Kathimerini.gr
Τίτλος: «Ο σύντροφος Τραμπ». Υπότιτλος: «Γιατί λειτουργεί όπως ακριβώς θα έπραττε ένα όργανο της Ρωσίας». Δεν πρόκειται για δημοσίευμα λαθρόβιου εντύπου της Ουκρανίας ή κάποιας Δημοκρατίας της Βαλτικής, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, αλλά για άρθρο του Βρετανού αναλυτή Εντουαρντ Λούκας στο Foreign Policy, ένα από τα πιο σοβαρά think tanks της Αμερικής. Κατά τον αρθρογράφο, ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ, αν και μάλλον δεν είναι πράκτορας της FSB, λειτουργεί «αντικειμενικά» ως τέτοιος, τινάζοντας στον αέρα την ατλαντική συνοχή και διευκολύνοντας τη στρατιωτική συντριβή της Ουκρανίας.
Το τηλεφώνημα
Η τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού προέδρου με τον Ουκρανό ομόλογό του, την περασμένη Τετάρτη, δεν επιβεβαίωσε τους πιο ακραίους φόβους των ατλαντιστών. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ διαφορετική από την επεισοδιακή συνάντηση της 28ης Φεβρουαρίου στον Λευκό Οίκο, όπου ο Ζελένσκι υπέστη ανελέητο μπούλινγκ μπροστά στις κάμερες. Αυτή τη φορά οι δύο άνδρες είχαν μόνο καλά λόγια ο ένας για τον άλλο και συμφώνησαν για περιορισμένη εκεχειρία ενός μήνα στις ενεργειακές υποδομές. Επιπλέον, ο Τραμπ δεσμεύτηκε ότι θα συνεχιστεί η παροχή όπλων και πληροφοριών στο Κίεβο, ενώ άφησε πίσω του την αξίωση για τα πολύτιμα ορυκτά της Ουκρανίας, βάζοντας στη θέση της την ιδέα να αναλάβουν οι ΗΠΑ τα πυρηνικά της εργοστάσια.
Γεγονός παραμένει ότι οι δύο πρώτοι μήνες της κυβέρνησης Τραμπ ευνόησαν ξεκάθαρα τη Μόσχα εις βάρος του Κιέβου. Στις 11 Μαρτίου οι Ουκρανοί υποχρεώθηκαν να αποδεχθούν, στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, την αμερικανική πρόταση για εκεχειρία ενός μήνα χωρίς καμία εγγύηση ασφαλείας, κάτι που μέχρι τότε πεισματικά απέρριπταν. Ωστόσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν ροκάνισε τον χρόνο, καθώς δεν εννοεί να ξεκινήσει στα σοβαρά τη διαπραγμάτευση προτού εκδιώξει και τα τελευταία ουκρανικά στρατεύματα από τα ρωσικά εδάφη στο Κουρσκ.
Στη συνομιλία του με τον Τραμπ, την Τρίτη, συνέχισε την παρελκυστική τακτική, αλλά για να μην αφήσει με άδεια χέρια τον συνομιλητή του τού πρόσφερε μια εξαιρετικά περιορισμένη εκεχειρία στις ενεργειακές υποδομές. Η επέκταση της εκεχειρίας στη Μαύρη Θάλασσα και η πλήρης κατάπαυση του πυρός παραπέμφθηκαν σε μεταγενέστερες συναντήσεις «επιτροπών ειδικών», όρος που, στην ιδιόλεκτο της ρωσικής διπλωματίας, είναι συνώνυμος του κατενάτσιο.
«Σε δύο μήνες»
Η άμεση αντίδραση του Ζελένσκι ήταν να απορρίψει τον ελιγμό του Πούτιν ως παγίδα, αλλά την επόμενη ημέρα αναγκάστηκε να υποκύψει, αφού ο συνομιλητής του δεν του άφησε άλλα περιθώρια. Ο στενός παρτενέρ του Τραμπ –στο real estate, στο γκολφ και εσχάτως στη διεθνή διπλωματία– Στιβ Γουίτκοφ εκτίμησε ότι η πλήρης κατάπαυση του πυρός θα έρθει, τελικά, σε ορίζοντα δύο μηνών. Εάν επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση, θα πρόκειται για αποφασιστικό βήμα προς μια καρχηδόνια ειρήνη. Στη μακρά συνομιλία της περασμένης Τρίτης, ο Πούτιν έθεσε στον Τραμπ πολύ σκληρούς όρους ακόμη και για μια εκεχειρία ενός μήνα: διακοπή της δυτικής βοήθειας στην Ουκρανία και παύση στην κινητοποίηση του ουκρανικού στρατού.
Οσον αφορά τη μόνιμη ειρήνευση, ο Ρώσος πρόεδρος έχει χαράξει καθαρά τις κόκκινες γραμμές του: ουδετερότητα της Ουκρανίας, κατοχυρωμένη με νομικά δεσμευτική συνθήκη για να μην ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ, περιορισμός των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, διατήρηση των εδαφών που έχει καταλάβει ο ρωσικός στρατός, μη αποστολή στρατιωτικής δύναμης χωρών του ΝΑΤΟ ή συμμάχων τους παρά μόνο παρατηρητών του ΟΗΕ ή του ΟΑΣΕ. Επιπλέον, είναι μάλλον βέβαιο ότι θα αξιώσει εκλογές για την αντικατάσταση του Ζελένσκι, κάτι που φαίνεται να επιδιώκει και ο Τραμπ – ήδη ο ειδικός απεσταλμένος του, Κιθ Κέλογκ, έχει συναντήσει όλους τους ηγέτες της ουκρανικής αντιπολίτευσης.
