Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μίλησα με τον Δημήτρη Σπύρου για το νέο του πρότζεκτ την παράσταση «Triphopoetica», που παρουσιάζει η «βιταμίνα», ένα μουσικό τσίρκο ποίησης, ένα πολυμορφικό μουσικό μονόλογο με άξονα και αφορμή την ποίηση. Όπως μού λέει ο Δημήτρης σχετικά με το τσίρκο, «Εμένα όμως για κάποιο περίεργο λόγο η ποίηση με διασκεδάζει αφάνταστα, τόσο όσο θα με διασκέδαζε ένα τσίρκο ή ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Με αυτό τον τρόπο θα ήθελα να βάλω ένα λιθαράκι στην προσπάθεια του να βγει η ποίηση από τα στεγανά, από τη σοβαροφάνεια». Ο Δημήτρης Σπύρου είναι ένας καλλιτέχνης που αγαπάει βαθιά αυτό που κάνει, και ως μουσικός, συνδυάζει με τρόπο μαεστρικό την ποίηση με τη μουσική: «Η μουσική περιέχει ποίηση και η ποίηση περιέχει μουσική. Η ποίηση όμως είναι κάτι πιο απτό, με τις λέξεις μπορείς πιο άμεσα να πραγματευτείς και να επικοινωνήσεις το πώς βλέπεις τη ζωή...».
–Μίλησέ μου για τον τίτλο «Triphopoetica»... αυτό το Tripho… σκέφτηκα πολύ τι μπορεί να σημαίνει…
–Triphopoetica είναι ένα καινούριο «εγχείρημα» μου και ταυτόχρονα η εξέλιξη του «acapella solo loop» και έχει να κάνει με το που βρίσκομαι «μουσικά» και νοητικά αυτή την περίοδο. Ο τίτλος συνδυάζει το «trip hop» μονάχα ως αίσθηση και το «Poetica» ως αφορμή. Sampling, beats, μπασογραμές , theremin, μουσικό πριόνι και διάφορα άλλα καλούδια σε συνδυασμό με ηχογραφημένες απαγγελίες ποιημάτων, τραγουδίσματα και μελοποιήσεις έρχονται ως ένας καινούργιος ήχος, τεχνική και... αρχή.
–Μουσικό τσίρκο ποίησης, γιατί όμως τσίρκο, λόγω ποικιλίας ήχων και λέξεων;
–Σίγουρα ένα λόγος είναι αυτός άλλα και επειδή το τσίρκο είναι κάτι άκρως διασκεδαστικό (χωρίς τη συμμετοχή των ζώων φυσικά), ενώ η ποίηση δεν φημίζεται ιδιαίτερα για τον διασκεδαστικό της χαρακτήρα. Εμένα όμως για κάποιο περίεργο λόγο η ποίηση με διασκεδάζει αφάνταστα, τόσο όσο θα με διασκέδαζε ένα τσίρκο ή ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Με αυτό τον τρόπο θα ήθελα να βάλω ένα λιθαράκι στην προσπάθεια του να βγει η ποίηση από τα στεγανά, από τη σοβαροφάνεια και να παρουσιάζεται ως αυτό που είναι ο πυρήνας της: δηλαδή ο άνθρωπος και η προσπάθειά του να κατανοήσει και να βρει τρόπους να εκφράσει αυτό που δεν καταλαβαίνει, μέσω της γραφής και του λόγου, των λέξεων που του δόθηκαν.
–Ασχολείσαι συχνά με πρότζεκτ που αφορούν την ποίηση, όντας μουσικός, είναι ο λόγος και η μουσική αδελφές τέχνες;
–Και αδερφές και ξαδέρφες και φίλες από το σχολείο που κάποτε τα βρίσκουν και κάποτε όχι. Η μουσική περιέχει ποίηση και η ποίηση περιέχει μουσική. Η ποίηση όμως είναι κάτι πιο απτό, με τις λέξεις μπορείς πιο άμεσα να πραγματευτείς και να επικοινωνήσεις το πώς βλέπεις τη ζωή, και ιδιαίτερα τα θέματα που με απασχόλησαν σε αυτό το πρότζεκτ όπως π.χ. το πώς ξυπνάς το πρωί, πώς απολαμβάνεις τα «μικρά» με τον ίδιο τρόπο όπως και τα «μεγάλα», πώς συμπεριφέρεσαι όταν είσαι σε θέση ισχύος και πώς όταν κάθεσαι στις τελευταίες θέσεις.
