Kathimerini.com.cy
Ένας στους τέσσερις μαθητές δηλώνει ότι είναι θύμα εκφοβισμού στο σχολικό πλαίσιο, αλλά και διαδικτυακά, φανερώνοντας μια κλιμάκωση αυτού του φαινομένου τα τελευταία τρία χρόνια, σύμφωνα με έρευνα που διενήργησε το «Hope for Children».
Μιλώντας στον «ΣΠΟΡ FM 95.0» και την εκπομπή «ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» η Κοινωνική Λειτουργός στο Hope for Children», Μαρίνα Τσακλιάδου, είπε ότι οι αριθμοί των παιδιών που βιώνουν εκφοβισμό αυξάνεται, ωστόσο θετικό είναι το ότι αυξάνονται και οι καταγγελίες, είτε από τους εκπαιδευτικούς είτε από τα παιδιά, γεγονός που καταδεικνύει ότι πλέον αναφέρονται τα περιστατικά και αναζητούνται τρόποι αντιμετώπισης.
Η κα Τσακλιάδου υπογράμμισε ότι το «Hope for Children» προσφέρει εκπαιδεύεις στα σχολεία σε καθημερινή βάση, μέσα από workshops, προγράμματα και clubs, ενώ αρκετές φορές o Οργανισμός χρειάστηκε να δώσει κατευθυντήριες γραμμές.
Σε σχέση με τις κυριότερες αιτίες που οδηγούν στο bullying, η κα Τσακλιάδου σημείωσε ότι αφορούν, μεταξύ άλλων, το βάρος, την καταγωγή, την οικονομική κατάσταση, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά και οτιδήποτε άλλο μπορεί να περιορίσει ένα παιδί από το υπόλοιπο σύνολο.
Σημείωσε ότι υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις εκφοβισμού, αφού παιδιά κατέληξαν στο νοσοκομείο ή εμφάνισαν προβλήματα ψυχικής υγείας. «Βλέπουμε ότι πολλοί ενήλικες που βίωσαν bullying αντιμετωπίζουν τώρα θέματα ψυχικής υγείας ή και σωματικά προβλήματα λόγω της ενεργοποίησης του άξονα του στρες». Μάλιστα, όπως είπε, πλέον ένα θύμα είναι πολύ εύκολο να γίνει θύτης.
Η κα Τσακλιάδου τόνισε ότι η οικογένεια μπορεί να λειτουργήσει στο επίπεδο της πρόληψης με το να μην δίνει βίαια παραδείγματα στα παιδιά ή παραδείγματα κυρίαρχης συμπεριφοράς. «Έχουμε και θύτες παιδιά τα οποία έχουν παραμεληθεί η δεχθεί βία στην οικογένεια. Οι γονείς θα πρέπει να απευθύνονται στις υπηρεσίες και τους εκπαιδευτικούς είτε το παιδί τους είναι θύτης είτε είναι θύμα».
Σε ερώτηση ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός παιδιού που αντιμετωπίζει εκφοβισμό, εξήγησε ότι μπορούμε να δούμε καταθλιπτική διάθεση, προβλήματα με το φαγητό και αλλαγές στην καθημερινή ρουτίνα. «Βλέπουμε αυτά τα παιδιά να αποσύρονται λίγο περισσότερο. Όποια αλλαγή βλέπουμε στα παιδιά μας είναι καλό να τη συζητάμε με τους εκπαιδευτικούς. Ένας γονιός μπορεί να απευθυνθεί και σε εμάς αν θέλει βοήθεια», ανέφερε η κα Τσακλιάδου.
Πρόσθεσε ότι «όταν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δουλεύουνε από κοινού, υπάρχουν σχολεία και κοινότητες που είναι πάρα πολύ ενεργές στο κομμάτι του εκφοβισμού και βλέπουμε καλύτερα αποτελέσματα. Υπάρχουν όμως γειτονίες και σχολεία που δεν έχουν επαφή και βλέπουμε αντίθετα αποτελέσματα, όπως συμμορίες και ακραίες καταστάσεις».
Τέλος, η κα Τσακλιάδου τόνισε την ανάγκη το παιδί να έχει υποστήριξη η οποία θα το βοηθήσει να υιοθετήσει πρακτικές και κοινωνικές δεξιότητες που θα το πάνε μπροστά. Αν όχι, κατέληξε, θα υιοθετήσει προσαρμοστικές πρακτικές, μια από αυτές και η χρήση ναρκωτικών.
