Του Γιώργου Λογίδη
Αμελητέα ποσά δεν τα λες. Ούτε το συνολικό και με αυξητική τάση χρέος της Ανόρθωσης, ούτε το έλλειμμα της προηγούμενης περιόδου, πολύ περισσότερο το ποσό το οποίο αφορά στις άμεσες οφειλές σε υποχρεώσεις, από το οποίο έχουν ήδη προκύψει οι πρώτες συνέπειες και με κίνδυνο για ακόμη μεγαλύτερες. Εξακολουθεί, ωστόσο, η Ανόρθωση, σε θέμα αριθμών και οφειλών, να μην βρίσκεται στη χειρότερη θέση, σε σχέση με άλλα σωματεία ή ποδοσφαιρικές εταιρείες με ανάλογα προβλήματα. Είναι να απορείς, λοιπόν, για την αδυναμία εξεύρεσης λύσεων, διαχρονική όπως εξελίσσεται και την ίδια ώρα τον ολοένα και μεγαλύτερο κίνδυνο που δημιουργείται για έναν ιστορικό σύλλογο, ο οποίος αποδείχθηκε ικανός να ανταπεξέλθει σε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Αδυναμία εξεύρεσης λύσεων, ακόμη και υπό μορφή διακανονισμών, εκεί και όπου μπορεί να εφαρμοσθούν.
Μεγάλο εκτόπισμα κόσμου. Με απλούς φιλάθλους οι οποίοι κατ’ επανάληψη απέδειξαν και τη θέληση και τη διάθεσή τους να προσφέρουν. Με υποστηρικτές γνωστούς και πετυχημένους επιχειρηματίες της χώρας, ικανούς να συμβάλουν οικονομικά σε πολύ μεγάλο βαθμό. Με ιδιόκτητο και πλέον πλήρως εξοφλημένο γήπεδο. Ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός κατάλληλα οργανωμένος, με δυνατότητα άντλησης εσόδων από χορηγικές συμφωνίες και διαθέτοντας ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά συμβόλαια. Και όμως, η Ανόρθωση ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί, όχι σε σχέση με τη δυνατότητα υλοποίησης των διαχρονικά πρωταγωνιστικών της στόχων σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά στο θέμα βιωσιμότητας του συλλόγου!
Η οικονομική κακοδιαχείριση των τελευταίων χρόνων η αιτία του κακού. Οι εσωτερικές διαφορές, τα προσωπικά ή άλλα συμφέροντα, πιο απλά η διχόνοια, οι αιτίες για την αδυναμία εξεύρεσης λύσεων. Ίσως και σε πιο παλιά χρόνια αλλά κυρίως από τα γεγονότα του 2008 και έπειτα, η... αντιπολίτευση ήταν σχεδόν πάντα το μεγαλύτερο πρόβλημα για την κάθε διοίκηση. Γιατί αυτοί και όχι εμείς, ποιος φταίει λιγότερο ή περισσότερο, γιατί να καρπωθεί κάποιος μεγαλύτερο ποσοστό από επιτυχίες και πολλά άλλα, με αποκορύφωμα το ρεκόρ των τελευταίων μηνών σε γενικές συνελεύσεις, συνεπεία της απροθυμίας πολλών να βγουν μπροστά.
Για μία ακόμη φορά, η θηλιά σφίγγει... Για μία ακόμη φορά, δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η στήριξη του απλού κόσμου, από μόνη της όμως δεν αρκεί. Για μία ακόμη φορά, αναμονή για την ευαισθητοποίηση αυτών που έχουν τη δυνατότητα να σώσουν την κατάσταση. Με αποφασιστικό και κυρίως πρακτικό τρόπο και όχι ευχολόγια και ευσεβοποθισμούς περί επενδυτών και άλλων... μαγικών λύσεων.
