Kathimerini.com.cy
Η γκαλερί Stand in Line παρουσιάζει από την Παρασκευή 5 Απριλίου την ατομική έκθεση έργων της Ελληνίδας σύγχρονης εικαστικού Κικής Κολυμπάρη, με τίτλο «Traveller». Η Κική Κολυμπάρη γράφει για τη δουλειά της: «Όταν ξεκινώ ένα έργο, έχω κατά νου το πώς θα τοποθετηθούν κάποια στοιχεία και πόσο χώρο θα τους δώσω. Συχνά όμως ανατρέπονται όλα γιατί, όσο ζωγραφίζω, μέσα στο έργο μου, εισβάλλει και η πραγματικότητα (όσα δεν υπολόγισα, τα απρόοπτα, οι εμμονές μου και, βέβαια, τα “λάθη”). Η ζωγραφική με την απεριόριστη δημιουργική ελευθερία που μου δίνει, με καλεί να πειθαρχήσω, να αναγνωρίσω τις καταστάσεις και να τις διαχειριστώ». Ο ιστορικός τέχνης, Γιώργος Μυλωνάς, γράφει για την Κική Κολυμπάρη και τα έργα της: «Στην αίθουσα της Stand in Line - Art Space, η ζωγράφος παρουσιάζει ένα σύνολο έργων που αναδύονται από την ψυχική της ενδοχώρα κι έχουν την υφή των πολύπλοκών μηχανισμών των φαντασιώσεων και του ονείρου, των συνειρμών του ρεμβασμού. Το έργο μπορεί να γεννιέται από μια εικόνα της καθημερινής ζωής και να αναπτύσσεται συνειρμικά, ελεύθερα προς κατευθύνσεις που δεν έχουν επιλεγεί συνειδητά, μέσα από χρώματα και μοτίβα που εκ πρώτης όψεως φαίνονται ξένα, ακόμη κι ασύνδετα μεταξύ τους».
Σε α’ πρόσωπο (Κική Κολυμπάρη)
Μου αρέσει το χρονικό σημείο, όταν κάτι που κοιτάζω δεν μου είναι ακόμη ξεκάθαρο και προσπαθώ να το διαλευκάνω (ας πούμε, μια πολύ μικρή εικόνα στο κινητό ή μια σκηνή που εξελίσσεται μακριά). Πάνω σε αυτή την προσπάθεια ερμηνείας, δημιουργώ συχνά αστείους συνειρμούς. Σαν τους βαρήκοους που δεν ακούνε καλά μια λέξη και επαναλαμβάνουν κάτι που κάνει ομοιοκαταληξία. Μόνο που οι ομοιοκαταληξίες που βγάζω εγώ είναι οπτικές.
Όσο οι εικόνες είναι ακόμη δυσνόητες, ανοίγουν ένα μεγάλο, πρωτόγνωρο - και σε μένα - φάσμα πιθανοτήτων και μου δίνουν απεριόριστη ελευθερία στη μετάφραση (στην τελική, αν δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, μπορεί να είναι οτιδήποτε). Η ελευθερία αυτή, μου είναι πολύ σημαντική, γι’ αυτό και προσπαθώ στα έργα μου, να «επαναφέρω» μια τέτοια, «ασαφή» κατάσταση. Έτσι πυροδοτείται ένα παιχνίδι διασκεδαστικό, κατά το οποίο τελικά, έρχομαι πιο κοντά στον ίδιο μου εαυτό.
Η οπτική «ασάφεια» για την οποία μιλάω, είναι γοητευτική και μου θυμίζει την επίσης ασαφή μουσική και τις μυστήριες συγχορδίες που γεννιούνται, όταν οι μουσικοί κουρδίζουν και προσπαθούν να συντονίσουν τα όργανα, πριν από μια μεγάλη συναυλία. Όπου, και πάλι, προσπαθώ να «πιάσω» τη μελωδία.
Όταν ξεκινώ ένα έργο, έχω κατά νου το πώς θα τοποθετηθούν κάποια στοιχεία και πόσο χώρο θα τους δώσω. Συχνά όμως ανατρέπονται όλα γιατί, όσο ζωγραφίζω, μέσα στο έργο μου, εισβάλλει και η πραγματικότητα (όσα δεν υπολόγισα, τα απρόοπτα, οι εμμονές μου και, βέβαια, τα «λάθη»).
Αυτό το αφήνω να συμβεί διότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το τι μπορεί να μάθει κανείς, το τι μπορεί να εκτοπίσει κάποια πράγματα. Προσπαθώ να εντοπίζω τα «μικρά και ασήμαντα» που μπορεί να κάνουν τη διαφορά, να ορίσουν, να δώσουν νόημα. Με άλλα λόγια, τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει μια κατάσταση να λειτουργήσει, να την αλλάξει, να την επαναπροσδιορίσει; Ένα ρηχό παράδειγμα είναι: αν τα χρώματα x και ψ γειτνιάζουν, ενώ δεν ταιριάζουν, ενώ «δεν θα έπρεπε», τι είναι αυτό που μπορεί να ανατρέψει αυτή την ανισορροπία και να τα παντρέψει αρμονικά; Ποιες είναι αυτές οι «μεγάλες λεπτομέρειες» που μπορεί να αλλάξουν τα πάντα; Αλλά όπως είπα, αυτό είναι ένα παράδειγμα ρηχό.
