ΣΤΙΒΕΝ ΣΑΝΓΚΕΡ / THE NEW YORK TIMES
Τρεις μήνες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους συζητούν το αναπόφευκτο ερώτημα: Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος; Τις τελευταίες ημέρες, πρόεδροι και πρωθυπουργοί κάλεσαν για νίκη στην Ουκρανία. Κάτω από την επιφάνεια, όμως, βαθιές διαφοροποιήσεις εμφανίζονται γύρω από την ερμηνεία της «νίκης».
Στην καρδιά των διαφωνιών αυτών βρίσκεται το ερώτημα εάν η 30χρονη προσπάθεια ενσωμάτωσης της Ρωσίας στη διεθνή κοινότητα πρέπει να σταματήσει. Τη στιγμή που οι ΗΠΑ αποκαλούν τη Ρωσία «κράτος παρία», που πρέπει να αποκοπεί από την παγκόσμια οικονομία, άλλοι –κυρίως στην Ευρώπη– προειδοποιούν για τους κινδύνους που ενέχει η απομόνωση και ταπείνωση του Πούτιν. Το επιχείρημα αυτό χρησιμοποιείται ολοένα και πιο συχνά καθώς οι αμερικανικές φιλοδοξίες ενισχύονται. Η Ουάσιγκτον εκτιμά ότι διαθέτει τώρα ιδανική ευκαιρία προκειμένου να τιμωρήσει τη ρωσική επιθετικότητα, να εξασθενίσει τον Πούτιν και να στηρίξει το ΝΑΤΟ, στέλνοντας παράλληλα έμμεσο μήνυμα στο Πεκίνο για τους κινδύνους της εδαφικής προσάρτησης.
Διαφωνία για στόχους
Οι διαφωνίες για τους στόχους του πολέμου ήρθαν στην επιφάνεια αυτή την εβδομάδα στο Φόρουμ του Νταβός, όταν ο 99χρονος Χένρι Κίσινγκερ είπε ότι η Ουκρανία θα έπρεπε να παραχωρήσει κάποια εδάφη. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι κατηγορούσε τον Κίσινγκερ για προσπάθεια κατευνασμού της Μόσχας.
ΝΑΤΟ και Ε.Ε. υιοθέτησαν κοινή στάση στην ουκρανική κρίση. Η ενότητα αυτή, όμως, απειλείται. Η Ουγγαρία ασκεί βέτο σε εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, ενώ οι Ευρωπαίοι δεν προσπαθούν καν να περιορίσουν τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου. Οι ηγεσίες κρατών της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, χάρη στην εμπειρία σοβιετικής κυριαρχίας που διαθέτουν, εκφράζουν σκληρές θέσεις, απορρίπτοντας ακόμη και το ενδεχόμενο συνομιλιών με τον Πούτιν. Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία, οι πλουσιότερες και μεγαλύτερες χώρες της Ε.Ε., ανησυχούν με την προοπτική παρατεταμένου πολέμου και τις οικονομικές ζημίες του.
Μακρόν και Ντράγκι
Οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν τη Ρωσία σαν αναπόφευκτο γείτονα, ο οποίος δεν μπορεί να μένει για πάντα στην απομόνωση. Μετά την επανεκλογή του στη γαλλική προεδρία, ο Εμανουέλ Μακρόν άρχισε να κάνει λόγο για την προοπτική ειρήνης, η οποία δεν θα πρέπει να βασισθεί πάνω στην ταπείνωση της Ρωσίας και θα μπορούσε να περιλάβει εδαφικές παραχωρήσεις εκ μέρους της Ουκρανίας. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι κάλεσε πριν από δύο εβδομάδες σε εκεχειρία τις αντιμαχόμενες πλευρές. Ο Ντράγκι, που υιοθετούσε παραδοσιακά σκληρή αντιρωσική στάση, είπε ότι οι κυρώσεις είναι χρήσιμες για να προσέλθει η Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Παρότι ο Ζελένσκι υπήρξε προσεκτικός αποφεύγοντας να εκφέρει υπερβολικά αιτήματα ή να ζητήσει την καθυπόταξη του καθεστώτος Πούτιν, ζητάει επανειλημμένως την επιστροφή των Ρώσων στις γραμμές προ της 24ης Φεβρουαρίου. Μόνο τότε, λέει το Κίεβο, θα μπορέσει η Ουκρανία να διαπραγματευθεί σοβαρά με τη Μόσχα για εκεχειρία και συμβιβασμό.
