THE NEW YORK TIMES
Η εύκολη πρόσβαση κάθε Αμερικανού ενηλίκου σε πυροβόλα όπλα που προορίζονται για τον στρατό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαζικές δολοφονίες βρίσκεται στο επίκεντρο της οξύτατης πολιτικής και κοινωνικής διαμάχης που συγκλονίζει τις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία 19 μαθητών και δύο δασκάλων στο δημοτικό σχολείο της πόλης Ουβάλντε, στο Τέξας, την Τρίτη. Η μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας, το Χιούστον, επρόκειτο χθες να βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα της αντιπαράθεσης, καθώς μεγάλη διαδήλωση ετοιμαζόταν να «πολιορκήσει» τον χώρο όπου επρόκειτο να διεξαχθεί το ετήσιο συνέδριο της αμερικανικής ένωσης οπλοκατοχής (NRA).
Το 1994, όταν το Κογκρέσο αποφάσισε να επιβάλει απαγόρευση στην πώληση αυτόματων και ημιαυτόματων όπλων όπως το AR-15, που χρησιμοποιήθηκε την Τρίτη, υπήρχαν στις ΗΠΑ 400.000 όπλα τέτοιου ή παρόμοιου τύπου. Σήμερα ο αριθμός τους προσεγγίζει τα 20 εκατομμύρια.
«Όταν ψηφίσαμε την απαγόρευση των όπλων αυτών, οι μαζικές δολοφονίες μειώθηκαν. Όταν τα επιτρέψαμε ξανά, τριπλασιάστηκαν», δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν. Το Κογκρέσο άνοιξε χθες έρευνα για το «μάρκετινγκ και τις πωλήσεις» των πολεμικών όπλων σε πολίτες, σημειώνοντας ότι τα πυροβόλα όπλα όλων των κατηγοριών είναι «η πρώτη αιτία θανάτου παιδιών στις ΗΠΑ».
Οι υποστηρικτές τής απόλυτα ελεύθερης πρόσβασης στα όπλα υποστηρίζουν ότι αυτό προβλέπει η δεύτερη τροποποίηση του αμερικανικού συντάγματος, η οποία στόχευε στο να εξοπλίσει τον λαό με τα όπλα που χρησιμοποιούσε ο στρατός ως αντίβαρο στην ενδεχόμενη εμφάνιση μιας τυραννικής κυβέρνησης.
Το επιχείρημα αυτό ενισχύεται από το λόμπι των βιομηχανιών όπλων, οι οποίες έχουν υπό τον έλεγχό τους τη μεγαλύτερη μερίδα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Η τραγωδία της Τρίτης ήταν το 27ο περιστατικό πυροβολισμών σε αμερικανικό σχολείο από τις αρχές του 2022. Χθες μίλησε στα μέσα ενημέρωσης και ο πατέρας και συνονόματος του δράστη, Σαλβαδόρ Ράμος, λέγοντας «ας σκότωνε εμένα καλύτερα». Την ίδια στιγμή, οι αστυνομικές αρχές της μικρής πόλης, που ξοδεύει το 40% του προϋπολογισμού της για την αστυνόμευση, συνέχισαν να πέφτουν σε αντιφάσεις για τις ενέργειές τους στη διάρκεια της μιας ώρας που ο δράστης βρισκόταν ανενόχλητος στο εσωτερικό του σχολείου και αποδεκάτιζε μια ολόκληρη τάξη της Δ΄ Δημοτικού.
Είναι δύσκολο να μιλήσουμε στα παιδιά για τη δολοφονική επίθεση στην Ουβάλντε του Τέξας. Κάποιοι γονείς αποκάλυψαν στους New York Times πως απευθύνθηκαν στα παιδιά τους για την πολύνεκρη τραγωδία.
Κάρεν Η.
Μοντγκόμερι, Γιούτα
Διαβεβαιώσαμε ότι το σχολείο έλαβε μέτρα
«Αυτό που μας δυσκόλεψε περισσότερο μιλώντας στα παιδιά μας (11 και 13 ετών) για την εν ψυχρώ δολοφονία 19 μαθητών και δύο δασκάλων μέσα στη σχολική αίθουσα, ήταν η απάντηση στο ερώτημα: «Θα είμαστε ασφαλείς αύριο στο σχολείο;». Δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε μονολεκτικά. Απλά, τους εξηγήσαμε ότι το σχολείο έχει λάβει πολλά μέτρα για να παραμείνουν ασφαλείς όλοι οι μαθητές. Όταν ο γιος μου είπε «θα σου λέω καθημερινά, όταν μπαίνω στο σχολικό, πόσο σε αγαπάω, μήπως και δεν επιστρέψω», λύγισα.
