Kathimerini.gr
Την παραίτησή του στον Εμανουέλ Μακρόν υπέβαλε ο Γάλλος πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ μετά το ανατρεπτικό αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών που ανέδειξαν νικητή το ενιαίο μπλοκ της Αριστεράς. Ωστόσο, σύμφωνα με τη γαλλική προεδρία, ο Μακρόν αποφάσισε την προσωρινή παραμονή του Ατάλ στην πρωθυπουργία με στόχο «να διατηρηθεί η σταθερότητα στη χώρα».
Ο Ατάλ είχε προαναγγείλει την παραίτησή του χθες, Κυριακή, διευκρινίζοντας, ωστόσο, πως είναι πρόθυμος να παραμείνει στη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, αν αποφασίσει κάτι τέτοιο ο πρόεδρος Μακρόν.
Υπενθυμίζεται πως ο 34χρονος Ατάλ ανέλαβε τα καθήκοντά του τον περασμένο Ιανουάριο και έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός της Γαλλίας.
Ποια πρόσωπα εξετάζονται για την πρωθυπουργία
Σε κάθε περίπτωση αναμένονται οι επόμενες κινήσεις τόσο από την πλευρά του Μακρόν, όσο και από τους νικητές των εκλογών, δηλαδή τους ηγέτες του αριστερού Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP ) όσον αφορά το πρόσωπο που θα προτείνουν για την πρωθυπουργία.
Το NFP, ωστόσο, αποτελείται από διάφορα επιμέρους κόμματα –από το ακροαριστερό La France Insoumise (δηλ. Ανυπότακτη Γαλλίa») μέχρι τους πιο μετριοπαθείς Σοσιαλιστές, τους Πράσινους και τους Κομμουνιστές– και αναμένεται να υπάρξουν εσωτερικές διαμάχες σε ό,τι αφορά την απόφαση για την πρωθυπουργία.
Πληροφορίες από γαλλικά Μέσα Ενημέρωσης αναδεικνύουν το σενάριο ψηφοφορίας εντός του NFP για την πρόταση προσώπου για την πρωθυπουργία. Το ζήτημα του ποιος θα μπορούσε να αναλάβει πρωθυπουργός αναμένεται να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, με τον ηγέτη της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI), Ζαν-Λικ Μελανσόν, να προσφέρει τις υπηρεσίες του παρά τις αντιρρήσεις των συμμάχων του. Εντός του Νέου Λαϊκού Μετώπου, το LFI είναι η μεγαλύτερη δύναμη με 72 έδρες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ipsos, αλλά όλα τα υπόλοιπα κόμματα μαζί το ξεπερνούν.
Σύμφωνα με το Politico, η ενισχυμένη παρουσία της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI) στο κοινοβούλιο σε συνδυασμό με τη δυναμική παρουσία του Μελανσόν στις δύο προηγούμενες προεδρικές εκλογές θα δώσουν στο κόμμα το «πάτημα» για να υποστηρίξει ότι ο επικεφαλής της επόμενης κυβέρνησης θα πρέπει να είναι κάποιος από τις τάξεις του.
Εάν μάλιστα δοθεί τελικά η δυνατότητα της επιλογής στην LFI, το πιθανότερο είναι να επιλέξει τον ίδιο τον Μελανσόν, αν και η διχαστική προσέγγισή του σε μια σειρά από ζητήματα κάνει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους να τον θεωρούν «τοξικό», σημειώνει το Politico.
Ο ίδιος πάντως αναφέρει ότι δεν θέλει να «επιβάλει» τον εαυτό του ως τον επόμενο ηγέτη.
Εχουν ακουστεί επίσης και άλλα ονόματα μελών της LFI, όπως, μεταξύ άλλων, του συντονιστή του κόμματος, Μανουέλ Μπομπάρ και της προέδρου της ομάδας του στο κοινοβούλιο, Ματίλντ Πανό. Επιπλέον, ακούγεται και το όνομα της ανερχόμενης πολιτικής προσωπικότητας, Κλεμένς Γκετέ καθώς και του προέδρου της οικονομικής επιτροπής του, Ερίκ Κοκερέλ.
Στο δεύτερο κυβερνητικό σενάριο, σε έναν ενδεχόμενο συνασπισμό των δυνάμεων Μακρόν με τις (όποιες) δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, από τα γαλλικά ΜΜΕ μεταδίδεται πως εξετάζεται η λύση του σοσιαλιστή Ραφαέλ Γκλικσμάν για τη θέση του πρωθυπουργού, ως μια σαφώς πιο μετριοπαθής οδός σε σύγκριση με αυτήν του Μελανσόν.
Αλλα ονόματα που ακούγονται μεταξύ των Σοσιαλιστών, είναι και εκείνα του σημερινού αρχηγού τους, Ολιβιέ Φορ, και του απερχόμενου προέδρου της ομάδας τους στο κοινοβούλιο, Μπορίς Βαλόντ.
Μεταξύ των αριστερών που υιοθετούν μια πιο σκληρή γραμμή και εμφανίζονται ως «ανυπότακτοι» στον Μελανσόν, φαίνεται να αναδύεται ο Φρανσουά Ριφάν, πρώην δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, ο οποίος έχει επικρίνει την «Ανυπότακτη Γαλλία» για αυτό που περιέγραψε ως «μια έλλειψη επαφής με τις αγροτικές περιοχές της Γαλλίας», ενώ έχει αποκαλέσει τον Μελανσόν «μειονέκτημα».
Στη «μάχη», ωστόσο, θα μπορούσε να μπει και ένας παλιός… πρωταθλητής: Ο Φρανσουά Ολάντ. Ο πρώην σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας επέστρεψε στο προσκήνιο αφού κέρδισε την κούρσα στην εκλογική του περιφέρεια και θα γίνει μόλις ο δεύτερος πρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας που επανέρχεται στην Εθνοσυνέλευση αφού είχε διατελέσει αρχηγός του κράτους. Σύμφωνα πάντως με το Politico, ως φαβορί αυτή τη στιγμή εμφανίζεται ο Βαλόντ.
Αν δεν προκύψει κυβέρνηση από τα μετεκλογικά παζάρια, ο Μακρόν θα μπορούσε να διορίσει μια κυβέρνηση με επικεφαλής έναν υψηλόβαθμο κρατικό λειτουργό ή μια μη κομματική προσωπικότητα ευρύτερης αποδοχής που θα κυβερνήσει τουλάχιστον έως τον Ιούνιο του 2025 – οπότε είναι συνταγματικά εφικτό να προκηρυχθούν νέες εκλογές. Η Κριστίν Λαγκάρντ, νυν πρόεδρος της ΕΚΤ, είναι ένα όνομα που έχει ακουστεί για την πρωθυπουργία, ωστόσο δεν φαίνεται να συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες.
Τον περασμένο μήνα, ο σοσιαλδημοκράτης Γκλικσμάν έθεσε στο τραπέζι την πρόταση για μη κομματικό υποψήφιο, προτείνοντας τον Λοράν Μπερζέρ, πρώην επικεφαλής της Γαλλικής Δημοκρατικής Εργατικής Συνομοσπονδίας, του μεγαλύτερου συνδικάτου της Γαλλίας.
Τόσο στον αριστερό όσο και στον δεξιό χώρο, αναγνωρίζεται η ικανότητα του Μπερζέρ να επιτυγχάνει συναίνεση και να γεφυρώνει διαφορές. Η μετριοπαθής προσέγγισή του, ωστόσο, είναι πιθανό να βρίσκει αντίθετο τον Μελανσόν.
