ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι. Μια εξαγορά που εκ των πραγμάτων επεκτείνεται και πέραν των καθαρά επιχειρηματικών διεργασιών. Λαμβάνοντας υπόψη πως η «επίθεση» εξαγοράς αφορά μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Κύπρου, δικαιολογημένα, τα όσα διαδραματίζονται στο προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο, τυγχάνουν της προσοχής και σε πολιτικό επίπεδο. Τα αισθήματα που έχουν προκληθεί τείνουν να μετατραπούν σε ανησυχία από μια ενδεχόμενη εξαγορά της τράπεζας, της οποίας κυρίαρχος παίκτης θα είναι ένα μεγάλο Fund το οποίο, όπως πιστεύεται, θα ακυρώσει την διασπορά που υπάρχει στις μετοχές της τράπεζας. Επί του προκειμένου οι πολιτικές ανησυχίες που υπάρχουν και εντός της κυβέρνησης πηγάζουν από την διαπίστωση πως η τράπεζα είναι ευάλωτος στόχος εξαγοράς εξ ου και η πρόταση του αμερικάνικου Fund.
Βλέπουν κινδύνους
Πηγές με τις οποίες μίλησε η «Κ» και για ευνόητους λόγους θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, θεωρούν πως η πρόταση εξαγοράς της Τράπεζας Κύπρου ενέχει κινδύνους πρώτα και κύρια για την ίδια την τράπεζα. Η συγκεκριμένη εκτίμηση εδράζεται σε δυο παράγοντες. Πρώτον στο ότι η Lone Star είναι ένα Fund καθαρά ξένων συμφερόντων και δεύτερον κινήθηκε για απόκτηση του πλήρους ελέγχου μιας τράπεζας, κίνηση που μπορεί να είναι καθαρά κερδοσκοπική ή ευκαιριακού χαρακτήρα.
Αλλαγή πλαισίου
Η πρόταση εξαγοράς της Τράπεζας Κύπρου όπως προκύπτει από τα γεγονότα είναι η κορυφή του παγόβουνου στα όσα φαίνεται να προκαλούν ανησυχία και σε πολιτικούς κύκλους. Η μεγάλη εικόνα που υπάρχει στο πολιτικό παρασκήνιο αλλά και εντός της κυβέρνησης είναι η θωράκιση του τραπεζικού συστήματος της χώρας από παρόμοιες κινήσεις εξαγοράς κυπριακών τραπεζών. Το πνεύμα που επικρατεί σε πολιτικό επίπεδο, όπως έλεγαν στην «Κ» πηγές με γνώση των κινήσεων που γίνονται, είναι η πιθανότητα μια εξαγορά «να μην έχει σχέση με τα κυπριακά συμφέροντα» υπενθυμίζοντας πως μια τράπεζα είναι ένα συστημικό κομμάτι της όλης οικονομίας. Σε μια προσπάθεια να περιορισθούν οι όποιοι κίνδυνοι που ενδεχομένως να προκύψουν από ανάλογες επιθετικές κινήσεις σε τραπεζικούς οργανισμούς, το Υπουργείο Οικονομικών έχει ετοιμάσει νομοσχέδιο το οποίο περιέχει ασφαλιστικές δικλείδες προκειμένου να περιοριστούν οι κίνδυνοι εκτροχιασμού.
Βέτο ΥΠΟΙΚ
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» το νομοσχέδιο βρίσκεται στη Νομική Υπηρεσία για νομοτεχνικό έλεγχο. Μια από τις σημαντικές πρόνοιες του υπό ετοιμασία νομοσχεδίου είναι ότι δίνει την πολιτική εξουσία στον εκάστοτε Υπουργό Οικονομικών, να έχει τον τελευταίο λόγο. Δηλαδή να δίνει την έγκριση της κυβέρνησης μόνο εάν οι όροι εξαγοράς τραπεζικών οργανισμών διασφαλίζονται σε ένα ευρύ πλαίσιο και σφαιρικά για τα εθνικά συμφέροντα της Κύπρου. Στην ουσία θα πρόκειται για ένα βέτο του ΥΠΟΙΚ, κάτι που ισχύει και σε άλλες χώρες. Με το σημερινό πλαίσιο το κράτος δεν έχει ρόλο σε μια περίπτωση εξαγοράς ακόμα και αν πρόκειται για μια συστημική τράπεζα που όπως σημείωναν πηγές μπορεί ενδεχομένως να εξαγορασθεί από συμφέροντα που δεν ταυτίζονται με αυτά της Κύπρου, να χρησιμοποιήσουν τα περιουσιακά στοιχεία της τράπεζας για άλλους σκοπούς, ή να την διαλύσουν σημείωναν οι ίδιες πηγές.
Φλερτ από την Ελλάδα
Ένα ζήτημα που τυγχάνει ευρείας συζήτησης στο παρασκήνιο είναι η απουσία αντίδρασης ελληνικών τραπεζών μετά την δημοσιοποίηση της πρότασης εξαγοράς της τράπεζας Κύπρου. Όπως σημείωναν τραπεζικές πηγές στην «Κ», κατά καιρούς εκφραζόταν κάποιο ενδιαφέρον από ελλαδικής πλευράς σε επιχειρηματικούς κύκλους, ωστόσο, δεν προχώρησε. Λαμβάνοντας υπόψη και τις κινήσεις που έγιναν από την Eurobank προς την Ελληνική Τράπεζα, αυτό το οποίο σημειώνουν τραπεζικοί κύκλοι είναι «πως σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον από ελληνικής πλευράς για το κυπριακό τραπεζικό σύστημα». Υπό το πρίσμα πως το ελληνικό ενδιαφέρον είναι καλοδεχούμενο δεν παραγνωρίζονται ταυτόχρονα και εμπειρίες του παρελθόντος με την διαχείριση που έτυχαν κυπριακές τράπεζες την εποχή Ανδρέα Βγενόπουλου ή με το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων. Στο πνεύμα αυτό συνιστάται ιδιαίτερη προσοχή και η κάθε περίπτωση εξαγοράς με τα δικά της χαρακτηριστικά θα πρέπει να μελετάται με προσοχή. Ζητήματα που όπως υποστηρίζεται καλύπτει το υπό ετοιμασία νομοσχέδιο.
