Kathimerini.gr
«Ο άνεμος φυσούσε πολύ δυνατά και η βροχή ερχόταν πλάγια. Ηταν μια άγρια κατάσταση». Η Τίφανι Χάφερ είναι ξύπνια από τις τέσσερις τα ξημερώματα και περιμένει την ανατολή του ηλίου για να δει τι ζημιές προκάλεσε ο τυφώνας «Μίλτον» που λίγο μετά τα μεσάνυχτα «χτύπησε» και την παραθαλάσσια πόλη Τάρπον Σπρινγκς όπου ζει. Παρά το γεγονός ότι η ταχύτητά του είχε μειωθεί όταν έφτασε στη Φλόριντα, εντάσσοντάς τον από την κατηγορία 5 στην κατηγορία 1, ο τυφώνας «σάρωσε» την περιοχή που βρίσκεται στην ακτή του κόλπου της Φλόριντα, βόρεια της πόλης Τάμπα στην κομητεία Πινέλας.
Μικρές εκρήξεις
«Ολη τη νύχτα, λαμβάναμε ειδοποιήσεις για πλημμύρες και ανεμοστρόβιλους», λέει η Χάφερ στην «Κ». «Ο ουρανός άλλαζε χρώματα, από μπλε γινόταν πράσινος. Eβρεχε τόσο πολύ που δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μοιάζουν οι δρόμοι σε δύο ώρες που θα ξημερώσει». Σε λίγα λεπτά φτάνουν και οι πρώτες αναφορές για ζημιές σε κτίρια, ενώ πολλά σπίτια δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα. Από τα παράθυρα και μέσα στο σκοτάδι, διακρίνονται κορμοί δέντρων που έπεσαν σε αυλές σπιτιών και δρόμους. «Οι ηλεκτρικοί μετασχηματιστές έκαναν μικρές εκρήξεις όλο το βράδυ. Εμείς είχαμε ρεύμα, αλλά περιμένω νέα από την οικογένειά μου της οποίας το σπίτι είναι σε μέρος όπου η καταιγίδα ήταν πιο κοντά».
Στα βόρεια της Τάρπον Σπρινγκς, το ρεύμα έπεσε το απόγευμα της Τετάρτης, ενώ όσοι κάτοικοι παρέμειναν στα σπίτια τους δεν αντιμετώπισαν πλημμύρες, αλλά ανησυχούν λόγω της βροχής και του αέρα. «Η κακοκαιρία κόπασε γύρω στις τρεις τα ξημερώματα. Ακόμα δεν έχουμε ρεύμα, αλλά αισθάνομαι πολύ τυχερός που δεν υπήρξαν καταστροφές», περιγράφει κάτοικος της περιοχής. «Η δύναμη του ανέμου ήταν απίστευτη. Μένουμε με την κόρη μου σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα, καθώς χάσαμε το σπίτι μας σε προηγούμενο τυφώνα. Αλλά θα τα καταφέρουμε», συμπληρώνει η Πατρίσια Χέινς.
Η δύναμη του ανέμου ήταν απίστευτη. Μένουμε με την κόρη μου σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα, καθώς χάσαμε το σπίτι μας σε προηγούμενο τυφώνα. Αλλά θα τα καταφέρουμε. – Πατρίσια Χέινς.
Τη Δευτέρα, οι αξιωματούχοι της πόλης έκαναν έκκληση για εκκένωση της περιοχής. «Μας έστειλαν μηνύματα στο κινητό και άρχισαν από νωρίς να κυκλοφορούν με τα αμάξια στις γειτονιές, δίνοντας εντολή να εγκαταλείψουμε τα σπίτια. Ταυτόχρονα, ήρθαν ανακοινώσεις από τον κυβερνήτη Ρον ΝτεΣάντις», λέει η Χάφερ.
«Τα αντανακλαστικά στην περιοχή μας είναι γρήγορα και τη νύχτα που ξέσπασε η καταιγίδα οι αξιωματούχοι ανταποκρίθηκαν σε όλες τις κλήσεις για βοήθεια». Υποχρεωτική εκκένωση ζητήθηκε σε όσους ζουν στις ζώνες Α, Β και Γ και από τη δήμαρχο της Τάμπα, Τζέιν Κάστορ, όπως και από την κομητεία.
Πολλοί ήταν εκείνοι που υπάκουσαν στις εντολές και απομακρύνθηκαν από την πόλη. «Δεν γνωρίζω ακόμα τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που έφυγαν, αλλά εκτιμώ ότι ήταν περισσότεροι από τους μισούς της Τάρπον Σπρινγκς, του οποίου ο πληθυσμός είναι 26.000 κάτοικοι», σημειώνει ο δήμαρχος Παναγιώτης Κουλίας.
