Του Δημήτρη Δημητρίου
T’ όνομά μας, δυστυχώς, βγήκε εδώ και καιρό. Και όταν είσαι δαρμένος, δεν αρκεί να λειτουργείς πυροσβεστικά, όταν καίει ήδη η φωτιά. Γιατί εκεί, θα σου φταίνε, δικαίως ή αδίκως, και παράγοντες που ίσως να είναι και σωστοί, αλλά δεν μπορούν να σώσουν την παρτίδα. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρέπει, μόλις καταλαγιάσει ο θόρυβος να ξεχάσουμε για ακόμη μία φορά τι έχουμε να κάνουμε και να τα θυμηθούμε ξανά μόλις ξεσπάσει η επόμενη αποκάλυψη.
Η κακή μας η φήμη μας ακολουθεί εδώ και δεκαετίες. Από τα μαυροσάκκουλα της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές τις δεκαετίας, στη μεγάλη έκθεση στο ρωσικό χρήμα στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και στην κακή χρήση του προγράμματος διαβατηρίων πιο πρόσφατα. Μέσα σε όλο αυτό τον συρφετό, χάνονται δυστυχώς οι κινήσεις που έγιναν για αποκατάσταση τα προηγούμενα χρόνια. Το κλείσιμο σε μια νύχτα το 2017 των εταιρειών-κέλυφος και των χιλιάδων τραπεζικών λογαριασμών, οι θετικές εκθέσεις από Μoneyval και από ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο.
Μπορούμε να κάνουμε πολλές μακρόσυρτες αναλύσεις για το τι έγινε στο παρελθόν, ή τι δεν έγινε. Απαραίτητες μέχρι ενός σημείου. Κυρίως τώρα, χρειάζεται να γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες που να αποδεικνύουν αφενός πως όλα αυτά που λέμε τα εννοούμε και αφετέρου να πείσουμε και εντός και εκτός Κύπρου πως θέλουμε να αλλάξουμε πράγματα. Το πρώτο, είναι η εφαρμογή ενός νέου σχεδιασμού για τις επενδύσεις που θέλουμε. Που χρειάζεται μεν περισσότερος κόπος αλλά είναι πιο αποδοτικές, είναι επενδύσεις με «κόκκαλο», «απορωσοποιούν» τον τομέα των υπηρεσιών και εφαρμόζουν τη στρατηγική του «Όραμα 2035» που τόσο σωστά σχεδιάστηκε. Να εφαρμόσουμε δηλαδή ένα νέο μοντέλο επενδύσεων στις υπηρεσίες, που θα φέρνουν στην οικονομία και εργαζόμενους σε τομείς αιχμής, θα αυξήσουν τον ενεργό πληθυσμό, θα βοηθήσουν στο να ανέβει το ΑΕΠ της χώρας και θα έχουμε ουσιαστική ενίσχυση της οικονομίας.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να δούμε άμεσα, πιο δραστικά και πιο ζεστά, είναι στο να αλλάξουμε τον τρόπο που ελέγχονται οι υπηρεσίες. Η αυτορρύθμιση δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αν χρειάζεται να ζητήσουμε βοήθεια από κράτη ή και από οργανισμούς, να το κάνουμε. Ποτέ δεν είναι κακό να ζητάς βοήθεια, το κακό είναι να λες πως τα ξέρεις όλα ή να κάνεις πως τα ξέρεις όλα. Ζητώντας βοήθεια είναι και ένας τρόπος να πείσεις πως ξέρεις τι θέλεις. H εφαρμογή της εποπτείας από ένα σώμα, ενιαία, χωρίς να πρέπει απαραίτητα να δημιουργήσουμε κάτι από την αρχή, θα είναι μια σωστή, κατά την άποψή μου, κίνηση. Βεβαίως –και χρειάζεται– ό,τι και αν είναι αυτό που θα λειτουργήσει να είναι πλήρως ηλεκτρονικά. Αυτό θα βοηθήσει και στη διαφάνεια, στην ταχεία εξέταση, στην πιο άμεση εφαρμογή είτε κυρώσεων είτε αποφάσεων. Η επικοινωνία για παράδειγμα των υπηρεσιών του κράτους δεν μπορεί να γίνεται με φακέλους και με χαρτιά.
Η δυσλειτουργία στην απόδοσης δικαιοσύνης είναι μια ανοικτή πληγή. Δικαιοσύνη που αργεί να αποδοθεί, παύει να είναι δικαιοσύνη. Η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε να εφαρμόζεται ελπίζουμε να αποδώσει. Αυτό θα βοηθήσει και στη συζήτηση που κάνουμε για τα ζητήματα των επενδύσεων αλλά και στην αξιοπιστία της χώρας μας. Μια άλλη παράμετρος που επιτέλους χρειάζεται να δούμε είναι να ασχοληθούμε σοβαρά με τη φήμη της χώρας μας. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να δοθεί και η απαραίτητη ενέργεια αλλά και οι όροι εντολής σε αυτούς που εντέλλονται να το πράξουν. Με μειωμένο προϋπολογισμό του invest Cyprus, δουλειά δεν κάνουμε. Με το να θυμόμαστε πως πρέπει να δούμε την οικονομική διπλωματία όποτε έχουμε κρίση, κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Η φήμη της χώρας, τα όσα σωστά έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, πρέπει να τα λέμε και να τα επαναλαμβάνουμε. Η επωδός πως κυνηγούν τη χώρα μας, δίκαιη ή άδικη, δεν βρίσκει ανταπόκριση αν το λες την ώρα των δημοσιευμάτων. Χρειάζεται στρατηγική, επενδυμένη με ένα πλάνο επικοινωνίας, που να λέει τη σωστή ιστορία. Το σημαντικότερο είναι να μην πάρουν αναβολή αποφάσεις. Να ξεκινήσουμε σήμερα.
*Βουλευτής ΔΗΣΥ Λευκωσίας | Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών | @dmdemetriou
