Kathimerini.gr
Κρίσιμο ερώτημα έχει καταστεί για τους Αμερικανούς επιτελείς η διαχείριση κινεζικής στρατηγικής η οποία θα αφορά τη σταδιακή ενίσχυση της πίεσης πάνω στην Ταϊβάν με τον φυσικό και ψηφιακό αποκλεισμό της νησιωτικής χώρας. Αξιωματούχοι της αμερικανικής κυβέρνησης εκτιμούν ότι ο πλήρης αποκλεισμός της Ταϊβάν είναι αμφίβολος, εν μέρει εξαιτίας της ζημίας που κάτι τέτοιο θα προκαλούσε στην κινεζική οικονομία.
Τα κινεζικά γυμνάσια, όμως, μπορεί να αποτελέσουν θρυαλλίδα ένοπλης αντιπαράθεσης μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, ιδίως εάν αεροσκάφη των δύο κρατών εμπλακούν σε αερομαχίες. Πριν από 20 χρόνια, κινεζικό μαχητικό είχε συγκρουσθεί στον αέρα με αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος, δημιουργώντας διπλωματική ένταση.
«Το σενάριο αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Αν οι στρατιωτικές ασκήσεις εξελιχθούν σε αποκλεισμό της νήσου, ποιος θα πρέπει να αντιδράσει πρώτος; Οι δυνάμεις της Ταϊβάν; Των ΗΠΑ; Δεν είναι σαφές», λέει η Μπόνι Λιν, η οποία διηύθυνε το τμήμα του Πενταγώνου που ασχολείται με τις υποθέσεις της νήσου προτού μεταφερθεί στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στην Ουάσιγκτον, όπου είναι επικεφαλής ενός πρότζεκτ για την Κίνα. Το σενάριο των ασκήσεων που μετατρέπονται σε αποκλεισμό είναι ένα από αυτά που δοκιμάζονται συστηματικά στην Ουάσιγκτον, καθώς Αμερικανοί αξιωματούχοι προσπαθούν να χαρτογραφήσουν τις εναλλακτικές τους προτού αρχίσει μια τέτοιου είδους κρίση. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να αναπαραγάγει μια πραγματική σύγκρουση. Σε αυτήν την περίπτωση ο Μπάιντεν θα κληθεί να βαδίσει στη λεπτή γραμμή μεταξύ της αποφυγής να υποκύψει στους Κινέζους και της αποτροπής μιας κλιμάκωσης.
Διάλογος για τα F-16
Η κατάσταση περιπλέκεται από την αέναη συζήτηση πώς μπορεί να βοηθηθεί η Ταϊβάν να γίνει μια χώρα με τόσο καλή άμυνα ώστε θα είναι αδύνατο για την Κίνα να εισβάλει σε αυτήν. Ενώ συνεχίζεται ο διάλογος για την πώληση F-16 στην Ταϊβάν (ο στόλος της υποτίθεται πως θα φτάσει τα 200 μαχητικά το 2026), υπάρχει η αυξημένη ανησυχία ότι η Ταϊβάν αγοράζει λάθος εξοπλισμό και πως πρέπει να πάρει κάποια μαθήματα από την Ουκρανία.
Η συζήτηση δεν είναι καινούργια. Πριν από δύο χρόνια, ο Ντέιβιντ Φ. Χέλβεϊ, ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου Άμυνας, εκτίμησε ότι καθώς ενισχύεται η ικανότητα της Κίνας να «στραγγαλίσει» το νησί, η ίδια η Ταϊβάν μπορεί μέσα από έξυπνες επενδύσεις να στείλει σαφές μήνυμα στο Πεκίνο ότι η κοινωνία της και οι ένοπλες δυνάμεις της είναι αφοσιωμένες στην άμυνα του νησιού. Προειδοποίησε όμως ότι τα ποσά που διαθέτει η κυβέρνηση της Ταϊβάν για την απόκτηση νέας αμυντικής τεχνολογίας είναι ανεπαρκή για μια αποτελεσματική άμυνα. Το αποτέλεσμα ήταν μια συνεχής πίεση από την Ουάσιγκτον, η οποία καλούσε την ηγεσία της Ταϊβάν να επενδύσει λιγότερα σε ακριβά F-16 και περισσότερα σε «μεγαλύτερους αριθμούς μικρών πραγμάτων», μια συνταγή που βοήθησε, κατά τον Χέλβεϊ, την Ουκρανία να αντιμετωπίσει τις ρωσικές δυνάμεις. Η λίστα περιλαμβάνει πυραύλους κρουζ, θαλάσσιες νάρκες, μικρά οχήματα και τανκς. Η πρόεδρος Τσάι έχει εκφράσει την υποστήριξή της σε αυτήν την «ασύμμετρη» στρατηγική και αυξάνει τα τελευταία χρόνια τον αμυντικό προϋπολογισμό για την αγορά μικρών, κινητών όπλων που συνιστούν οι ΗΠΑ.
