must.com.cy
Η 23η τελετή απονομής των Τράπεζα Κύπρου Man of the Year Awards, που πραγματοποιήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2025 στο The Royal Hall στη Λευκωσία, ήταν γεμάτη λαμπερές παρουσίες, συγκίνηση και δυνατές στιγμές. Ωστόσο, η πιο συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή της βραδιάς ήταν η απονομή του βραβείου «Τιμής Ένεκεν» στον αξέχαστο μουσικοσυνθέτη Στέλιο Πισή, έναν αληθινό μαχητή της ζωής.
Η μητέρα και η αδελφή του αείμνηστου δημιουργού ανέβηκαν στη σκηνή για να παραλάβουν το βραβείο από τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Γιώργο Τσιάκκα. Τη στιγμή που ανακοινώθηκε το όνομα του Στέλιου Πισή, η αίθουσα βυθίστηκε σε απόλυτη σιγή, μόνο και μόνο για να σπάσει λίγο αργότερα από ένα παρατεταμένο, όρθιο χειροκρότημα, γεμάτο συγκίνηση και σεβασμό για την ανεκτίμητη προσφορά του.
Ο Γιώργος Τσιάκκας, εμφανώς συγκινημένος, μίλησε για τον σπουδαίο συνθέτη με λόγια που άγγιξαν τις καρδιές όλων: «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν λυγίζουν μπροστά στις δυσκολίες. Άνθρωποι που, ακόμα κι όταν η ζωή τούς στερεί, βρίσκουν τρόπους να δημιουργούν, να προσφέρουν, να εμπνέουν. Ο άνδρας που τιμούμε απόψε δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος μουσικός και συνθέτης - ήταν ένα σύμβολο δύναμης, θέλησης και αστείρευτου ταλέντου».
Ο Στέλιος Πισής δεν ήταν μόνο ένας χαρισματικός μουσικοσυνθέτης. Ήταν ένας άνθρωπος που αρνήθηκε να αφήσει την ασθένειά του να σταθεί εμπόδιο στο όνειρό του. Από μικρή ηλικία, η μουσική έγινε το πάθος του, η γλώσσα του, ο τρόπος με τον οποίο εξέφραζε τα πιο βαθιά του συναισθήματα. Όταν οι γιατροί τού διέγνωσαν μυϊκή δυστροφία, δεν σταμάτησε. Αντίθετα, ανακάλυψε νέους τρόπους να δημιουργεί.
Όπως τόνισε ο Γιώργος Τσιάκκας: «Από μικρή ηλικία, η μουσική ήταν η φωνή και η ψυχή του. Όταν το σώμα του τον πρόδωσε, εκείνος δεν σταμάτησε. Άλλαξε τα μέσα, αλλά όχι το όραμά του. Με ένα δάχτυλο, με τα μάτια του, με την καρδιά του, έγραψε μελωδίες που άγγιξαν τις ψυχές μας, αποδεικνύοντας πως η δημιουργία δεν γνωρίζει εμπόδια».
Η ζωή του Στέλιου Πισή ήταν γεμάτη από αντοχή και δημιουργία. Από το 1994, όταν κέρδισε το πρώτο του βραβείο σε παγκύπριο διαγωνισμό σύνθεσης, μέχρι τη στιγμή που συνεργάστηκε με μεγάλες ορχήστρες, η μουσική του έγινε φάρος ελπίδας και έμπνευσης. Η τέχνη του ξεπέρασε τα όρια της προσωπικής του μάχης, καθώς αφιέρωσε το έργο του στη φιλανθρωπία, προσφέροντας χαρά και αισιοδοξία σε όσους τον άκουγαν.
Η οικογένειά του ήταν πάντα δίπλα του, στηρίζοντάς τον ακούραστα. Ο ίδιος είχε πει: «Οι γονείς μου ήταν τα χέρια μου και τα πόδια μου».
Και αυτό το βραβείο δεν ήταν μόνο μια τιμή για τον ίδιο, αλλά και για εκείνους που στάθηκαν δίπλα του σε κάθε του βήμα.
Η απονομή του βραβείου «Τιμής Ένεκεν» στον Στέλιο Πισή ήταν μια υπενθύμιση ότι οι πραγματικοί ήρωες δεν είναι μόνο αυτοί που θριαμβεύουν στη σκηνή, αλλά και εκείνοι που αντιμετωπίζουν τις πιο μεγάλες δοκιμασίες με αξιοπρέπεια, πάθος και αστείρευτη αγάπη για τη ζωή.
