Kathimerini.gr
Σάλο έχει προκαλέσει η είδηση ότι ο 57χρονος Ντέιβιντ Μπένετ, ο πρώτος λήπτης καρδιάς γενετικώς τροποποιημένου χοίρου στην ιστορική ετερόλογη μεταμόσχευση που ολοκληρώθηκε με επιτυχία την περασμένη εβδομάδα στη Βαλτιμόρη, έχει βαρύ ποινικό μητρώο. Τον Απρίλιο του 1988 επιτέθηκε με λύσσα και μαχαίρωσε επτά φορές τον 22χρονο Εντουαρντ Σουμέικερ, έναν νεαρό άνδρα που είδε να χαριεντίζεται με τη σύζυγό του, αφήνοντάς τον παράλυτο. Το θύμα του έζησε επί 19 χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο, προτού υποστεί εγκεφαλικό το 2005 και καταλήξει δύο χρόνια αργότερα, μία εβδομάδα πριν από τα 41α γενέθλιά του. Ο Μπένετ συνελήφθη έπειτα από ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας και καταδικάστηκε σε οκταετή φυλάκιση. Αποφυλακίστηκε έχοντας εκτίσει τα έξι χρόνια και καταβάλλοντας περίπου 30.000 δολάρια ως αποζημίωση στην οικογένεια του θύματος.
Η οικογένεια του Σουμέικερ δεν κρύβει την οργή της και τη λύπη της γιατί η πολύτιμη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή δόθηκε σε έναν καταδικασμένο, βίαιο εγκληματία. Υποστηρίζει, μάλιστα, ότι το πρωτοποριακό μόσχευμα έπρεπε να δοθεί σε κάποιον άνθρωπο που το άξιζε περισσότερο. Κάθε ημέρα, αξίζει να σημειωθεί, 17 άνθρωποι πεθαίνουν στις ΗΠΑ εξαιτίας της έλλειψης δωρητών οργάνων. Είναι εύλογο ότι για πολλές οικογένειες είναι αδιανόητο να δίνεται η δεύτερη ευκαιρία, που τόσοι έχουν ανάγκη, σε δράστες τόσο βίαιων, ειδεχθών εγκλημάτων.
Ενστάσεις για μεταμόσχευση καρδιάς χοίρου σε 57χρονο καταδικασθέντα από την οικογένεια θύματός του.
Ζήτημα βιοηθικής
Οι περισσότεροι γιατροί διαφωνούν με αυτή την τοποθέτηση, επισημαίνοντας ότι κανένας νόμος δεν απαγορεύει σε άτομα με βεβαρημένο ποινικό μητρώο να υποβάλλονται σε πειραματικές θεραπείες και μεταμοσχεύσεις. Οπως εξηγεί ο Αρθουρ Κάπλαν, καθηγητής Βιοηθικής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, «η βασική αρχή της Ιατρικής είναι η χορήγηση θεραπείας σε όποιον την έχει ανάγκη, ασχέτως της ταυτότητάς του. Δεν είναι δουλειά των ειδικών να διαχωρίσουν τους αμαρτωλούς από τους αγίους. Η εγκληματικότητα είναι ένα νομικό θέμα».
Παρότι αυτή είναι η επίσημη γραμμή, σε τοπικό επίπεδο τα νοσοκομεία έχουν δυνατότητα επιλογής των ασθενών που θα συμπεριληφθούν στην εθνική λίστα μεταμοσχεύσεων. Η χρήση ναρκωτικών ή η πιθανότητα λοίμωξης στις φυλακές για κάποιον κρατούμενο λαμβάνονται υπόψη.
Οι ειδικοί της βιοηθικής καταγγέλλουν και αυτή την προσέγγιση ως εντελώς εσφαλμένη. Oπως επισημαίνει ο Σκοτ Χάπερλν, καθηγητής Ιατρικής Ηθικής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, η διάκριση μεταξύ του νομικού και του ιατρικού συστήματος υπάρχει επειδή αυτό είναι το σωστό. «Το νομικό μας σύστημα αξιολογεί κάθε έγκλημα και επιβάλλει τις αρμόζουσες ποινές. Το υγειονομικό μας σύστημα παρέχει περίθαλψη, ασχέτως της προσωπικότητας του αρρώστου και της ιστορίας του».
