Kathimerini.gr
Δέκα ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, οι τρεις βασικοί διεκδικητές της εξουσίας άνοιξαν τα χαρτιά τους στο καίριο πεδίο της οικονομικής πολιτικής, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την ευαρέσκεια κρίσιμων κοινωνικών ομάδων αλλά και να καθησυχάσουν τις αγορές, που παρακολουθούν με αυξανόμενη νευρικότητα την ανοδική πορεία του γαλλικού ελλείμματος και του χρέους.
Σε συνέντευξη Τύπου χθες στο Παρίσι, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ παρουσίασε το «πρόγραμμα της επόμενης μέρας» με το οποίο κατεβαίνει στη μάχη ο συνασπισμός Ensemble (Μαζί) του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. Εμφανίζοντας την κεντρώα παράταξή του ως «το μοναδικό ανάχωμα στα δύο άκρα», ο 35χρονος πολιτικός υποστήριξε ότι η παράδοση της εξουσίας είτε στην ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN) είτε στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NPF) της Αριστεράς θα οδηγήσει σε αποδιοργάνωση της οικονομίας και εκτόξευση της ανεργίας. «Ας μην κάνουμε ένα άλμα στο άγνωστο, από μεγάλο ύψος και χωρίς αλεξίπτωτο», είπε ο Ατάλ. Ταυτόχρονα υποσχέθηκε ότι, αν σχηματίσει εκ νέου κυβέρνηση μετά τον δεύτερο γύρο της 7ης Ιουλίου, θα μειώσει τον φόρο κληρονομιάς και τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ παράλληλα θα συνδέσει τις συντάξεις με τον πληθωρισμό.
Το στρατόπεδο Μακρόν και το αριστερό κόμμα του Μελανσόν αναγορεύουν αλλήλους σε βασικό εχθρό, ωφελώντας τη Συσπείρωση της Λεπέν
Την ίδια ώρα ο υπουργός Οικονομικών Μπρινό Λε Μερ προειδοποιούσε από το βήμα διάσκεψης της μεγαλύτερης εργοδοτικής οργάνωσης, Medef, ότι «δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για χαλάρωση στον προϋπολογισμό», επιμένοντας στην ανάγκη περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και κατηγορώντας την Ακροδεξιά και την Αριστερά για λαϊκισμό. Στην ίδια διάσκεψη ο 28χρονος υποψήφιος της RN για την πρωθυπουργία, Ζορντάν Μπαρντελά, υποσχέθηκε ότι θα μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων και διαβεβαίωσε τους εργοδότες ότι επιθυμεί την «επιστροφή στη δημοσιονομική εξυγίανση».
Μία ημέρα νωρίτερα είχε δηλώσει ότι θα αναστείλει για αργότερα την εφαρμογή μέτρων που θα είχαν σημαντικό δημοσιονομικό κόστος, όπως η μείωση του ΦΠΑ σε βασικά είδη. Αναφορικά με την επιστροφή του ορίου συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια (από τα 64, που αυξήθηκε από τον Μακρόν) διευκρίνισε ότι θα ισχύσει μόνο για όσους μπήκαν στην αγορά εργασίας προτού κλείσουν τα 20 χρόνια τους. Παράλληλα διαβεβαίωσε ότι η κυβέρνησή του, αν βέβαια σχηματιστεί, θα σεβαστεί τις «διεθνείς δεσμεύσεις της Γαλλίας» και δεν θα θέσει ζήτημα αποχώρησής της από το ΝΑΤΟ.
Ο Ερίκ Κοκερέλ, εκπρόσωπος του ευρύτατου αριστερού συνασπισμού Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) δήλωσε, πάντα από το βήμα της Medef, ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα αυξήσει το έλλειμμα του δημοσίου, καθώς το κόστος μέτρων όπως η μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης και η αύξηση του βασικού μισθού στα 1.600 ευρώ θα καλυφθεί από τον φόρο περιουσίας και από την αύξηση του ΑΕΠ. Παρά τις σοβαρές διαφορές τους, ιδίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, η Ανυπότακτη Γαλλία του ριζοσπάστη Ζαν-Λικ Μελανσόν, στην οποία ανήκει ο Κοκερέλ, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι και το Κομμουνιστικό Κόμμα συμφώνησαν σε κοινό πρόγραμμα και κοινό υποψήφιο.
Η τελευταία δημοσκόπηση φέρνει στην πρώτη θέση το RN με 33%, στη δεύτερη το NFP με 28% και στην τρίτη την παράταξη Μακρόν με 18%. Τις τελευταίες ημέρες ο Γάλλος πρόεδρος έχει αναδείξει ως βασικό του αντίπαλο την Αριστερά, επιδιώκοντας να τη ρίξει στην τρίτη θέση ώστε να αναμετρηθούν οι δικοί του υποψήφιοι με τους ακροδεξιούς στον δεύτερο γύρο. Υπό αυτό το πρίσμα δεν δίστασε να υιοθετήσει άκρως συντηρητικές θέσεις, κατηγορώντας την Αριστερά για «πολιτική που αυξάνει τη μετανάστευση» και χρεώνοντάς της ότι «εννοεί να μπορούν να αλλάζουν φύλο οι άνθρωποι στο δημαρχείο». Ο Γκασπάρ Γκανζέρ, διευθυντής επικοινωνίας του σοσιαλιστή πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος κατεβαίνει υποψήφιος με το NFP, κατήγγειλε τον Μακρόν για «ξενοφοβία και ομοφοβία».
Αλλά και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν εξίσωσε το Κέντρο με την Ακροδεξιά, χαρακτηρίζοντας σε πρόσφατη συνέντευξή του τον Μπαρντελά ως «έναν ακόμη χειρότερο Μακρόν». Η γαλλική εφημερίδα Le Monde εκτιμούσε ότι, αναγορεύοντας αλλήλους ως τον βασικό τους αντίπαλο σε αυτή τη μάχη, οι παρατάξεις του Μακρόν και του Μελανσόν διευκολύνουν την «αποδαιμονοποίηση» της Ακροδεξιάς στο ευρύτερο εκλογικό σώμα.
