«Η Κύπρος που έζησα»

Η λαογράφος Ελένη Παπαδημητρίου μέσα από 125 φωτογραφίες της ταξιδεύει τον αναγνώστη στην Κύπρο περασμένων δεκαετιών και όπως λέει και ο τίτλος του λευκώματος που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εν Τύποις είναι «Η Κύπρος που έζησα». Η Παπαδημητρίου για σχεδόν μία δεκαετία, από το 1965 έως το 1974, απαθανάτισε με τον φωτογραφικό της φακό συνήθειες καθημερινές, ανθρώπων καθημερινών, που σήμερα τείνουν να ξεχαστούν ή έχουν ήδη εξαφανιστεί. Μάλιστα, η ίδια αναρωτιέται στον πρόλογό της: «Οι φωτογραφίες συνιστούν τεκμήρια ανθρώπων, τόπων και γεγονότων όπως τα είδα και τα έζησα, με την αίσθηση μιας απώλειας, κοιτάζοντάς τες μένω με την αίσθηση ενός κενού και διερωτώμαι ποια θα είναι η επίδρασή τους στους αναγνώστες μου που δεν τα είδαν, αφού σήμερα είναι αγνώριστα και από πολλές απόψεις ανύπαρκτα». Η Παπαδημητρίου ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μέρη σήμερα κατεχόμενα, αλλά και σε χωριά που δεν γνώρισαν την κατοχή (Καρπασία, Πάφος, Μεσαορία, Καραβάς και Λάπηθος, Τυλληρία, Τρόοδος, Πιτσιλιά), σε τόπους με σπουδαία λαϊκή παράδοση, που σήμερα έχει γίνει τουριστική ατραξιόν, που κάποτε όμως ήταν ανάγκη επιβίωσης, εργασίες καθημερινότητας. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον λεύκωμα, μιας καταξιωμένης λαογράφου, που πραγματικά έχει οργώσει το νησί, προκειμένου να καταγράψει τον λαϊκό πολιτισμό της Κύπρου. Το βιβλίο διατίθεται και στην αγγλική γλώσσα.

Σημ.: Οι εκδόσεις Εν Τύποις το τελευταίο διάστημα έχουν κυκλοφορήσει ακόμα έξι εκδόσεις, τις: «Το σιωπηλό δάκρυ της πόλης», της Βούλας Κοκκίνου, «Πού πάνε τα πουλιά όταν πεθαίνουν» της Μαρίας Α. Μίττλετον, «Άμα με βρεις να μ’ αγαπάς», του Κωνσταντίνου Κυπριανίδη, «Ελάχιστη στιγμή αιωνιότητας» της Ιωάννας Καπλάνη, «Ο ρότσος μου» του Γεώργιου Ν. Χατζηκυριάκου, και «Αυτοσυνειδησίες» του Μιχάλη Κλεοβούλου.