Ο Έλληνας ποπ σουρεαλιστής ζωγράφος Θεόφιλος Κατσιπάνος παρουσιάζει στη Λευκωσία τη νέα του εικαστική δουλειά με τίτλο «Ανθρώπινες Αντανακλάσεις» στην γκαλερί «Stand in Line». Στην «Κ» μίλησε ο καλλιτέχνης για την τέχνη του, για το μεταφυσικό, για την επιτυχία αλλά και πώς η Εκκλησία έπαιξε ρόλο στη δουλειά του. «Νομίζω με έχει επηρεάσει βαθύτατα με την έννοια ότι τα έργα έχουν ένα στοιχείο μεταφυσικό που έχει η Εκκλησία μέσα» λέει. Εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που μίλησε για τη ζωγραφική, με ένα δέος και με μια δόση ρομαντικότητας που θυμίζει μια άλλη εποχή...
–Ξεκινώντας από τον τίτλο της έκθεσης «Ανθρώπινες Αντανακλάσεις» τι σημαίνει για εσάς;
–Είναι το χαρακτηριστικό της δίκης μου ψυχής που μπορώ να δω μέσα στα έργα, μια λειτουργία του καθρέφτη στο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα και πώς βλέπω μέσω των συναισθημάτων το δικό μου κόσμο προς τα έξω.
«Μ’ αρέσει να ακούω την αφήγηση του κοινού προς τα έργα μου αλλά δεν μπορείς να την ακολουθάς συνέχεια, διότι μετά θα χαθείς», αναφέρει ο Θεόφιλος Κατσιπάνος
–Αλληλοεπιδράτε με τα έργα σας;
–Σίγουρα και γι’ αυτό βγήκε ο συγκεκριμένος τίτλος της έκθεσης, που είναι μια αντανάκλαση του εαυτού μου. Μέσα από αυτό θέλω να δείξω πώς αισθάνομαι, για τον φυσικό και συναισθηματικό κόσμο, πώς βλέπω γενικά εγώ τον κόσμο διαφορετικά. Αυτό που θέλω να δει το κοινό με εμένα είναι τη λύπη, τη νοσταλγία, τη χαρά, το αστείο, τον αυτοσαρκασμό, οτιδήποτε υπάρχει μέσα στη ζωή.
–Σημαντικό στοιχείο στη δουλειά σας είναι η παραμόρφωση.
–Η παραμόρφωση που γίνεται στα έργα μου, όπως για παράδειγμα τα μεγεθυμένα κεφαλιά, που έχω κάνει πολλές φορές είναι κάτι το οποίο δεν αναγνώριζα καν, μου γινόταν ενστικτωδώς. Θεωρώ ότι είναι ένα τρικ για να μπορέσω να φέρω τα πράγματα στον δικό μου τον κόσμο, είναι αναγκαίο κακό. Μου φαίνεται πολύ τετριμμένο να είναι μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, οπότε διορθώνει πάρα πολύ το έργο. Φεύγει η ωραιοποίηση του τετριμμένου και γίνεται για εμένα ακόμη πιο αληθινό. Όσο πιο πολύ ξεφεύγεις από την πραγματικότητα τελικά καταλήγεις να ξαναέρθεις στο σημείο αυτό. Αλλά φυσικά θέλεις όλο αυτό να βγάζει και νόημα, να υπάρχει παραμόρφωση στο έργο για κάποιο λόγο, για κάποιο στόχο.
–Μιλήστε μου για το όνειρο στη ζωγραφική σας.
–Είναι η αίσθηση που μπορεί να έχεις σ’ ένα όνειρο, το πρωί μπορεί να μη θυμάσαι τι έχεις δει αλλά την αίσθηση την έχεις αυτό σε συνδυασμό με μια ανατροπή του ιδίου του ονείρου μου λειτουργεί σαν μια διαδικασία αναρχικού κομματιού που πάει κόντρα σε όλο αυτό. Σίγουρα τα έργα έχουν ένα πλαίσιο ονειρικό. Δεν επηρεάζομαι συνειδήτα από τα όνειρά μου, αλλά αρκετές φορές έχω βρει λύσεις για έργα μου μέσα από τα όνειρά μου.