Λίζα Ρόντεν
Κουάι, Χαβάη
Σύντομη συζήτηση με έναν 5χρονο
«Με τον σύζυγό μου θεωρήσαμε ότι έπρεπε να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στην επίθεση. Ο γιος μας είναι μόλις πέντε ετών. Είναι εξοικειωμένος με τα όπλα, γιατί είμαστε κυνηγοί. Ξέρει ότι είναι επικίνδυνα και πάντα κλειδωμένα, όταν δεν είμαστε σε κυνήγι. Δεν πιστεύω ότι καταλαβαίνει ακριβώς τι συνέβη στο Τέξας και ποια η σημασία που έχει, επειδή η εμπειρία του με τα όπλα περιορίζεται στο κυνήγι θηραμάτων, όχι στη δολοφονία ανθρώπων. Φοβάμαι και εξοργίζομαι που πρέπει να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση πριν καν πάει στο νηπιαγωγείο».
Χέδερ Σουάγκερ
Ουάσιγκτον
Τα παιδιά ζουν με πολλούς φόβους τελευταία
Δεν ξέρω τι να πω. Προσπαθώ να το επεξεργαστώ. Τα παιδιά έζησαν με τόσο φόβο τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Χρειάζονται ένα λόγο για να μπορούν να ζουν και να ελπίζουν. Η 13χρονη κόρη μου ήδη ανησυχεί για την κλιματική αλλαγή και ο δεκάχρονος γιος μου για τους κλέφτες. Στο σχολείο φορούν μάσκες λόγω COVID-19. Ολα αυτά είναι υπερβολικά σκληρά για τις ευαίσθητες ψυχές τους.
Σουζάνα Κορνς
Σαν Φρανσίσκο
Αυτή η τραγωδία δεν συνιστά μάθημα
Τα τελευταία χρόνια έκανα πολλές δύσκολες συζητήσεις με τα παιδιά μου, 5, 11 και 15 ετών. Για τις ζωές των Αφροαμερικανών που χάθηκαν από την αστυνομική βία, για την έλλειψη πρόσβασης των γυναικών σε δομές αναπαραγωγικής υγείας. Όμως δεν τους μίλησα για τον θάνατο 19 αθώων παιδιών στο Τέξας. Όχι επειδή πιστεύω ότι είναι ασφαλή, γιατί δεν είναι. Δεν πιστεύω ότι το να μάθουν να κρύβονται κάτω από το θρανίο θα τα σώσει. Αυτή η τραγωδία δεν είναι μάθημα για τα παιδιά μας. Είναι η αποτυχία των ενηλίκων μας.
Λιόνα Φίτσερ
Ράντσο Κουκαμόνγκα, Καλιφόρνια
Πώς θα τους πω ότι δεν μπορούν να το αποτρέψουν;
Mόλις είπα στα παιδιά μου, ηλικίας 5 και 7 ετών, για τη δολοφονική επίθεση στο Μπάφαλο. Ένιωσαν συντριβή. Σήμερα ήταν η τελευταία ημέρα της σχολικής χρονιάς και ήθελα να είναι ευτυχισμένη. Όταν τους μιλήσω για την τραγωδία στο Τέξας, επειδή θα τους το πω, θα ρωτήσουν με ποιον τρόπο μπορούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα συμβεί το ίδιο σε αυτά και στους φίλους τους. Πώς θα τους πω ότι δεν μπορούν; Ότι η χώρα τους αδιαφορεί; Ότι οι ζωές τους είναι παράπλευρες απώλειες; Δεν θα το αντέξουν.
Σάρα Μπάρτον
Πλέζαντ Ριτζ, Μίσιγκαν
Εμαθε να κρύβεται και να διαφεύγει
Η κόρη μου είναι τεσσάρων ετών. Επειτα από μία επίθεση σε σχολείο στην κομητεία μας στην αρχή του χρόνου, έμαθε, στο προνήπιο, όχι μόνο πώς να κρύβεται όταν κάποιος αρχίσει να πυροβολεί, αλλά και πώς να του αποσπά την προσοχή για να ξεφύγει. Πριν από την τραγωδία στο Τέξας, τακτοποιούσα το δωμάτιό της και μου ζήτησε να μη μετακινήσω τη συρταριέρα της, ώστε να έχει κάπου να κρυφτεί αν έμπαινε «ένας κακός» στο σπίτι. Από όλες τις τραγωδίες στον κόσμο σήμερα, η μόνη που δεν μπορώ να της κρύψω, είναι αυτή που μπορούμε να σταματήσουμε.
Ρίτσαρντ Τσανγκ
Οστιν, Τέξας
Αφήνω να δουν όσα νιώθω
Μίλησα για την επίθεση στην Ουβάλντε με τις κόρες μου, 12 και 14 ετών. Είδαν, άλλωστε, μεσίστια τη σημαία του σχολείου. Παρότι βλέπουν τα πάντα μέσα από το TikTok, γνωρίζουν την άποψή μου για την οπλοκατοχή. Γνωρίζουν, επίσης, ότι είναι ένα πολιτικό θέμα, αλλά αγνοούν τη σημερινή κρίση. Υπήρξα ανοικτός στις συζητήσεις μας για την ένοπλη βία, αλλά και τα γυναικεία δικαιώματα και τα εγκλήματα μίσους κατά των Ασιατών. Τους επιτρέπω να δουν και να ακούν τα συναισθήματά μου. Αναγνωρίζω ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, όμως πρέπει να γίνουμε η φωνή που θέλουμε, ώστε να επιτύχουμε την αλλαγή που προσδοκούμε. Τους έχω επίσης πει ότι οποιαδήποτε στιγμή θελήσουν, μπορούν να πλησιάσουν εμένα ή τη μητέρα τους για να συζητήσουμε ό,τι τις απασχολεί.
