Η κερασιά, ή (αγγλ. sweet cherry, γαλλ. cerisier des bois), (Βοτ.) κοινή ονομασία του φυλλοβόλου δένδρου Prunus avium του γένους Προύνος, που ανήκει στην οικογένεια Ροδίδες (Rosaceae). Συγγενεύει πολύ με τη βυσσινιά (P. cerasus) και μαχαλέπι (P. machaleb), που χρησιμοποιείται ως υποκείμενο και των δύο.
ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΣΗ:Η κερασιά και η βυσσινιά κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου και τις γειτονικές περιοχές της Μικράς Ασίας. Διαδόθηκαν ωστόσο στην Ευρώπη προτού εμφανισθεί η γεωργία στην ήπειρο αυτή. Οι διάφορες ποικιλίες κερασιάς προέρχονται από την άγρια κερασιά (P. avium, mazard cherry), που χρησιμοποιείται ως υποκείμενο σήμερα. Σύμφωνα με ορισμένα δεδομένα, η βυσσινιά προήλθε από την κερασιά με φυσικό υβριδισμό των ειδών P. avium και P. fruticosa).
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΠΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΕΡΑΣΙΑΣ
Σήμερα η κερασιά και η βυσσινιά καλλιεργούνται σ΄ όλες τις περιοχές του κόσμου, όπου οι χειμερινές θερμοκρασίες δεν είναι πολύ χαμηλές και οι θερινές θερμοκρασίες είναι μέτριες. Κυριότερες περιοχές καλλιέργειας είναι η Ευρώπη και η Β. Αμερική. Οι μεγαλύτεροι παραγωγικοί τόποι καλλιέργειας τους είναι η Νέα Υόρκη, η Πενσυλβανία, το Οχάιο, το Μίσιγκαν, το Γουισκόνσιν, η Μοντάνα, το Αϊντάχο, το Κολοράντο, η Γιούτα, η Ουάσιγκτον, το ΄Ορεγκον και η Καλιφόρνια. Η Ουάσιγκτον, το ΄Ορεγκον και η Καλιφόρνια κρατούν τα ηνία στην παραγωγή γλυκών κερασιών, ενώ το Μίσιγκαν στα Βύσσινα. Στην Ελλάδα η εμπορική καλλιέργεια της κερασιάς εντοπίζεται στην Κεντρική Μακεδονία (νομοί Πέλλης και Ημαθίας), στην Πελοπόννησο (νομοί Αρκαδίας και Αχαΐας) και στη Θράκη (νομός Ροδόπης). Παράγονται τα γνωστά κεράσια τα οποία ωριμάζουν από τα μέσα Μαΐου ως τον Ιούλιο, ανάλογα με την ποικιλία και την περιοχή και τα οποία θεωρούνται εξαιρετικοί επιτραπέζιοι καρποί.
Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες διακρίνονται σε δύο βασικές ομάδες: τις μαλακόκαρπες με σάρκα υδαρή και τις τραγανόκαρπες, με σάρκα συνεκτική, τραγανή, που είναι κατάλληλες για κονσερβοποίηση.
Τα γνωστά βύσσινα, τα ξινόκαρπα, διαφέρουν από τα κεράσια, γιατί η σάρκα τους είναι πιο μαλακή και πιο υδαρή, με γεύση όξινη ή πικρίζουσα, πάντα όμως ευχάριστη. Διακρίνονται σε βύσσινα ανοιχτόχρωμα και σκούρα ή κόκκινα. Τα βύσσινα δεν χρησιμοποιούνται ως επιτραπέζια φρούταˑ με πολλές ποικιλίες κερασιών και βύσσινων, παρασκευάζουν μαρμελάδες, γλυκίσματα, ηδύποτα, σιρόπια κλπ.
ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
α) Η ποικιλία tartarian με χρώμα που ποικίλλει από το ερυθροκάστανο ως το
μαύρο και μέγεθος μέτριο προς μεγάλο, είναι η πιο δημοφιλής πρώιμη ποικιλία των γλυκών κερασιών.
β) Η ποικιλία Μπινγκ: Είναι μεγάλου μεγέθους, έχει σχήμα καρδιάς και χρώμα
σκούρο καφέ προς το μαύρο. Είναι σφικτό, με ιδιαίτερα έντονη γεύση και διατηρείται γι΄ αρκετό καιρό. ΄Εχει τη μεγαλύτερη ζήτηση στην αγορά και διατίθεται στην αγορά κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο.
Δύο άλλες ποικιλίες που μοιάζουν με την ποικιλία Μπινγκ είναι η γ) Μπλακ Ρεπούπλικαν και δ) η Λάμπερτ.
ε) Η ποικιλία Royal (Ρόϊαλ) έχει ανοιχτό χρώμα και συνήθως προορίζεται για
κονσερβοποίηση. Τα κεράσια αυτά είναι αυτά που ονομάζουμε εμείς πετροκέρασα. Άλλες δημοφιλείς ποικιλίες είναι η Σμίντ και η Ουίνδσορ.
Οι ποικιλίες βυσσίνων είναι: η ΄Ερλι Ρίτσμοντ, η Μοντμορέντσι και η ΄Ινγκλις Μορέλο.
Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΚΕΡΑΣΙΩΝ
Το κεράσι είναι δρύπη σαρκώδης, καρδιόσχημη ως σφαιρική με χρώμα που ποικίλλει από κίτρινο, κόκκινο έως σχεδόν μαύρο. Η σάρκα που μπορεί να είναι μαλακή ή τραγανή, είναι χυμώδης, γλυκιά ως πολύ γλυκιά και αρωματική. ΄Εχει μικρή περιεκτικότητα σε όξινα συστατικά, περιέχει βιταμίνη Α και μικρά ποσά στοιχείων, όπως ασβέστιο και φώσφορο. Τα κεράσια είναι επίσης πλούσια σε σίδηρο, εξαιρετικά καθαρτικά και καθαρίζουν το αίμα.
Τα κεράσια συνδυάζονται ιδανικά με άλλα φρούτα και με πρωτεΐνες, όχι όμως με άμυλο. Είναι εξαιρετικά για απεκκριτική δίαιτα. Τα κεράσια δεν πρέπει να συνδυάζονται συχνά με γαλακτοκομικές τροφές. Τα φρούτα αυτά, που είναι πολύ αλκαλικά, βοηθούν επίσης στην απομάκρυνση τοξικών αποβλήτων και έχουν σημαντική επίδραση στο αδενικό σύστημα.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το χυμό των μαύρων κερασιών για το τσάι, αποφεύγοντας τη ζάχαρη. Επειδή περιέχει μεγάλη ποσότητα σιδήρου καθαρίζει τέλεια τη χοληδόχο κύστη και το συκώτι.
Για να καθαρίσετε την χοληδόχο κύστη σας και το συκώτι σας πίνετε κάθε πρωί πριν από το πρόγευμα ένα ποτήρι χυμό μαύρου κερασιού (170γραμ.).
Από τα κεράσια εξάγεται ένα έλαιο που έχει άρωμα πικραμυγδάλου. Οι ποδίσκοι των κερασιών χρησιμοποιούνται στην φαρμακολογία βοτάνων για την παρασκευή ενός διουρητικού αφεψήματος.
Γενικά αναφέρομε πως οι καρποί περιέχουν πολλά ανόργανα άλατα (ειδικότερα κάλιο, φώσφορο, ασβέστιο και μαγνήσιο), σάκχαρα, βιταμίνες (κυρίως Α και C) και μηλικό οξύ.