«Ασφαλίσαμε πόρτες, παράθυρα και περιμέναμε»
Ωστόσο, αρκετοί έμειναν πίσω για προσωπικούς κυρίως λόγους. «Το συγκρότημα πολυκατοικιών στο οποίο βρίσκεται και το διαμέρισμά μου, είναι υπερυψωμένο. Γι’ αυτό εγώ και οι γείτονες αποφασίσαμε να μείνουμε», λέει η Τζόαν Τζένινγκς. Η ίδια θεώρησε ότι δεν κινδυνεύει και έτσι δεν μετακινήθηκε, από επιλογή. Ομοίως έπραξε και η κ. Χάφερ η οποία τονίζει ότι «αποφασίσαμε να μείνουμε αφού παρακολουθήσαμε την τροχιά της καταιγίδας. Βρισκόμαστε στη βόρεια πλευρά και όταν συνειδητοποιήσαμε ότι θα είμαστε ασφαλείς από πλημμύρες, τότε δεν φύγαμε».
Υπήρχαν και κάτοικοι οι οποίοι δεν εγκατέλειψαν τις ιδιοκτησίες τους για επαγγελματικούς ή οικονομικούς λόγους. Μια από αυτές είναι η νοσοκόμα Σόφι Ρος. «Εστειλα τα παιδιά και τα σκυλιά μου σε άλλη περιοχή, στην ενδοχώρα. Εγώ έμεινα πίσω γιατί εργάζομαι στα επείγοντα περιστατικά και θα πρέπει να είμαι εδώ κατά τη διάρκεια και μετά την καταιγίδα», εξηγεί. Η Κέιλα Πίτερσον έφυγε σχεδόν αμέσως όταν άρχισαν οι ειδοποιήσεις για εκκένωση, αλλά όπως μας λέει, «η πλειονότητα των ανθρώπων που κατοικούν στο συγκρότημα πολυκατοικιών που ζω κι εγώ, δεν κατάφεραν να φύγουν καθώς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα». Και συμπληρώνει: «Τα εισοδήματά τους είναι χαμηλά, ζουν με δυσκολία. Γνωρίζω και πολλούς νότια της Τάρπον Σπρινγκς που δυστυχώς έπρεπε ή επέλεξαν να μείνουν πίσω».
Εστειλα τα παιδιά και τα σκυλιά μου σε άλλη περιοχή, στην ενδοχώρα. Εγώ έμεινα πίσω γιατί εργάζομαι στα επείγοντα περιστατικά και θα πρέπει να είμαι εδώ κατά τη διάρκεια και μετά την καταιγίδα. – Κέιλα Πίτερσον
Η Μαρία Βαζανέλλη – Μαγκλή θυμάται ακόμα τις συνέπειες που προκάλεσε στο τέλος Σεπτεμβρίου ένας άλλος τυφώνας, η «Ελεν». «Καταστράφηκαν πολλά σπίτια και επιχειρήσεις, να δούμε τώρα τι θα φέρει ο “Μίλτον”». Η ελληνικής καταγωγής κάτοικος της περιοχής δεν έφυγε από το σπίτι της, αλλά προετοιμάστηκε καλά για παν ενδεχόμενο. «Ασφαλίσαμε πόρτες, παράθυρα και περιμέναμε».
Η ελληνική κοινότητα
Με τα τηλέφωνα και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές στο χέρι, οι κάτοικοι της Τάρπον Σπρινγκς επικοινωνούν μεταξύ τους σε ομάδες που έχουν δημιουργήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ενωμένη σαν μια γροθιά, η κοινότητα έχει μάθει να μην τα παρατάει εύκολα. Στην κοινότητα αυτή ζουν και Ελληνες. Οι περισσότεροι ήρθαν από τα Δωδεκάνησα και συγκεκριμένα την Κάλυμνο το 1880. Αλλοι ήρθαν από τη Σύμη, την Υδρα, τις Σπέτσες και την Αίγινα. Εκτός από τις επιχειρήσεις, το φαγητό και τον Ελληνικό Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου που λειτουργεί ως κεντρικός κόμβος λατρείας και πολιτιστικών εκδηλώσεων, η περιοχή είναι γνωστή για τη βιομηχανία σπογγαλιείας. Αυτή έδωσε στην Τάρπον Σπρινγκς τον τίτλο «Παγκόσμια Πρωτεύουσα των Σφουγγαριών». Η προβλήτα με τα σφουγγάρια, η καρδιά της ελληνικής κοινότητας, βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Ανκλοτ.
Η επιθυμία να ξαναχτίσουμε μια ειρηνική πόλη είναι μεγάλη. Θα προχωρήσουμε με αγάπη και ελπίδα. Θα τα καταφέρουμε. – Αντρια Κόμπερλι
Οι τουρίστες επισκέπτονται τα σκάφη γεμάτα σφουγγάρια, παρακολουθούν επιδείξεις για τον τρόπο συγκομιδής τους και αγοράζουν αναμνηστικά από τα πολλά καταστήματα στην προκυμαία. «Οι καημένοι καταστηματάρχες στην προβλήτα, ποιος ξέρει τι θα αντικρίσουν τώρα. Ακόμα και στις τροπικές καταιγίδες, πλημμυρίζει πολύ εκεί», λέει η Πίτερσον. «Η κοινότητα έχει αστείρευτη ενέργεια και παθιασμένους ανθρώπους», τονίζει η Αντρια Κόμπερλι. «Η επιθυμία να ξαναχτίσουμε μια ειρηνική πόλη είναι μεγάλη. Θα προχωρήσουμε με αγάπη και ελπίδα. Θα τα καταφέρουμε».