Eμιλι Ντέπκινγκ
Σίμι Βάλεϊ, Καλιφόρνια
Ασκήσεις ασφαλούς επιβίωσης
Τα εφηβικής ηλικίας παιδιά μου φοιτούν στο σχολείο όπου διδάσκω. Κάθε φορά που γίνεται μια επίθεση, τους υπενθυμίζω ότι σε ανάλογη περίπτωση να μη με αναζητήσουν, αλλά να πηδήξουν τον φράχτη και να τρέξουν. Μου απαντούν: «Ξέρουμε, μαμά», αλλά αδιαφορούν για την απειλή. Γνωρίζουμε ανθρώπους που έχουν βιώσει αρκετές ένοπλες επιθέσεις στη ζωή τους και τα παιδιά έχουν εξοικειωθεί με τις απειλές και τις εικόνες. Απλώς κάνουμε ξανά και ξανά την ίδια συζήτηση. Την προηγούμενη εβδομάδα συζητήσαμε για τις οδούς διαφυγής από σούπερ μάρκετ, αυτή μιλήσαμε για το πώς να υπερκεράσουν τον σχολικό φράχτη χωρίς να χτυπήσουν στους αστραγάλους.
Ζαν ντε Ουίντερ
Σάουθ Μπεντ, Ινδιάνα
Νουθεσίες επαγρύπνησης και προσοχής
Εξήγησα στα παιδιά μου, 12 και 14 ετών, ότι πρέπει να προσέχουν και να παρατηρούν τους συνομηλίκους τους που εκφοβίζουν ή υφίστανται σχολικό εκφοβισμό. Τους εξήγησα ότι δεν πρέπει να φοβούνται να μιλήσουν ή να το αναφέρουν σε κάποιον, γιατί αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο. Τους είπα ότι πρέπει να φέρονται σε όλους με τον ίδιο τρόπο: με καλοσύνη. Απλώς με άκουγαν χωρίς να λένε τίποτα.
Κριστίνα Ράτκλιφ
Κρέστετ Μπιουτ, Κολοράντο
Αντίδοτο στη βία η δημιουργία κοινότητας
Είμαι δασκάλα στο σχολείο του 13χρονου παιδιού μου. Της είπα ότι για κάποιους η λύση για τις επιθέσεις στα σχολεία είναι η οπλοφορία των δασκάλων. Μιλήσαμε για το πόσο κενή είναι αυτή η ιδέα και ότι η μοναδική λύση είναι ο περιορισμός της πρόσβασης στα όπλα. Η κόρη μου νιώθει λύπη για ό,τι συνέβη, αλλά όχι όσο εγώ. Νομίζω ότι είναι μουδιασμένη, διότι μεγάλωσε μέσα σε επιθέσεις σε σχολεία και σε ασκήσεις ετοιμότητας. Αγκαλιαστήκαμε και προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε τον δεσμό μας. Αυτό κάνω και με τους μαθητές μου. Το αντίδοτο για τη σχολική βία είναι η δημιουργία κοινότητας. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι τα αγαπούν. Προσπαθούν να μας πουν ότι τα σχολεία δεν τα φρόντισαν και αυτό τα γεμίζει οργή.
Σάρα Στόνταρντ
Kομητεία Γιούτα, Γιούτα
Απέφυγα τις τραγικές λεπτομέρειες
«Επέλεξα να ενημερώσω τα παιδιά μου, ηλικίας 11 και 9 ετών, για το τραγικό συμβάν προτού το μάθουν από αλλού και φορτιστούν τόσο ώστε να μην μπορούν να λειτουργήσουν. Ο μεγαλύτερος ήδη πάσχει από άγχος. Δεν θέλησα να αναφερθώ επακριβώς στον αριθμό των θυμάτων ή στην ηλικία τους και, φυσικά, δεν τους είπα ότι μία τάξη εξοντώθηκε ολοσχερώς. Ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ποιος και γιατί έσπειρε τον θάνατο. Τους είπα ότι καμιά φορά οι εξοργισμένοι ή οι θλιμμένοι έφηβοι λαμβάνουν τραγικές αποφάσεις. Με αγκάλιασαν και κλάψαμε μαζί. Ευτυχώς μπορούμε να πληρώσουμε τον ψυχοθεραπευτή. Είμαστε ευσεβείς χριστιανοί και σήμερα τους διάβασα την Αγία Γραφή για το Καλό και το Κακό και την εντολή να αγαπάμε τον πλησίον μας.