Ξανά στο τραπέζι
Για την ώρα, το μεγαλύτερο κέρδος της Ρωσίας από τους δύο μήνες της προεδρίας Τραμπ είναι η έξοδός της από τη διεθνή διπλωματική καραντίνα των Δυτικών και η επιστροφή της στον ρόλο της αξιοσέβαστης μεγάλης δύναμης και του πιθανού εταίρου, με υπολογίσιμο λόγο σε όλες τις μείζονες κρίσεις. Στην επικοινωνία της Τρίτης, Τραμπ και Πούτιν συζήτησαν για αμερικανικές επενδύσεις στην ενέργεια και στις σπάνιες γαίες της Ρωσίας, για το Μεσανατολικό και για πιθανή ρωσική μεσολάβηση σχετικά με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Στη Μόσχα, η ευφορία δύσκολα κρύβεται αυτές τις ημέρες. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ έλεγε τις προάλλες ότι «οι πρόεδροι Πούτιν και Τραμπ καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο και εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο», κάτι που τους επιτρέπει να διαβουλεύονται για τη «νέα παγκόσμια τάξη». Πιο ωμός, ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ υπενθύμισε στους Ευρωπαίους τον γνωστό αφορισμό που λέει πως, όταν δεν βλέπετε το όνομά σας στις καρτέλες των προσκεκλημένων στο δείπνο, πιθανότατα θα το βρείτε στο μενού.
Ιδού τι έγραψε στο Telegram: «Η τηλεφωνική συνδιάλεξη των προέδρων Πούτιν και Τραμπ έδειξε ότι μόνο η Ρωσία και η Αμερική βρίσκονται στην τραπεζαρία. Στο μενού υπάρχουν ορεκτικά –λαχανάκια Βρυξελλών, βρετανικά fish & chips, γαλλικός κόκορας– και το κυρίως πιάτο είναι παϊδάκια Κιέβου. Καλή σας όρεξη»!
Ο κίνδυνος αποκλεισμού τους από μια επερχόμενη νέα Γιάλτα οδηγεί τις κυρίαρχες δυνάμεις της Ευρώπης στον δρόμο του μιλιταρισμού, σε σημείο που μια κυβέρνηση Εργατικών στη Βρετανία να κόβει τα επιδόματα ατόμων με ειδικές ανάγκες για να ενισχύσει τον στρατό της. Ωστόσο, τα περιθώρια της γηραιάς και γερασμένης ηπείρου είναι περιορισμένα. Ο βρετανικός στρατός είναι ο μικρότερος από την εποχή των Ναπολεόντειων Πολέμων.
Οσο κι αν η Κομισιόν διευκολύνει τον δανεισμό για την Αμυνα, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία πολύ δύσκολα θα ρισκάρουν να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα μεγάλα χρέη τους, διακινδυνεύοντας εξωφρενικά υψηλά επιτόκια. Εξάλλου, η ισχυρή βαρυτική έλξη της τραμπικής Αμερικής εντείνει τις φυγόκεντρες τάσεις μέσα στην Ε.Ε., όπως δείχνει η βαθμιαία απομάκρυνση της Ιταλίας από τους ακραιφνείς υποστηρικτές της Ουκρανίας.
Μυθιστορήματα
Τα υπαρξιακά αδιέξοδα θρέφουν την πολιτική παράνοια. Συνήθως σοβαρά έντυπα, όπως η γαλλική Le Figaro, βγάζουν από τη ναφθαλίνη παλιές θεωρίες συνωμοσίας κατά τις οποίες η KGB «κρατάει» τον Τραμπ από την εποχή του πρώτου γάμου του με την Ιβάνα Ζελνίκοβα, μανεκέν από την τότε Τσεχοσλοβακία, ή από ρωσικά δάνεια που διέσωσαν τον όμιλό του ή από βίντεο σεξουαλικού περιεχομένου. Στις πιο προχωρημένες εκδοχές, ο Τραμπ στρατολογήθηκε από την KGB το 1987 με το κωδικό όνομα «Κράσνοφ». Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι…
Οσοι επιμένουν να σκέφτονται με όρους Τζον Λε Καρέ είναι γιατί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ο διπολικός, ψυχροπολεμικός κόσμος του Τζον Λε Καρέ, μέσα στον οποίο οι ευρωπαϊκές ελίτ μεγάλωσαν και βρήκαν τις βολικές θέσεις τους, αποτελεί ανεπιστρεπτί παρελθόν. Ο Τραμπ δεν είναι εκείνος που σκότωσε αυτόν τον κόσμο, απλώς ετοιμάζεται να του κάνει την αξιοπρεπή κηδεία που δικαιούται. Οσο πιο γρήγορα το καταπιούν, τόσο καλύτερα για όλους μας.
