Επιγεγραμμένος ων

ΚΩΣΤΑΣ ΡΕΟΥΣΗΣ
«Inscrito – Επιγεγραμμένος», [45 + 2 αφορισμοί],
δίγλωσση έκδοση (ελληνικά – ισπανικά),
μτφρ. Mario Domíngeuz Parra,
σχέδιο εξωφύλλου Κώστας Ρεούσης, εκδόσεις Τυφλόμυγα,
Αθήνα, Ιούνιος 2022, σ. 56

Ο πρώτος αφορισμός της έκδοσης συνελήφθη στις 22 Σεπτεμβρίου 2016, με τον τελευταίο να καταγράφεται στα τέλη Μαρτίου 2019.

Κυκλοφόρησε από τις αθηναϊκές εκδόσεις Τυφλόμυγα η δίγλωσση έκδοση (ελληνικά – ισπανικά) «Inscrito – Επιγεγραμμένος», [45 + 2 αφορισμοί] του Κώστα Ρεούση, σε μετάφραση Mario Domingeuz Parra. Όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου οι σαράντα πέντε αφορισμοί «συνελήφθησαν ακαριαία μες στις περιδιαβάσεις ενός ιδιόρρυθμου γραφιά στα στενά λαβυρινθώδη σοκάκια του παλιού “λιμανιού” της Λευκωσίας, και καταγράφηκαν ημερολογιακά επιστρέφοντας σε μια έγκλειστη “σκήτη”, ενώ η διεργασία του σώματος και της ψυχικής μνήμης είχε λειτουργήσει τεκτονικά κατά τη διάρκεια της περιπατητικής διαδρομής. Κάτι μεταξύ αρχαίου ελληνικού επιγράμματος και σύγχρονου αερόλιθου, προσδοκούν να φανερώσουν ή ανασηκώσουν την υπερπραγματικότητα του εκτοπλασματικού βιώματος ενός ακραίου ποιητή και μιας νησιωτικής συνοριακής πόλης του Νότου».

Ο πρώτος αφορισμός της έκδοσης συνελήφθη στις 22 Σεπτεμβρίου 2016, με τον τελευταίο να καταγράφεται στα τέλη Μαρτίου 2019. Καταγγελτικός ο Ρεούσης, διαβάζει την πόλη και τα σκοτάδια της και με μερικές λέξεις λέει πολλά περισσότερα από ολόκληρα δοκίμια... Παράδειγμα ο αφορισμός υπ’ αριθμ. 40 «Η ωμότητα που είναι το Κράτος / δεν υποδαυλίζει το Ωμό / που προϋπήρξε, και είναι η Ποίηση» ή ο υπ’ αριθμ. 12. «Οι φιλολογικοί περιφερειακοί / κοπρίτες αδυνατούν να συλλάβουν / έναν πυρηνικό συμπαντικό ποιητή» ή ο εξαιρετικός αφορισμός 7 «Όταν τα χελιδόνια / κατοπτρίζουν με τις νυχτερίδες / τα περιστέρια κουρνιάζουν». Μα ο Ρεούσης δεν φοβάται τη σύγκρουση, δεν τον ενδιαφέρει, θεωρώ, ο ίδιος επιγράφεται γραφέας και ουχί ποιητής... και δείχνει να το διασκεδάζει: αφορισμός αρ. 20 «Γραφιάς ή ποιητής, και απαγγέλτης, χωρίς ή δίχα ράβδο, /και φραγγέλιο, δε λογιέται», και πιο πριν γράφει: «Ποιητές φιλολογούν ή φιλόλογοι / ποιητικολογούν· πλιατσικολόγοι / ή κατσαπλιάδες αμφότεροι» (αρ. 18).

Ο Κώστας Ρεούσης χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό μιλάει για τη φιλολογική και λογοτεχνική κοινωνία της χώρας και γράφει από την αρχή πως: «Πρέπει να προσβάλλω τους διαπιστευμένους με την παρουσία» (αρ. 5) και συνεχίζει στον αφορισμό 9 «Οι αδολέσχες της ελληνικής ποίησης ας μας αδειάσουν τη γωνιά». Τον ενδιαφέρει είπαμε ο τόπος, η πόλη, εκεί όπου βρίσκεται η εγκλείστρα του... αισθάνομαι πως παρουσιάζει μία μη πόλη πια: «Σας έχω σιχαμένους, / κι’ εκεί ήταν ένας τόπος» αρ. 9 ή ο 13 «Πρέπει να ίπτασαι να μεταλάβεις / τη γεωμετρία τούτου του τόπου»... παραιτείται άραγε ο Ρεούσης ή απογοητεύεται; «Θαυμαστικά λεπίδια / αγκυροβολούν στο προάστιο / μιας επαρχίας του νότου» αρ. 27, αφού ο ίδιος παραδέχεται πως «Έχω μείνει περιδινούμενος / στον τόπο»...

Ποιος είναι

Ο Κώστας Ρεούσης έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές, με την πρώτη να τιτλοφορείται «Χαμαιλέων», η οποία πρωτοεκδόθηκε το 1995, και ακολούθησε δεύτερη το 2000, εκτός εμπορίου. Ακολούθησαν το 2008 η «Feuille volante υπερπραγματικής θρασύτητας», το 2009 «Ο κρατήρας του γέλιου μου», το 2012 «Καρίνα» [ποιήματα 1993-1997], το «Ναρικατέ», το 2013. Δύο χρόνια αργότερα, το 2015 η συλλογή «Ένα τσεκούρι κάθεται», το 2018 η συλλογή «Σμπαράλια», το 2019 ο «Ξεκούρδιστος λυγμός», που περιλαμβάνεται στον τόμο, «Εν καμίνω», και τα «Σμπαράλια 2», το 2020. Τυφλόμυγα, Αθήνα, 2020. Το 2017 κυκλοφόρησε η δίγλωσση ανθολογία 60 ποιημάτων του, η «La irrealidad submarina», στην Ισπανία.