

Του Απόστολου Κουρουπάκη
Το τελευταίο έργο της Ελένης Νικήτα αφορά τον Χριστόφορο Σάββα, με το οποίο τον συστήνει στο κοινό, αναδεικνύει την πρωτοποριακή δουλειά του, αξιοποιώντας το άγνωστο αρχείο που ήλθε υπόψη της Λεβεντείου Πινακοθήκης από την οικογένεια Σεργίου. Η Νικήτα, άριστη γνώστρια της κυπριακής τέχνης, με την αρωγή της Πινακοθήκης, μελέτησε το αρχείο και έριξε φως σε άγνωστες πτυχές του έργου του Σάββα. Στα 14 κεφάλαια της έκδοσης, σκιαγραφείται λεπτομερώς η δουλειά και η καλλιτεχνική φιλοσοφία του Σάββα, παρουσιάζεται μεγάλο μέρος του ζωγραφικού έργου του αλλά και αρχειακού υλικού. Όπως αναφέρει η Ελένη Νικήτα στον επίλογο του τόμου «το άγνωστο μέχρι πρότινος υλικό […] θα πρέπει να θεωρηθεί και να προσεγγιστεί ως ένα αρχείο που μας παρέχει γνώση και εργαλεία για να διεισδύσουμε βαθύτερα στις προθέσεις του καλλιτέχνη […] στην πορεία της καλλιτεχνικής του σκέψης […]» και λίγο πιο κάτω: «Η ερμηνεία, εν τούτοις, του αρχειακού αυτού υλικού δεν είναι μονοδιάστατη, αλλά ανοικτή σε περισσότερες από μία αναγνώσεις και στην εξαγωγή περισσοτέρων το ενός συμπερασμάτων και αφηγημάτων που απορρέουν από τον προσωπικό διάλογο που αναπτύξει ο κάθε ερευνητής με το προς μελέτη υλικό». Και αυτό είναι – κατά τη γνώμη μου – η πιο σπουδαία συμβουλή της Νικήτα, ερευνήστε, μελετήστε, και βγάλτε τα δικά σας επιστημονικά συμπεράσματα.
Θα είχε ενδιαφέρον η διοργάνωση ενός μεγάλου συνεδρίου/συμποσίου για την κυπριακή τέχνη, προς τιμήν της Ελένης Νικήτα.