–Επηρεάζει τη ζωγραφική σας το κοινό, αλλά και το τι συμβαίνει έξω στον κόσμο;
–Όχι, δεν το κάνεις για το κοινό, με ενδιαφέρει η γνώμη τους. Μ’ αρέσει να ακούω την αφήγηση του κοινού προς τα έργα μου, αλλά δεν μπορείς να την ακολουθείς συνέχεια, διότι μετά θα χαθείς. Για το δεύτερο σίγουρα! Υπάρχει μια όμορφη ιστορία της Φρίντα Κάλο έχει ένα έργο της που είναι μια κοπέλα με 30 μαχαιριές και τη ρώτησαν γι’ αυτό και εκείνη είπε «ναι, το διάβασα στην εφημερίδα ότι κάποιος σκότωσε τη γυναίκα του». Και αυτή την ιστορία την ασπάζομαι, η ζωή είναι πολύ πιο έντονη από οτιδήποτε εγώ απεικονίζω στα έργα μου.
Η ανάγκη για μοναδικότητα
–Τι είναι αυτό που παρατηρείτε στις μέρες μας καλλιτεχνικά;
–Μου αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν πράγματα με τα χέρια τους. Έχει χαθεί αυτή επαφή με το υλικό που μετουσιώνεται σε κάτι άλλο. Είναι κάτι το οποίο, όσο περνάει ο καιρός, χωρίς να κατακρίνω το digital, αλλά όσο περνάει η εποχή προς τα εκεί τόσο πιο πολύ νιώθω τη χαρά να βλέπω ανθρώπους να κάνουν έργα με υλικά πράγματα. Υπάρχει η ανάγκη για μοναδικότητα στα έργα. Ένα απλό σχέδιο στη φύση να κάνεις είναι μοναδικό, υπάρχει ένα. Η Τζοκόντα είναι μία στο σύμπαν, είναι σαν τον άνθρωπο όλοι μας είμαστε μοναδικοί.
–Μου έχετε αναφέρει στην αρχή ότι ο παππούς και ο πατέρας σας ήταν της Εκκλησίας, πώς σας άγγιξε αυτό ζωγραφικά;
–Νομίζω με έχει επηρεάσει βαθύτατα με την έννοια ότι τα έργα έχουν ένα στοιχείο μεταφυσικό που έχει η Εκκλησία μέσα. Δεν είναι υλικό αυτό το πράγμα που βλέπεις αλλά υπάρχει μια ενέργεια παραπάνω, το έχω και στη ζωή αυτό. Σίγουρα με έχει αγγίξει με την καλή έννοια, δεν είμαι θρησκευόμενος αλλά νιώθω ένα δέος μπαίνοντας σε μια εκκλησία. Μέχρι τον 18ο αιώνα τα έργα ζωγραφικής γίνονταν πάνω στην εκκλησία, με αυτές τις επιρροές με βοήθησε να διαβάζω καλυτέρα το θεματολογικό κομμάτι του έργου μαζί με το πλαστικό της ζωγραφικής και πραγματικά πιστεύω σε όλα μου τα έργα υπάρχει αυτό το στοιχείο.
–Τι σημαίνει επιτυχία για εσάς;
–Όλοι οι ζωγράφοι θέλουν να κάνουν ένα έργο, εκείνο το ένα που θα επηρεάσει… Ένας από του λογούς που λάτρεψα τον Πικάσο ήταν ότι ο Francis Bacon, έγινε λόγω του Πικάσο. Δεν υπάρχει πιο σπουδαίο, πιο κολακευτικό, να έχεις κάνει μια ζωγραφική, μια δουλειά και αυτή η δουλειά να δημιουργήσει έναν άλλο καλλιτέχνη. Σου το λέω και ανατριχιάζω, αυτό είναι επιτυχία για εμένα.
Πληροφορίες
«Ανθρώπινες αντανακλάσεις». Διάρκεια έκθεσης έως 23 Απριλίου. Stand In Line: 26Α Μετοχίου, Άγιος Ανδρέας, Λευκωσία. Τηλέφωνο επικοινωνίας 99412000
