ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΡΟΥΜΠΙΝ / REUTERS BREAKINGVIEWS
Η σκληρή δουλειά του Τζερόμ Πάουελ κινδυνεύει να ακυρωθεί. Ο πρόεδρος της Fed και οι συνάδελφοί του στην αρμόδια επιτροπή για τη νομισματική πολιτική προχώρησαν σε ακόμη μία μείωση επιτοκίων την Πέμπτη. Και αυτό συνέβη αφότου κατόρθωσαν να δαμάσουν τον πληθωρισμό, χωρίς να εμποδίσουν την αύξηση του ΑΕΠ ή να βλάψουν την αγορά εργασίας. Οι εξαγγελίες του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και οι παρεμβατικές τάσεις του θέτουν σε κίνδυνο αυτήν την επιτυχημένη πορεία και ίσως τη συντομεύσουν. Αφού ψήφισε υπέρ της μείωσης του κόστους δανεισμού κατά 1/4 της ποσοστιαίας μονάδας στη ζώνη 4,5% έως 4,75%, ο Πάουελ βρέθηκε στη δύσκολη θέση να διατυπώνει ερωτήματα για το μέλλον της Fed.
Οι υψηλές τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών κατά τη διάρκεια της θητείας του προέδρου Τζο Μπάιντεν συνέτειναν στην επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Παρόλο που ο πληθωρισμός έχει υποχωρήσει στο 2,4% σε ετήσια βάση και η ανεργία στο 4,1%, η Fed θα βρεθεί ενώπιον ενός εχθρικού Λευκού Οίκου. Τα δεδηλωμένα σχέδια του Τραμπ να επιβάλει δασμούς 20% σε εισαγόμενα είδη, να παρατείνει χρονικά τις υφιστάμενες φοροαπαλλαγές, να εφαρμόσει νέες και να ανακαλέσει ρυθμιστικούς κανόνες συνιστούν αλλαγές οι οποίες εύκολα θα μπορούσαν να ενισχύσουν ξανά τις τιμές. Οι εταιρείες εισαγωγής, στη συνέχεια, θα μετακυλίσουν το υψηλότερο κόστος στους καταναλωτές και η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να δανειστεί περισσότερο για να καλύψει την απώλεια εσόδων, αυξάνοντας έτσι τις καταβολές τόκων και τον πληθωρισμό.
Από πλευράς της, η Fed λειτουργεί μόνο βάσει της δημοσιονομικής πολιτικής, η οποία της δίνεται. Δεν εναπόκειται στον Πάουελ να αναφέρει στον Τραμπ ή στα ηγετικά στελέχη των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο ότι πρέπει να το ξανασκεφθούν, πριν προσθέσουν 8 τρισ. δολάρια σε ένα δημόσιο χρέος που αυξάνεται διαρκώς. Μια Fed, εξουσιοδοτημένη να επικεντρωθεί στην αποστολή της να διατηρήσει σταθερές τις τιμές και την απασχόληση πλήρη, θα εδύνατο να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της ατζέντας Τραμπ. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι ο ίδιος έχει ήδη δείξει την προθυμία του να υπονομεύσει τη σκληρά κερδισμένη ανεξαρτησία της τράπεζας. Λίγοι αξιωματούχοι της θα δέχονταν ευμενώς την επιστροφή στην εποχή του προέδρου της Fed, Αρθουρ Μπερνς, ο οποίος δέχθηκε πιέσεις από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής με συνέπεια τη στάσιμη ανάπτυξη και την εκτίναξη του πληθωρισμού στα ύψη. Χαρακτηριστικά είχε πει για τον φίλο του ο Νίξον: «Σέβομαι την ανεξαρτησία του, αλλά ελπίζω να καταλάβει ότι οι απόψεις μου είναι αυτές που πρέπει να ακολουθηθούν».
