Του Απόστολου Κουρουπάκη
Η ΕΘΑΛ ανεβάζει την 169η παραγωγή της, τα «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη (έκανε πρεμιέρα στις 13 Οκτωβρίου στο Θέατρο Δέντρο στη Λευκωσία) και συμμετέχει με την παραγωγή αυτή στις εκδηλώσεις προς τιμήν του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα από το Παττίχειο Ιστορικό Αρχείο και Κέντρο Μελετών του Δήμου Λεμεσού.
Ποια είναι είναι όμως τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού; Είναι ο ωσεί παρών πατέρας απειλή ή απλώς διαιώνιση μιας βολικής για όλους κατάσταση; Ο αναμορφωτής του νεοελληνικού θεάτρου Ιάκωβος Καμπανέλλης έγραψε τα «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού» για να θίξει ίσως καταστάσεις της μεγαλοαστικής τάξης, η οποία έλεγχε και συνέχιζε να ελέγχει εν πολλοίς την καθημερινότητα εκατομμυρίων άλλων. Η «Αυλή των θαυμάτων» μιλούσε για το μετεμφυλιακό κλίμα, για τις αγωνίες και τη ζωή των λαϊκών τάξεων, ενώ με τα «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού» μετακινεί το ενδιαφέρον του στη ζωή και τις αγωνίες μιας άρχουσας τάξης.
Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται ένας αυτοδημιούργητος άνδρας, ο οποίος για πάρα πολλά χρόνια βρίσκεται κλινήρης και σε αφασία, ωστόσο η αυτοκρατορία που δημιούργησε, με κόπους και κόλπα, ενίοτε, είναι ακόμα στα χέρια του, αφού κρατάει το 51% των μετοχών της εταιρείας. Για αυτό το μερίδιο ερίζουν τα παιδιά του, αγόρια και κορίτσια, ανίερες συμμαχίες συνομολογούνται, κρυμμένα μυστικά βγαίνουν από την ντουλάπα, κανείς και τίποτε δεν σταματάει τους κληρονόμους, από το κυνήγι του 51%.
Ενας γέρος σε αφασία και οι κληρονόμοι μιας περιουσίας...
Η «Κ» βρέθηκε στη σκηνή του Θεάτρου Δέντρο την περασμένη Κυριακή πριν από την παράσταση και με τον φωτογραφικό της φακό προσπάθησε να καταλάβει τι επιζητούν τελικά οι κληρονόμοι.
Ολόκληρη η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, κάθε χαρακτήρας του έργου και μια κοινωνική κατάσταση, άραγε ο πατέρας τι ρόλο παίζει; Τι συμβολίζει;
Ειρήνη (Ελεάνα Παπαδοπούλου): Μας βγάζει όλους βλάχους, ενώ όλοι πιστεύουν ότι είμαστε από οικογένεια αγωνιστών...
Γιώργος (Θανάσης Δρακόπουλος): Λοιπόν, για μένα που μ’ αρέσει η τάξη και τα λίγα λόγια το θέμα έχει ως εξής... έχουμε την εντύπωση ότι πας να μας τη φέρεις...!
Μάνος (Δημήτρης Αντωνίου): Μας χτυπούν απ’ όλες τις μεριές... Οι εργάτες απ’ τη μια, οι εργατοκάπηλοι από την άλλη... [...] οι ταξικοί αγώνες σήμερα που όλοι τρώνε δεν έχουν κίνητρο το ψωμί... Το μίσος έχουνε κίνητρο.
Κώστας (Ντίνος Λύρας): [...] δεν είμαι ατομιστής, δεν τυφλώνομαι από το προσωπικό μου συμφέρον, βλέπω πολύ πιο μακριά, ενδιαφέρομαι για το σύνολο...!
Αλίκη (Έρικα Μπεγέτη): Δεν εξαπατάς κανέναν...! Ξέρεις πολύ καλά ότι έχουν κιόλας πάρει περισσότερα απ’ όσα θα ’πρεπε, χωρίς να προσφέρουν όσα εσύ...!
Θεία (Ερμίνα Κυριαζή): Εκεί μέσα κλέβουνε (σ.σ. στο Παλάτι) της Παναγίας τα μάτια!
Τώνης (Λουκάς Ζήκος): Μαρία, εμείς ό,τι κάνουμε δεν το κάνουμε από κακία, το κάνουμε διότι το βρίσκουμε σωστό...!
Μαίρη (Βασιλική Κυπραίου): Άκου, Τώνη, δεν υπάρχει άλλη λύση: να τον βάλουμε να υπογράψει τη νέα διαθήκη... Ή το διεγερτικό ή παίζουμε τις κουμπάρες...
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιώργος Μουαΐμης | Σκηνικά/Κοστούμια: Λάκης Γενεθλής | Μουσική σύνθεση/επιμέλεια: Γιώργος Κολιάς |Κίνηση: Δρόσος Σκώτης | Σχεδιασμός φωτισμών: Σταύρος Τάρταρης | Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Βήχα.
Επί σκηνής: Ντίνος Λύρας, Έρικα Μπεγέτη, Λουκάς Ζήκος, Βασιλική Κυπραίου, Ερμίνα Κυριαζή, Θανάσης Δρακόπουλος, Ελεάνα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Αντωνίου και Θεοδώρα Βήχα.
Παραστάσεις:
Θέατρο ΕΘΑΛ, λεωφόρος Φραγκλίνου Ρούζβελτ 76, Λεμεσός, 21, 22, 25, 28 & 29 Οκτωβρίου, ώρα 8:30 μ.μ. και 23 και 30 Οκτωβρίου, ώρα 6:30 μ.μ.
*Κατάλληλο για όλη την οικογένεια
