Του Γιώργου Λογίδη
Κρατάει κανείς σημειώσεις πόσες φορές ένα Υπουργικό Συμβούλιο και όχι μόνο της τωρινής κυβέρνησης, συζήτησε, πρότεινε και προώθησε προς ψήφιση στη Βουλή μέτρα και σχετικές με την αντιμετώπιση της βίας νομοθεσίες ή τροποποιήσεις αυτών; Μέτρησε ποτέ κανείς, εδώ και χρόνια, πόσες φορές αρμόδιοι υπουργοί, βουλευτές, αρχηγοί ή υπαρχηγοί αστυνομίας, ακόμη και πρόεδροι της Δημοκρατίας, εξέφρασαν τη θέληση, την αποφασιστικότητα ή και τη δέσμευσή τους, για λήψη σημαντικών αποφάσεων οι οποίες θα κτυπήσουν το κακό στη ρίζα του και να πατάξουν τη βία στους αθλητικούς χώρους; Ακόμη και αν κάποιος επιχειρήσει να καταγράψει το πόσες φορές βρεθήκαμε ενώπιον του σκηνικού, όπως αυτό διαδραματίζεται τις τελευταίες μέρες, θα... χαθεί στο μέτρημα.
Πιο εύκολη μάλλον η απάντηση, στο κατά πόσο μπορεί να προκύπτει, αυτή τη φορά, αισιοδοξία –συγκρατημένη έστω– για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Από πού λοιπόν να προκύψει αισιοδοξία; Μετά από χρόνια συζητήσεων και διαβουλεύσεων ψηφίστηκε και εφαρμόζεται μια νομοθεσία για την αντιμετώπιση της βίας, της οποίας οι προτεινόμενες τώρα τροποποιήσεις αποδεικνύουν πως σε μεγάλο βαθμό απλώς ψηφίστηκε, περισσότερο για να... χαϊδέψει αυτιά και όχι μόνο... Τροποποιήσεις οι οποίες αγγίζουν τα δύο πιο δυνατά «όπλα» της υφιστάμενης νομοθεσίας.
Τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης και το μέτρο της κάρτας φιλάθλου. Κλειστά κυκλώματα, κάπου ανύπαρκτα και αλλού χωρίς τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν στο έπακρο. Γήπεδα τα οποία λειτουργούν κανονικά, φιλοξενούν αγώνες διαφόρων πρωταθλημάτων και μετά από τόσα χρόνια, θα πρέπει να εγκριθούν οι προτεινόμενες τροποποιήσεις, είτε για την εγκατάσταση κλειστών κυκλωμάτων, είτε για την αναβάθμισή τους, αφού με κάμερες χαμηλής ευκρίνειας δουλειά δεν γίνεται... Κάρτα φιλάθλου για την οποία προτείνεται η αναβάθμισή της, με νέο λογισμικό, αφού ούτε τα βασικά δεν μπόρεσε να προσφέρει η τωρινή της μορφή και με πλειονότητα γηπέδων οι εγκαταστάσεις των οποίων δεν συνάδουν με τις απαιτήσεις για κάτι τέτοιο, ανεξάρτητα από τη διαχρονική δυνατότητα των γηπέδων αυτών, να εγκρίνονται για χρήση από την αρμόδια Αρχή.
Ευθύνη για τη διαχρονική αδυναμία να αντιμετωπίσουμε τους λίγους που κάνουν ζημιά στους πολλούς υπάρχει σε όλα τα επίπεδα. Αστυνομία, διοικήσεις ποδοσφαιρικών σωματείων/εταιρειών, αθλητική δικαιοσύνη και πάει λέγοντας. Κάποτε λανθασμένοι χειρισμοί, άλλες φορές το οπαδικό συμφέρον και κάποτε η αδιαφορία. Πάντα και πάνω απ’ όλα η έλλειψη πραγματικής θέλησης και αποφασιστικότητας, αυτών που έχουν και ρόλο και λόγο. Μην... φθαρούμε, μην κακοφανίσουμε, μην χάσουμε θέσεις, πόστα, μην δυσαρεστήσουμε ψηφοφόρους!
Υπάρχει κανείς που πιστεύει πως, αυτή τη φορά, όλα αυτά θα λειτουργήσουν διαφορετικά;