–Υπάρχουν όμορφες και άσχημες λέξεις;
–Υπάρχουν όμορφες και άσχημες προθέσεις, καλοί και κακοί άνθρωποι, όμορφες και περίεργες στιγμές. Υπάρχουν λάθος λέξεις σε ακατάλληλες στιγμές.
–Κατέληξες αν τελικά η ποίηση μπορεί να φέρει την ομορφιά;
–Τα πάντα μπορούν να φέρουν την ομορφιά αν την ψάχνεις στα σωστά μέρη και ακόμη και να φτάσεις εκεί, μόνο αν το θέλεις πραγματικά μπορείς να τη δεις. Τώρα αν η ποίηση η ίδια μπορεί να φέρει την ομορφιά δεν ξέρω, ξέρω όμως πως μπορεί να φέρει όμορφες στιγμές που μπορούν να καλύπτουν την ασχήμια.
–Μπορεί στις μέρες να ακουστούν με ευήκοα ώτα τα λόγια παλαιότερων ποιητών;
–Σίγουρα είναι περίεργες οι μέρες που ζούμε και πολλά πράγματα δεν ακούγονται πλέον το ίδιο. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Η ποίηση και η τέχνη είναι «αυτό που είναι» και μπορεί να ερμηνευτεί με διαφορετικούς τρόπους από τον ίδιο δέκτη ανάλογα με το τι περνά τη στιγμή που τη βιώνει.
Η ποίηση έχει να κάνει με την ευγένεια, την ευαισθησία και τα αναπάντητα ερωτήματα, ορισμοί προς εξαφάνιση στις μέρες μας. Μπορείς να παρασυρθείς από το γενικό κλίμα και μπορείς ν’ αντισταθείς. Μπορεί να αφεθείς και μια λέξη από ένα ποίημα να σου ορίσει τα πάντα. Θέλεις;
–Τι είναι αυτό που θες ιδανικά να πάρει ο θεατής από την παράστασή σου;
–Σίγουρα θα μου άρεσε να πάρει την ίδια χαρά μαζί μου την ώρα που μοιράζομαι κάτι μαζί του. Δεν μπορώ να έχω τις ίδιες προσδοκίες για όλους τους ανθρώπους αλλά θα μου άρεσε να δει την προσπάθεια και την εξέλιξη που γίνεται τα τελευταία 20 και βάλε χρόνια.
Το τι θα πάρει ο καθένας όμως έχει να κάνει πάντα με τη διάθεση που έρχεται σε ένα θέατρο να δει μια παράσταση.
–Είναι η τέχνη, οποιαδήποτε μορφή της, αποτέλεσμα καθημερινής παρατήρησης;
–Είναι αποτέλεσμα καθημερινής εξάσκησης, επανάληψης, συνέπειας, αμφισβήτησης και καθημερινής προσπάθειας στο να μένει κάποιος ταπεινός και εργατικός θα έλεγα.
Είναι σημαντικό κάποιος να μένει μαθητής των πραγμάτων όσα χρόνια και αν ασχολείται με κάτι . Να είναι επαγγελματίας αλλά ταυτόχρονα παντοτινός εραστής της τέχνης που συνέχεια ψάχνει λύσεις και θέτει ερωτήματα χωρίς να φτάνει ποτέ σε μια και μόνο απάντηση. Είναι το αντίθετο με την αναζήτηση και αναμονή της έμπνευσης που λειτουργεί πάντα ως μια καλή δικαιολογία για να τεμπελιάζει κάποιος.
Πληροφορίες
«Triphopoetica: ένα μουσικό τσίρκο ποίησης», ARTOS HOUSE, λεωφ. Αγ. Ομολογητών, Λευκωσία. 16 Νοεμβρίου, ώρα 8:30 μ.μ.
Τηλέφωνο 22445455, 99098255, info@artoshouse.org