Η ζωγραφική με την απεριόριστη δημιουργική ελευθερία που μου δίνει, με καλεί να πειθαρχήσω, να αναγνωρίσω τις καταστάσεις και να τις διαχειριστώ. Άλλωστε, οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο ζήτημα στην τέχνη, βρίσκω ότι αντανακλάται στην καθημερινότητα. Τα αινίγματα, τα θεωρήματα, οι κανόνες και οι εξισώσεις στη ζωγραφική είναι τα ίδια που ισχύουν και στη ζωή καθεαυτή.
Ο ιστορικός τέχνης, Γιώργος Μυλωνάς, γράφει για την Κική Κολυμπάρη και τα έργα της: «Η Κική Κολυμπάρη αγαπά να ταξιδεύει με τρένο. Μπροστά στο παράθυρο, η ταχύτητα αλλάζει το τοπίο, μπερδεύει τις εικόνες και δημιουργεί έναν κόσμο ρευστό, πολύχρωμο κι αισθητηριακά παραδομένο σ’ έναν έρωτα χωρίς προκατάληψη. Έτσι μοιάζει και η ζωγραφική της: εικόνες απροσδιόριστες, αντικείμενα που αιωρούνται, δέσμες χρωματικές με φλουταρισμένα στοιχεία, προβάλλονται στα μάτια μας έξω από τις ράγες της μνήμης.
Το βλέμμα της αρχικά κεντρίζουν αντικείμενα από την καθημερινότητα, συνηθισμένα θέματα, σαν να θέλει να τα διαπεράσει και να βρει μιαν αλήθεια πίσω από το προφανές. Υπάρχει η αποδοχή ως προς τις συντεταγμένες και την ίδια στιγμή μια απόπειρα διάλυσης της προκατασκευασμένης όψης. Πολύχρωμα, κατακερματισμένα αντικείμενα πυκνώνουν σε συμπαγείς όγκους, σε μεταφυσικές κυβιστικές μελέτες που ξεχωρίζουν από ένα παλλόμενο εσωτερικό φως. Μια μετα-ποπ εικονογραφική αντίληψη που δεν περιγράφει ψυχρά αυτό που η ζωγράφος εξετάζει. Αποκαλύπτοντας αυτό που βλέπει, αποκαλύπτει τον εαυτό της.
Στην αίθουσα της Stand in Line - Art Space, η ζωγράφος παρουσιάζει ένα σύνολο έργων που αναδύονται από την ψυχική της ενδοχώρα κι έχουν την υφή των πολύπλοκών μηχανισμών των φαντασιώσεων και του ονείρου, των συνειρμών του ρεμβασμού. Το έργο μπορεί να γεννιέται από μια εικόνα της καθημερινής ζωής και να αναπτύσσεται συνειρμικά, ελεύθερα προς κατευθύνσεις που δεν έχουν επιλεγεί συνειδητά, μέσα από χρώματα και μοτίβα που εκ πρώτης όψεως φαίνονται ξένα, ακόμη κι ασύνδετα μεταξύ τους. Η Κολυμπάρη μοιάζει να απολαμβάνει την έκπληξη που θα γνωρίσει ζωγραφίζοντας το έργο. Οι συνήθεις χειρονομίες, οι αντιθέσεις αλλά και τα τυχαία ευρήματα είναι μέρος της διαδικασίας που προσφέρει ένα νήμα, την άκρη του μίτου που ξετυλίγει η ζωγράφος την ώρα της δημιουργίας ως την τελευταία πινελιά. Κύριος στόχος δηλαδή, είναι η διαισθητική προσέγγιση της εικόνας. Εισιτήριό της, όχι μόνο εικόνες πραγματικότητας, μνήμης ή ενατένισης, αλλά κυρίως η συνύπαρξή τους με μοτίβα και σύμβολα μέσα στα όρια που αναδεικνύει η πλούσια ματιέρα των χρωμάτων στο τελάρο.
Ίχνη ρεαλισμού σε μη ρεαλιστικά περιβάλλοντα είναι σα να μιλούν για τις κρυφές αλήθειες που ενορχηστρώνουν κάθε φορά τον κόσμο μας. Σαν η ζωγράφος να εισέβαλλε σε μια άλλη διάσταση κι απέσπασε για λογαριασμό μας το πολύτιμο στιγμιότυπο που αντικρίζουμε. Όμως η ζωγραφική της δεν προσφέρει πυξίδα για ακριβή τοποθέτηση του θεατή απέναντί της. Είναι ανοιχτή στο βλέμμα του καθενός, σε ερμηνείες που οδηγούν σε αμέτρητα ταξίδια ανάμεσα στο προφανές και το ασαφές, στο φανερό και το κρυμμένο.
