Του Γιάννη Ιωάννου
Tο ζήτημα της αποστολής γερμανικών μέσων αρμάτων μάχης τύπου Leopard στην Ουκρανία και η συζήτηση -σε ολόκληρη την Ευρώπη- για την εμμονή του Γερμανού καγκελαρίου, Όλαφ Σολτς, να εμποδίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο έφτασε, αισίως στο τέλος του. Υπό το βάρος πιέσεων το Βερολίνο, σήμερα, συναίνεσε τελικά στην αποστολή. Οι τελευταίες δύο εβδομάδες ωστόσο αποτέλεσαν ίσως την πιο έντονη, διπλωματικά, περίοδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία. Δείχνοντας επιμέρους λάθη και αδυναμίες τόσο στο επίπεδο της ολοκλήρωσης -στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας- όσο και ρωγμές κι εκνευρισμούς στην ευρωατλαντική συμμαχία, με την Ουάσιγκτον να πιέζει το Βερολίνο -παράλληλα με το χαρτί της αποστολής των αρμάτων Abrams στο Κίεβο.
Η saga των τανκς για την Ουκρανία αντικαθίσταται πλέον από την ώρα των τανκς με τον ίδιο τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν, να βρίσκεται σε μια κατάσταση αυτοεκπληρούμενης προφητείας με το αφήγημα από την αρχή της ρωσικής εισβολής να μιλά για «πόλεμο με το ΝΑΤΟ». Το ενδεχόμενο ωστόσο της παράλληλης αποστολής γερμανικών αρμάτων από σειρά νατοϊκών χωρών μελών της ΕΕ -όπως η Ισπανία και η Πολωνία- και αμερικανικών αρμάτων Abrams δείχνει όντως πως:
- O διεθνής παράγοντας -με προμετωπίδα την ευρωατλαντική Δύση- επιδιώκει την αποστολή οπλισμού που θα επιτρέψει στην Ουκρανία μια μαζική αντεπίθεση -μετά την Άνοιξη- προκειμένου να απελευθερώσει το μεγαλύτερο δυνατό ουκρανικό έδαφος και να επιταχύνει το τέλος του πολέμου
- Πως η Ρωσία του Πούτιν επιδιώκει -κάποια στιγμή εντός του Φεβρουαρίου- να αντεπιτεθεί εκ νέου στην Ουκρανία (με επίκεντρο το Χάρκοβο ή και το Κίεβο ακόμη)
Το αμερικανικό μέσο άρμα μάχης (MBT) “Abrams” θεωρείται εξαιρετικά ανταγωνιστικό στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει την πρόθεσή τους να στείλουν μέχρι 30 στην Ουκρανία στα πλαίσια της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο. Ωστόσο ο ρεαλιστικός χρόνος παράδοσής τους από τις ΗΠΑ -μέσω Ευρώπης- στην Ουκρανία αποτελεί ένα διοικητικό και λογιστικό άθλο που θα μπορούσε να πάρει πολλούς μήνες.
Αλλάζουν τον πόλεμο;
H παρουσία αρμάτων μάχης τύπου Leopard ή Abrams σε συνδυασμό με σοφιστικέ συστήματα πυροβολικού ακριβείας κι αεράμυνας θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ευεργετικά για μια νέα μαζική αντεπίθεση της Ουκρανίας με επίκεντρο το νότιο μέτωπο (υπόλοιπο Χερσώνας και Κριμαία) καθώς και για το μέτωπο κεντρικά (Χάρκοβο/Ζαπορίζια) κι ανατολικά (επαρχία Ντονμπάς). Η αίσθηση που υπάρχει με φόντο το μέτωπο του Λουγκάνσκ (Σολεντάρ, Μπαχμούτ, κοκ) είναι πως η Ρωσία «αντεπιτίθεται». Ωστόσο μια προσεκτικότερη ματιά δείχνει πως στη παρούσα φάση οι σφοδρές μάχες στην επαρχία του Λουγκάνσκ αποτελούν μέτωπο σταθεροποίησης -κυρίως για τους Ρώσους προκειμένου να ετοιμάσουν -τακτικά και στρατηγικά- μια αντεπίθεση μεγάλης κλίμακας όταν οι κλιματολογικές συνθήκες το επιστρέψουν. Η αντίληψη αυτή δεν επικρατεί μόνο στην κοινότητα αναλυτών του Ουκρανικού αλλά αποκρυσταλλώνεται και σε δυτικές πρωτεύουσες -όπως και στο Κίεβο. Συνεπώς η ένταξη αρμάτων μάχης στο δυναμικό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων θα επαναλάμβανε το κλασικό ρητό στρατηγιστών του μηχανοκινήτου πολέμου συνδυασμένων όπλων «πως όταν τα τανκς προχωρούν, οι μάχες κερδίζονται» (αποδίδεται αρχικά ως «όταν τα τανκς επιτυγχάνουν, ακολουθεί θρίαμβος» στον μεγάλο στρατηγιστή των αρμάτων, Heinz Guderian).
Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, ο ακριβής αριθμός αρμάτων καθώς και οι χρόνοι παράδοσης έχουν την επιμέρους σημασία τους.
Leopard II τελευταίου τύπου. Αν και στην έκδοση Α7 δύσκολο να δούμε μεταφορά στην Ουκρανία, το Leopard II, γερμανικού σχεδιασμού και κατασκευής, αποτελεί ένα από τα πιο επιτυχημένα μέσα άρματα παγκοσμίως με εξαγωγή σε 21 χώρες. Η ραχοκοκαλιά των ευρωπαϊκών στρατών το έχουν ενετάξει στο δυναμικό τους με απόλυτη επιτυχία ενώ -όπως και το Abrams- θεωρείται πως θα μπορούσε να είναι game-changer για την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία.
