Του Γιώργου Λογίδη
Διαβάσαμε και ακούσαμε για την αντίδραση του Παγκύπριου Συνδέσμου Ποδοσφαιριστών, σε σχέση με παράπονα παικτών–μελών του, για την αντιμετώπισή τους από τους διαιτητές, στους αγώνες των πρωταθλημάτων μικρότερων κατηγοριών. Καλά κάνει ο ΠΑΣΠ, έχοντας μάλιστα προγραμματίσει συνάντηση με την ηγεσία των διαιτητών, προκειμένου να βρεθούν λύσεις. Καλό θα ήταν, ωστόσο, να προκύψει και μια αντίδραση από την ηγεσία της οργάνωσης των ποδοσφαιριστών, για το ολοένα και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, υπερβολικών αντιδράσεων, κατά τη διάρκεια των αγώνων στην πρώτη κατηγορία.
Στη σύγχρονη λοιπόν εποχή του ποδοσφαίρου, με την τηλεοπτική κάλυψη όλων των αγώνων, πλέον και με το VAR, με εννέα ή και περισσότερες κάμερες να ακολουθούν τις κινήσεις των ποδοσφαιριστών στην κάθε φάση που εξελίσσεται, το να προσπαθείς να ξεγελάσεις, πρώτα και κύρια τον διαιτητή, μάλλον χαζό ακούγεται. Και ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις λαμβάνει, αν με θεατρινισμούς επιδιώκεις να ζημιώσεις τον αντίπαλο αλλά συνάδελφό σου ποδοσφαιριστή. Προς τι λοιπόν το θεαματικό πέσιμο μέσα ή έξω από την περιοχή, από τη στιγμή που η φάση θα ελεγχθεί από το VAR, αλλά και η επαναληπτική προβολή εκτεθειμένο θα σε αφήσει;
Πολύ χειρότερο το φαινόμενο, το οποίο έχουμε ήδη καταγράψει σε αρκετές περιπτώσεις στο ξεκίνημα της φετινής αγωνιστικής περιόδου. Το... κακό θέατρο ενός ποδοσφαιριστή, όχι απλώς για να πείσει τον διαιτητή να σφυρίξει υπέρ του, αλλά για να προκαλέσει και επιπρόσθετες συνέπειες στον αντίπαλό του. Καθαρά αντισυναδελφικά, παίκτες... σφαδάζουν στο έδαφος από το κτύπημα, αλλά η επαναληπτική προβολή της φάσης είτε δείχνει μια απλή επαφή, είτε και καθόλου! Παίκτες που κρατάνε το δεξί τους πόδι, από τον πόνο, βλέπεις όμως τρεις και τέσσερις επαναληπτικές προβολές και το κτύπημα έχει γίνει στο αριστερό πόδι! Υπερβολικές αντιδράσεις για κτυπήματα στο πρόσωπο, οι οποίες δεν δικαιολογούνται από τον πάντα αδιάψευστο κριτή, την τηλεοπτική εικόνα. Παράγινε τις τελευταίες μέρες και το σκηνικό τού να πιάνει ένας ποδοσφαιριστής το κεφάλι του, να πέφτει και να κτυπιέται στο έδαφος μετά από μια διεκδίκηση μπάλας και στην επανάληψη της φάσης του «τραυματισμού», να ψάχνεις και να μη βρίσκεις το κτύπημα, ούτε καν την επαφή.
Σαφώς μιλάμε για τη μειοψηφία των παικτών με τέτοιες συμπεριφορές–αντιδράσεις. Μακάρι να μην υπάρξει ανάλογη συνέχεια. Η ίδια η πλευρά των ποδοσφαιριστών, ωστόσο, θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί...