Και μπορεί οι πίνακές της να μην έχουν θέμα ευανάγνωστο, αλλά η πινελιά της δεν είναι αθώα, δεν είναι αποτέλεσμα ορμής και βίαιης χειρονομίας. Στις διαστάσεις του πίνακα πετυχαίνει μια διαχείριση της φωτιστικής κλίμακας έτσι ώστε η σχηματιζόμενη φιγούρα ή τα αντικείμενα να αποκτούν τρισδιάστατη υπόσταση. Χωρίς να δείχνεται «υλική», που σημαίνει με πλούσια χρωματική πάστα, έχει αιτήματα γλυπτικής στη ζωγραφική της. Δεν σκαλίζει την ίδια τη μπογιά επάνω στον καμβά, σκαλίζει όμως την υφή των όγκων, τους αποδίδει διαφορετική υφή-ύφανση, εγγράφει επάνω τους. Ταυτόχρονα, αντιπαραθέτει φωτεινές και σκοτεινές επιφάνειες, γεμάτα και κενά σχήματα, σχηματισμούς που ανασύρουν γνώριμες μορφές μέσα από διάφορους χρωματισμούς. Υπάρχει η αίσθηση του τρισδιάστατου με συνθέσεις ποιητικές, σαν να εισχωρούν η μία μέσα την άλλη. Υπάρχει η μνήμη του σκιοφωτισμού που τα κάνει σαν γλυπτά αλλά, συγχρόνως, εκκινεί από τη μεταφυσική διάσταση της σχέσης φωτός και σκότους, σύμφωνα με τη βυζαντινή παράδοση (εκτός από ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, διδάχτηκε βυζαντινή εικονογραφία, εγκαυστική, νωπογραφία και γλυπτική).
Η Κική Κολυμπάρη μοιράζεται, για πρώτη φορά, στην Κύπρο έναν προσωπικό χάρτη από φανταστικές σκηνογραφίες και παράθυρα ανοιχτά σε τόπους αλλούτερους. Η αλήθεια τους συνίσταται στη διαρκή μεταφορά της ανάμεσα στη θέληση να δημιουργήσει νέους προορισμούς και στην έκφραση μιας ευαισθησίας που είναι συνδεδεμένη με την ένταση των συναισθημάτων. Στις συνθέσεις της ανιχνεύεται μια απόπειρα αυτοανάλυσης. Η ανάγκη απόδοσης του χώρου αντανακλά τη βαθιά αγωνία της να προσδιορίζει τη θέση και τη σχέση με τον κόσμο και το περιβάλλον της. Είναι μια διαδρομή ζωής και τέχνης, στην οποία η έρευνα και η παρατήρηση του χρώματος, της φύσης και του φωτός δεν βρίσκουν τέλος».
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη Γερμανίας. Σπούδασε και αποφοίτησε (2012-2017) από το Εικαστικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας. Έως σήμερα, έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις: το 2024 (“TRAVELLER”) στην γκαλερί Stand in Line- Art Space στη Λευκωσία Κύπρου, το 2022 (“AFTERIMAGES) και το 2019 (“PLANTED OCCURRENCES”) στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως την γκαλερί Α. Αντωνοπούλου στην Αθήνα («Διασταυρώσεις»/ 2023) Galerie Münsterland στο Emsdetten (“Wo man sich trifft”/ 2023), την Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων («Εncore! - Νέα Eλληνική ζωγραφική»/ 2023), τη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων («Έργα της συλλογής Αντώνη και Άζιας Χατζηιωάννου»/ 2022), την Ελληνοαμερικανική Ένωση (“Have a Seat”/ 2022), το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη (“WAAG”/ 2021), το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Museo Regionale d' Arte Moderna e Contemporanea του Παλέρμο (“Leonardesca”/ 2021), το Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου στην Κρήτη («21! Σύγχρονη Eλληνική ζωγραφική»/ 2020), την Art Athina (2020, 2021) την Πινακοθήκη των Κυκλάδων στη Σύρο (“Entity Battlefields”/ 2020), το Kunst- und Projekthaus “Torstrasse 111” στο Βερολίνο (“A matter of touch”/ 2020), το Μουσείο Αγίου Αυγουστίνου στη Γένοβα (2019), το Κάστρο των Δουκών της Πομερανίας στο Στσέτσιν (2019), το Μουσείο Ηρακλειδών στην Αθήνα (“Κοσμοναύτες εσωτερικού διαστήματος”/ 2018), το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη («Εικαστική/Ψηφιακή μνήμη»/ 2014) στην Αθήνα, κ.α. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Stand in Line - Art Space, Μετοχίου26A, Άγιος Ανδρέας, Λευκωσία. Διάρκεια μέχρι 27 Απριλίου. Πληροφορίες τηλέφωνο 99412000, standinlineartspace@gmail.com
