ΔΗΚΤΗΣ
Το Συμβούλιο Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας στην ετήσια έκθεσή του παραθέτει τις σημαντικότερες προκλήσεις. Κάνει λόγο για πέντε προκλήσεις, που όποιος γνωρίζει τα της κυπριακής οικονομίας, λίγο-πολύ τις έχει εντοπίσει. Πρόκειται μεταξύ άλλων για την ενέργεια, την ψηφιοποίηση, το περιβάλλον και την ακρίβεια του χρήματος. Ως εδώ όλα καλά και όλα σωστά. Η απορία αφορά στο πώς αυτά τα ζητήματα μεταφράζονται σε κυβερνητικές πολιτικές αντιμετώπισης. Υπάρχει ας πούμε σήμερα κάποιο αξιόπιστο πλάνο αντιμετώπισης της ψηφιακής μας ένδειας ως χώρα; Πώς γίνεται δηλαδή η γέφυρα μεταξύ του Συμβουλίου και της κυβέρνησης για να μπορούν αυτά τα θέματα να παίρνουν τον δρόμο τους για υλοποίηση. Εκτός και αν για ακόμα μια φορά θα περιοριστούμε στο να κάνουμε παράλληλους διαλόγους για να γεμίζουμε τα φτωχά -κατά τα άλλα- οικονομικά πρωτοσέλιδα.
Διαφορετικές ερμηνείες συνέχεια
Ένα σημαντικό -αν όχι το σημαντικότερο- πρόβλημα στη χώρα μας είναι η αδυναμία εφαρμογής των νόμων. Όλοι ξέρουν πως υπάρχουν νόμοι που ρυθμίζουν τη λειτουργία του κράτους, και μεγάλο μέρος της προσπάθειας κατά καιρούς γίνεται για να παρακαμφθούν αυτοί οι νόμοι και να προκύψει κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα. Πολλές φορές αυτό είναι εύκολα εφικτό γιατί αρκετοί νόμοι ψηφίζονται «κουβαλώντας» βολικές τρύπες, τα γνωστά παραθυράκια. Αυτό είναι κάτι που έχουμε δει να γίνεται και σε άλλες χώρες. Αυτό που δεν έχουμε δει συλλογικά να συμβαίνει είναι η παραβίαση των νόμων από τους ίδιους τους νομοθέτες. Στην προκειμένη περίπτωση ο λόγος γίνεται σε σχέση με την υποχρέωση υποβολής πόθεν έσχες από τους αξιωματούχους, το οποίο τυγχάνει και σε αυτή την περίπτωση διαφορετικών ερμηνειών.
Να φύγει η καυτή πατάτα
Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή για τη Λάρνακα δεν είναι να ξεκινήσει το έργο για τη μαρίνα και το λιμάνι. Μετά την κατάρρευση της συμφωνίας με τον ανάδοχο, η κυβέρνηση θέτει ως ύψιστη προτεραιότητα να κινηθεί το θέμα, και ιδανικά να διώξει την καυτή πατάτα από τα χέρια της, παρουσιάζοντας νέο ανάδοχο. Αυτό όμως είναι όνειρο μακρινό και άρα οι προσπάθειες επικεντρώνονται στο να παρουσιαστεί αυτό που λέμε κινητικότητα αλά κυπριακά. Και πώς επιτυγχάνεται αυτό θα μου πείτε; Παραδοσιακά αυτό είδαμε να συμβαίνει με την ετοιμασία σχεδίων δράσης, που όμως απουσιάζει συγκεκριμένη κατεύθυνση και είναι διανθισμένο με εναλλακτικούς τρόπους υλοποίησης. Εφόσον ολοκληρωθεί αυτή η φάση, μετά θα ακολουθήσει η συνεννόηση με τις τοπικές αρχές για τελικές αποφάσεις. Και κάπως έτσι θα κυλήσει ο χρόνος, και το έργο θα μείνει να κακοφορμίσει.
Η ευθύνη είναι διπλή
Για το Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας φέρει ευθύνη και η κυπριακή, αλλά και η ευρωπαϊκή πλευρά. Η έγκριση που δόθηκε ήταν επιπόλαιη και έγινε προκειμένου να προχωρήσουν οι διαδικασίες. Έλα όμως που δεν προχωρούν, αφού η Κύπρος έχει λάβει μόνο την πρώτη δόση (χωρίς αξιολόγηση) και ετοιμάζεται να υποβάλει αίτημα για την τέταρτη δόση χωρίς να έχουν εκταμιευθεί η δεύτερη και τρίτη δόση λόγω μη εκπλήρωσης συγκεκριμένων υποχρεώσεων. Τελικά και αυτά τα χρήματα δόθηκαν για να δοθούν, και όχι για να φέρουν συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Διαδικασία ανοικτού τέλους
Πολύς λόγος έγινε στο παρελθόν για το Σχέδιο Δόσης Έναντι Ενοικίου, και εκεί που δόθηκε η εντύπωση ότι επιτέλους έχουμε ένα πλαίσιο ανακούφισης των ευάλωτων συμπολιτών μας, ήρθε το τέρας της γραφειοκρατίας να σκοτώσει κάθε ελπίδα. Όπως εξήγησε ο πρόεδρος του αρμόδιου φορέα υλοποίησης, ελήφθησαν 1.500 αιτήσεις που αρχικά φαίνονται ολοκληρωμένες –παρόλο που η αρχική στόχευση ήταν για 800. Ζητούν όμως να αιτηθούν και οι 3.000 δικαιούχοι, παρόλο που προφανώς η επιχειρησιακή δυνατότητα ανταπόκρισης είναι περιορισμένη. Και να για να το καταλάβουμε αυτό η διαδικασία περιλαμβάνει τεχνικούς ελέγχους, εκτιμήσεις, διευθετήσεις των εμπράγματων βαρών και επιβαρύνσεων και στο τέλος απόκτηση του ακινήτου. Δικαιολογημένα έχουμε μόλις 10 εγκρίσεις έως τώρα, σε μια διαδικασία που θα απλωθεί στον χρόνο με ρευστό το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης μέχρι που και αυτό θα ξεχαστεί.
